Allthesehungergamez

Tribuut

Bo's P.O.V.

Ik stoot een geluid uit dat tussen huilen en een dierlijke kreet in zit. Het lijkt alsof iemand me een klap geeft die voor een tinteling van mijn gezicht tot mijn vingertoppen zorgt. Ik word overspoeld door een golf van warmte en even voelt het alsof de tijd stilstaat, tot het meisje met de vlechtjes naast me een zachte por in mijn zij geeft. Ik zie niet goed of ze me medelijden met me heeft of alleen maar opgelucht is dat zij niet gekozen is, omdat ik wazig zie door alle tranen. Mijn benen leiden me schuifelend door de rij vrouwen en meisjes die na de boete straks terug naar hun huis zullen gaan, naar hun gezin. Ik bereik wankelend de trap waar de aankondigster ongeduldig op me wacht. Ze pakt mijn hand en trippelt als een opgewonden peuter terug naar de microfoon waar ze mij voor de menigte Capitool inwoners zet. Wat verwacht ze dat ik zeg ?

Ze staan daar maar, de rest van het publiek, met een neergeslagen blik in hun ogen. Niemand durft me aan te kijken. De meerderheid bestudeert extreem geïnteresseerd de tegels onder hun voeten, op één iemand na. Bijna helemaal vooraan staat een wat jongere, blonde jongen die zich straks alleen zal moeten redden. " Sem... " breng ik schor uit.

Kaj's P.O.V.

Dit is zo oneerlijk. Alsof ik nog niet genoeg geleden heb. Ik ben bij mijn familie weggehaald om te dienen voor dit Capitool, mijn tong is afgesneden, ik word veracht. Nadat ik in district 11 gedemonstreerd heb tegen deze zogenoemde hongerspelen, ben ik regelrecht, zonder pardon afgevoerd naar het Capitool om de naam ' Avox ' te krijgen. Het enige, kleine voordeel als een leven zoals dit is dat je nooit hoeft deel te nemen aan de boete. Maar zelfs dát is er van me afgepakt. Nu kijk ik naar het zoveelste slachtoffer van het dictatorschap van Snow. Ik voel een steek op de plek van mijn hart als het jonge meisje op het podium de naam ' Sem ' fluistert. Ze staart recht in de ogen van een kleinere jongen, waarschijnlijk haar broertje. Zelfs de aankondigster, Cynthia genaamd, lijkt aangeroerd.

" De beurt is aan de jongens. " zegt Cynthia zacht. Ze richt haarzelf weer tot de boetebol om nog iemands leven weg te werpen. Haar hand trilt een beetje als ze het kaartje openvouwt, misschien dat ze toch nog iets van medelijden voelt.

" Kaj Moritz "

Mijn naam. Ik hoor hem door de luidsprekers echoën over het plein, alsof ze het er extra in willen wrijven. Ik voel mijn ogen groot worden en al mijn spieren spannen zich tegelijkertijd aan. Als ik nog kon spreken, had ik het zo hard uitgeschreeuwd dat het zelfs District 12 bereikt had. Het is nep. Probeer ik mezelf wijs te maken. Ik blijf staan, alsof iemand "cut!"  zal roepen en iedereen weer rustig naar huis gaat. Maar dat gebeurd niet.

Het publiek reageert anders als bij het meisje Bo. Ik merk het aan hoe ze een stukje achteruit deinzen als ik me een weg door de menigte baan. Geen medelijden, want nee ik ben een Avox. Zodra ik op de een of andere manier naast Bo op het podium beland, zie ik pas dat iedereen me recht aankijkt. Nee ze kijken niet náár me, ze kijken dóór me. Ik had er net zo goed niet kunnen staan, ik ben lucht voor deze mensen.

Mijn moeder heeft me geleerd altijd positief te zijn. Misschien is het nog zo slecht niet om een tribuut te zijn, ik was het toch zat om voor de mensen te dienen. Mijn poging om een opstand te starten in District 11 is volledig mislukt, en dat was het enige doel wat ik voor ogen had. Daarnaast is er niemand die nog van me houdt, mijn familie in 11 is aan de galg gehangen dankzij mijn roekeloze gedrag, en dit is mijn straf.

Cynthia geeft mij en Bo een hand na ze ons opnieuw heeft verteld dat de kansen immer in ons voordeel zullen zijn. Bo lijkt echter nog steeds in haar eigen wereldje te zijn, ze is zo van de kaart dat een vredesbewaker haar naar de trein moet leiden. Er wordt een korte instructie gegeven hoe de reis zal verlopen en wat de regels van het gerechtsgebouw zijn waar we na de rit zullen verblijven. De conducteur knikt kort naar ons. "Mogen de kansen in jullie voordeel zijn." hoor ik nu voor de derde keer. Maar ik ben helemaal niet van plan om te winnen.