Kill Me Softly

κεφάλαιο 8

Η κοπέλα ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια, με τον Άλεξ να την κοιτάει ξαφνιασμένος. ''Είσαι εντελώς τρελή, έτσι;''

''Δεν χαίρεσαι που κάποια του είδους σου, σου κάνει παρέα;''

''Γιατί το έκανες αυτό;''

''Ποιο από όλα;''

''Όλα!''

''Για να σκεφτώ. Σε αποπλάνησα, σε έγδυσα, σε έκανα να αναστενάζεις σαν παλαβός-''

'' Εντάξει, φτάνει.'' Είπε το αγόρι, ρίχνοντας κάτω το κεφάλι του προς τα κάτω, σοβαρεύοντας ξαφνικά. Την κοίταξε ψυχρά, ενώ σχεδόν αμέσως απέστρεψε το βλέμμα του, βγαίνοντας έξω από το αυτοκίνητο. Βγήκε και η ίδια από την θέση της, πλησιάζοντας τον.

Τον είδε να κοιτάει ξαφνιασμένος τα λάστιχα, ενώ μετά τα χτύπησε ελαφρά με την μύτη του μαύρου παπουτσιού του. Ξεφύσησε απογοητευμένος.

''Μπες μέσα και όταν σου πω, άναψε την μηχανή.'' Την διέταξε ψυχρός. Το κορίτσι τον κοίταξε σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος της. ''Τώρα αν μπορείς;'' Της είπε ειρωνικά. Η ίδια έφυγε στραβομουτσουνιάζοντας, μπαίνοντας άχαρα μέσα στο αυτοκίνητο, στην θέση του οδηγού.

''Μόλις σου πω 'τώρα', άναψε την μηχανή''

Το κορίτσι αναστέναξε νευρικά. Αυτός ο ψυχρός τόνος του, πραγματικά την νευρίαζε όσο τίποτα. Κοίταξε ένα κουμπί μέσα στον χαμό του ψηφιακού ταμπλό. Ώρα να λιώσουμε λίγο τους πάγους της καρδιάς σου. Το κορίτσι χαμογέλασε χαιρέκακα, με το βλέμμα της να έχει πάρει μια περίεργη λάμψη.

''Περίμενε... Τώρα!''

Το κορίτσι δάγκωσε τα χείλια της και πάτησε το κουμπί, καθώς κοιτούσε από το πλαϊνό καθρέπτη. Αυτό δεν θα το έχανε με τίποτα. Ένα βουητό έκπληξης ακούστηκε από πίσω της, ενώ καπνοί έφευγαν προς διάφορες κατευθύνσεις. Τον είδε να ανασηκώνει το κεφάλι του με βλέμμα αγελάδας, με οι καστανές μπούκλες του βαμμένες στο χρώμα του μαύρου καπνού να πετάνε άτσαλα.

Άνοιξε την πόρτα της και βγήκε έξω σφίγγοντας τα χείλια της, με τα μάγουλά της ελαφρώς ανασηκωμένα.

''Τι έγινε;'' Ρώτησε με αθώο βλέμμα. Ο ίδιος σηκώθηκε στο ύψος του, λίγα εκατοστά μακριά της, κοιτώντας την με χαμένο βλέμμα. Η κοπέλα ένιωσε να λύνεται στα γέλια, όχι μόνο για τα ανασηκωμένα μαλλιά του που ήταν λες και είχε βάλει το δάχτυλό του στην πρίζα, άλλα και για το κάποτε ολόασπρο πρόσωπό του που τώρα ήταν βαμμένο στο χρώμα του καπνού.