Tak długo jak będziesz mnie kochać || BTS

4,5

-Masz chłopaka? - zbił mnie tym pytaniem z tropu.
Przypomniałam sobie o Choi Young'u. Całowaliśmy się. A to coś znaczy. Ale także mój dotychczasowy przyjaciel noe jest dla mnie obojętny. Gdy nie było Hoseoka znalazłam kolegę który rok temu oficjalnie został moim przyjacielem. Cieszę się że go mam, ale co teraz będzie z Hobim? Zaraz, stop! O czym ja myślę. Przecież Tae się mnie o coś pytał.
-Przepraszam, zamyśliłam się. Co mówiłeś?
-Pytałem się czy masz chłopaka? - powtórzył, a w jego tonie nie było nawet malutkiej nutki złości. Wydawał się radosny, a jednocześnie wredny.
-Nie, nie mam.- powiedziałam i także się uśmiechnęłam. Nie wiem w co on gra, ale nie zamierzam przegrać ani się skompromitować.
-Taka ładna osóbka, nie ma chłopaka? Interesujące. - gdy wypowiedział ostatnie słowo przybliżył się (wiecie jak ktoś siedzi prosto na krześle i przysuwa się tak że teraz łokieć opiera na kolanie a głowę na ręce /na tej ręce co ma łokieć który opiera się na kolanie XDXDXD/) .
-Czyżby ...?- odpowiedziałam z chytrym uśmieszkiem.
-Nawet nie wiesz jak bardzo. - nie odpuszczał i ja też nie zamierzałam. Tylko w tym momencie zadzwonił do mnie Hobi.
-Halo? ...O szkoda ... Tam gdzie wczoraj? ... ok. Słuchaj Tae. Hobi nie mógł tu przyjść ale czeka na nas w parku. Idziemy?
- Oczywiście. - z jego głosu zniknął złośliwy ton i znowu był tym samym chłopakiem co godzinę temu.

Szliśmy w ciszy do wyznaczonego miejsca. Żadne z nas nie miało ochoty nic mówić, albo nie wiedziało co powiedzieć.

Gdy doszliśmy była 20:00. Mam jeszcze ok. 3 godziny i będę musiała się zbierać.
-Widzę że nie przypadliście sobie do gustu.
-Nie, po prostu wszystko powiedzieliśmy sobie wcześniej. - wytłumaczył Taehyung.
-Aha ... powiedz mi ...- i tu zaczęli o rzeczach o których nie miałam najmniejszego pojęcia. Cały czas myślałam o zdarzeniach w kawiarni. Co to w ogóle było? "Masz chłopaka? " skąd on bierze takie durne pytania! I po co mu to wiedzieć? To nie ma sensu ...
W ogóle myślałam też o moim drugim przyjacielu. Ma na imię Jeon JeongGuk. Ja mówię na niego Kookie, bo jest słodki jak ciasteczko! Znamy się od czasu "zniknięcia" Hobiego. Traktuje go jak brata. Zna wszystkie moje sekrety i tajemnice. Wie o mnie calutką prawdę, której Reachel nie zna. Mam poprostu tak że bardziej ufam chłopcom. Kookiemu mogę się wyżalić, a on mnie zrozumie i pocieszy. Reachel natomiast boje się powiedzieć, bo często się kłócimy i w ramach zemsty może wszystko wypaplać. Uwielbiam Reachel ale bardziej ufam JeongGukowi.
-Co o tym sadzisz, Bona? - z zamuślań wyrwał mnie głos Hobiego.
-Eee, co?
-Pytałem się czy jutro będziemy mogli we trójkę iść do kina? - powiedział zirytowany.
-Sory, jutro nie mogę. Idźcie sami.
-Jakbyśmy sami poszli to dziwnie by to wyglądało, a zresztą sama chciałaś go poznać. Czy to nie byłaby idealna okazja?
-Już dzisiaj wystarczająco go poznałam. Innym razem.
-Ok.- powiedzieli razem na co wybuchliśmy śmiechem.
-Dobra, chłopaki ja juz muszę iść. Pa Hobi - przytuliłam go- Pa Tae- pomachałam do niego.
-To mnie nie przytulisz? - zapytał udając zmartwienie. Ja się krótko zaśmiałam i jego też przytuliłam.
-Do zobaczenia! - krzyknęłam i poszłam w swoją stronę. Zobaczyłam tylko ja oni odwracają się i idą w przeciwnym kierunku. Będę musiała na jutro umówić się z Kookim. Po lekcjach oczywiście. Jutro poniedziałek ...

Witam! To była 2 cześć tamtego rozdziału! Podobało się wam? Mam nadzieje że tak.
W medii macie Kookiego.
Ogólnie na początku głównym bohaterem miał być Kookie ale postanowiłam że nie chce robić ff o moim UB. Będzie on pomiędzy pierwszo a drugo planową postacią. Nie będzie głównym bohaterem ale odegra znaczącą rolę.
Boże, ale wam zaspoilerowałam :(((( masakra! Ale wiem że większość i tak nie czyta takich notek od autorów, więc nie każdy się na mnie zawiedzie ;)
To już wszystko na dzisiaj. Trzymajcie się! Czeeeść!