Pov. Kaj
Hoe kan ik haar troosten?! Ik wil haar zo graag helpen maar ik weet niet hoe.. Ik vind het zo verschrikkelijk voor haar. 'Lisa, ik bel je tante'
Ik pak haar telefoon uit haar tas en zoek in haar contacten. Gevonden! 'Ja hallo met Kaj....ja het gaat goed met Lisa's rug... Ja, maar waar ik voor bel... Het gaat niet goed met Lisa's vader... Nou, er waren net allemaal verpleegsters bij hem en we werden weggestuurd....oke isgoed... Tot zo!'
'Lisa.' 'Ja' snikt ze. 'Je tante is net een half uurtje terug van vakantie, ze komt er zo snel mogelijk aan! We moeten hoop houden zegt ze' 'hoop houden?! Hoe kan ik hoop houden?! Ik raak iedereen kwijt!'
Ze rent weg. 'Lisa wacht!' Ik wil nog achter haar aanlopen maar ze roept 'laat me maar even!'
Ze rent weg... Wat moet ik doen. Ik kan haar nu niet alleen laten, dat kan ze niet aan!
Pov. Lisa
Ik wil naar buiten rennen maar tante Jessica staat ineens voor me, ze pakt me bij mn arm. 'Lies, waar wil je naar toe' ik huil, ik omhels haar en leg mn hoofd op haar schouder. 'Ik raak iedereen kwijt!' 'Schat, het leven zit soms mee, soms tegen, maar uiteindelijk schijnt de zon voor ons allemaal! Dat zul je nu nog niet zien maar later snap je het. Kom, we gaan terug naar Kaj'
Ze pakt mijn hand en samen lopen we terug... Ik kan nog steeds niet stoppen met huilen. Aangekomen bij Kaj komt er ineens een verpleegster uit papa's kamer, ik ren op haar af 'hoe is het met mijn vader?!' Ze kijkt ons alle drie één voor één aan en eindigt bij mij 'het spijt me..' Ze wil nog wat zeggen maar ik weet genoeg..
Ik zak in elkaar, ik hoor even helemaal niks meer, tranen rollen over mijn wangen en vallen op de grond, vaag hoor ik nog wat stemmen op de achtergrond, mijn wereld stort in..
