Geç Kalınmış Kelimeler

dördüncü sessizlik

Yağmur sakinleştirici iğnenin etkisinden çıktığında uyandığı yer kapkaranlık odaydı. Gözleri odaya alışana kadar öylece durdu. Burada ne işi vardı bilmiyordu ama aç hissediyordu. Akşam yemeğini yememişti. Annesiyle babası geldikten sonra sinir krizine girdiğini hatırlıyordu ve sonra kendini burada bulmuştu. Neden kendi odasında değildi bilmiyordu. Sonra aklına şiiri geldiğinde hızla eli cebine gitti. Tüm ceplerini deli gibi tararken şiirin yok olduğunu farketti ve bu artık son damla olmuştu. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Her şey üst üste gelmişti.

Çocuk odaya gitmenin yollarını ararken odasına gelen çalışanla duraksadı. Bunu yapabilir miydi bilmiyordu ama o odaya gitmek için tek şansı buydu.

Çalışan haplarını getirdim demeye kalmadan adamı tuttuğu gibi duvara yapıştırdı ve boğazını sıkmaya başladı. Adamın elinden kurtulacağını biliyordu ve dayak yiyeceğini de. O yüzden rahattı. Ve öyle de oldu adam elinden kurtulur kurtulmaz çocuğun burnuna bir yumruk geçirdi ve yere düşürdü. Sonra karnına bir tekme attı. Tekmenin etkisiyle çocuk nefesinin kesildiğini hissetti. Sonrasında ise adam bağıra çağıra onu da odaya götürdü.

Yağmur, gözlerini kapının açılma sesiyle açtı. Uyuyakalmıştı. Kapıda gördüğü çocuğa şaşırdı.

"Sana arkadaş getirdim." dedi iğrenç adam. Ve sonra üstlerine kapıyı kilitledi. Etraf o kadar karanlıktı ki birbirlerini göremiyorlardı.

"Sen ne yaptın da buradasın?"diye sordu Yağmur. Ama cevap alamayacağını unutmuştu. "Ah, pardon. Doğru ya, cevap vermiyorsun."

Çocuk kağıda bir şey yazsa okuyamazdı. O yüzden konuşmayacaklardı. Ya da kız konuşacaktı çocuk susacaktı. Yağmur sıkılırsa konuşurdu. Yanına oturduğunu hissetti çocuğun.

Sabaha kadar orada öylece oturdular.

***
Sabah ışıkla gözlerini açtığında Yağmur, çocuk uyanıktı.

"Hiç uyumadın mı?" diye sordu. Çocuk kafasını iki yana salladı. "Neden?" diyince omuz silkti.

Sonra çocuk hızla kalemini çıkarıp bir kağıda bir şeyler yazdı.

"Karanlıktan korkmaz mısın?" yazıyordu.

Yağmur güldü.

"Karanlığa bulanmış biri karanlıktan korkmaz, korkamaz. Karanlık benim yuvam." dedi.

Çocuk kağıda "Özür şiirini aldım." yazdı. Yağmur şaşkınlıkla "Sen... Nasıl?" diye sorunca çocuk omuz silkti. Yağmur da kurcalamayıp "Ben Yağmur." dedi.

Çocuk kağıda "Ben Kayra. Memnun oldum." yazıp elini uzattı ve Yağmur gülümseyip elini sıktı.

Kayra bir anda güldü. Yağmur onun neye güldüğünü anlamamıştı. Çocuk kağıda hızlıca bir şeyler yazdı.

"Sana acilen dilsiz alfabesi öğretmemiz gerekiyor." yazıyordu kağıtta. Kızın içi mutlulukla doldu. Demek ki bundan sonra sık sık konuşacağız diye geçirdi içinden.