You Wouldn't Believe This

Chapter 7: The Show Off

Hi reader! Sorry late ko na na'update... Medyo busy lang and ang bilis maglowbatt nitong itouch... So eto na ang Chapter 7: The ShowOff!!!

================================================

"Nang ako na lang ang natira, biglang bagdilim yung paningin ko. At tuluyan nakong walang nakita."

Bigla akong nagising ng di oras. Lamig na lamig at pawis na pawis kahit may electic fan naman. Oo may electric fan pa, hindi pa ata nagdadown yung system ng meralco dito sa espanya. Andito kasi ata yung main office eh. Ewan ko! Basta may internet at kuryente pa. Anyway, after nun, tiningnan ko yung relo ko at 3:30 pa lang ng madaling araw. Halos tatlong oras pa lang akong natutulog... Habang sila, himbing na himbing na... Pinilit kong makatulog pero wa epek. Hindi talaga ako makatulog. Syempre, para hindi ako masyado matakot tumingin ako sa bintana mula sa 20th floor ng condo. Tinanaw ko hanggang sa makati. Walang ilaw, pero may mga kalat kalat na maliliit na ilaw na gumagalaw. Sa bawat pagdaan nila may umiilaw na kotse o kaya'y tumutunog. Nagtaka ako. Bakit ganun? Ano ba Yun? Yun na ba yung tinatawag naming mga "santelmo?"

Tinry kong gisingin si Katy.

Ako: Katy!! (tapik-tapik sa balikat) katy, katy.....

Katy: ohhhh? Anoooooo baaa yu? Zzzzzzz

Ako: Katy!!! Tingnan mo!!!

Katy: Sannn? (inaantok pa)

Ako: Tumayo ka na nga dyan. Dali! Para makita mo.

Katy: OO NA!! istorbo naman eh.

Ako: Dali! Dito sa bintana. Tanawin mo yung mula doon (habang tinuturo yung direksyon kung nasaan ang makati)

Katy: oh? Anpng meron dyan? huh?! Ano yun? Ano yung gumagalaw na mga dilaw? Teka, may tao pa dun oh? Umiilaw yung kotse!

Ako: Sa tingin ko hindi tao yon.

Sa tingin ko yung mga dumadaan na mga dilaw ay parang mga bolang apoy na naglalabas ng electromagnets na napapagana sa mga makina ng kahit ano. Ilaw, kotse, tunog etc.

Katy: pano mo naman nalaman yang teorya mo aber?

Ako: Eh kasi nung minsan, before mangyari 'to nanonood ako ng movie na parang ganito rin yung mga nangyayari. Kaya siguro pwede nating iapply yun dito.

Katy: nge? Ano sa tingin mo 'to? Isang movie...

Zoey: HOY!!! ang iingay niyo. Natutulog kami oh? Maaga pa tayo bukas diba? Crrrrrrr...... zZzz

Ako: Ayan kase, ang OA mo msyado. Ang sabi ko lang baka pwede nating iapply yung mga nangyari dun s reality. Diba TRY lang... Itatry lang.

Katy: well, basta ako, ang goal ko mabuhay ako.

Ako: Goal mo lang? Goal mo lang? Malamang kami rin, Ayan din ang goal. HAHAHAAH

Katy: Aba? Sumasaya ka na ulit ah? Mwhaahaha. Pwes, ang pangit mo!! Mwhhaha.

Ako: "hala? Baliw lang.... Nasobrahan ata to sa pancit canton na kinain namin kanina.."

At syempre, dahil sa tagal din naming nag-usap, nakatulog na rin kami.

Kinaumagahan, parang may naamoy ako na mabango? Hmmmmm,, maasim na matamis na medyo amoy adobo. Adobo? ADOBO NGA!!! Aba, nagluluto si Roxan.... Hmph?? Nagugutom na akp. Anong oras na ba? Pagkatingin ko sa orasan, alas nueve na ng umaga. Hala! Tanghali na! Sabi ko pa naman maaga pa kami aalis.. Bayaan mo na, baka pwede pa kami magstay dito, tutal parang ayaw na kami paalisin ni Roxan..

Darwin: Hmmmmm... Ang bango ah? Adobo? Saraaaaap!!

Katy: Hmmmmmm.... Ang bango nga. Adobo?

Ako: paulet-ulet? Adobo nga. Isa pa, adobo? Adobo?