~Falling to Pieces~ Boek 1 van de I Found You serie

Chapter 34 Weer Thuis

Kijk Naar de zijkant, of op je telofoon bij de plaatjes. 

Je kan me niet zeggen dat hij niet schattig is, kijk gewoon naar hem, awww.

Sorry ik draai door, nou hier is het nieuwe hoofdstuk, geniet er van

 Chapter:34 Weer Thuis

p.o.v. Tes

Als eindelijk de auto stopt kijk ik uit het raam en keek naar de villa die voor ons lag.

Het is nogal een stil auto ritje geweest aangezien wij niks wouden vertellen en Andy niks durfde te vragen want elke keer als hij dat probeerde keek Liam hem met een felle blik aan.

Maar nu we weer thuis zijn kunnen ik en Liam weer even rustig adem halen, in ieder geval tot we weer binnen zijn en de anderen ons gaan overhoren over hoe het was gegaan.

we wilde niet dat iemand wist dat ik bijna dood was gegaan , en zeker Harry niet, die alleen maar Liam de schuld zou geven omdat hij me heeft overgehaald om uiteindelijk toch met de haaien te gaan zwemmen. Daarom hebben we afgesproken dat we allen maar kleine details geven en het hele stuk van de haaien er uit laten. En dat leek me ook maar het beste aangezien ik niet wou dat iemand gewond raakte, en met iemand bedoel ik natuurlijk Liam.

"Bedankt voor de rit Andy, je hebt nog iets van me tegoed." Zei Liam

" Daar hou ik je aan." Zei hij terug. Ik hoorde Liam grinnike .

Ik was zo verwonderd door de villa die schitterde door de lichte in het donker dat ik niet door had dat Liam al uitgestapt was.

Opeens ging voor me mijn deur open.

Ik schrok.

" Kom je er ook nog uit, of blijf je daar zitten." Grinnikte Liam. Ik grinnikte en draaide me om om mijn gordel los te maken.

Ik pakte de hand die Liam naar me uitstak en stapte voorzichtig de auto uit.

Ik voelde me nog steeds een beetje slap maar het ging al een stuk beter dan daarnet.

Liam gooide de deur achter me dicht.

" Ik zie je wel weer Liam, en zorg goed voor deze jonge Lady hier." Zei Andy met een lach.

" Dat doe ik." Zei hij kijkend naar mij. Hij keek weer naar Andy." Bye Andy." Zei ik.

" Bye Tes, fijn je te leren kennen."

" Jou ook." En toen reed hij weg.

We zwaaide hem uit en draaide ons toen om naar de villa.

" Gaat het?" Vroeg Liam toen we begonnen met lopen.

Ik knikte en liet een kleine glimlach zien. Terwijl ik eigenlijk maar nauwlijks kon lopen.

Hij keek naar me.

" Liam het gaat echt, maak je maar geen zorgen." Zei ik overtuigend alsof ik het echt meende.

Hij zuchtte en liet het los.

Goed, ik wil niet dat hij zich zorgen maakt, want dat heeft al genoeg gedaan.

Toen we bij de villa aan kwamen, trokken we als eerste onze jas en schoenen uit, want iemand hier wil dat alles netjes blijft, wat ik wel kan begrijpen want de anderen jongens maken alleen maar een zooitje.

" Hallo iedereen we-. Waar is iedereen?" Vroeg ik toen ik de deur open deed van de woonkamer en niemand zag.

Liam haalde zijn schouders op. " Ik denk dat ze nog weg zijn." Zei hij.