Kill Me Softly

κεφάλαιο 17

Δεν ήξερε πόση ώρα ο άντρας είχε φύγει από το σπίτι. Είχε ήδη βραδιάσει. Και αυτή καθόταν εκεί, φορώντας μια απλή μπλούζα και ένα κοντό σορτάκι, βλέποντας ένα χαζό, ιταλικό σόου. Αναστέναξε και έκλεισε την τηλεόραση, ενώ τα μάτια της να περιπλανιούνταν στο χώρο.

Σηκώθηκε όρθια και ανέβηκε αργά της σκάλες, περνώντας την δύο πλαϊνές πόρτες και φτάνοντας στο τέλος του διαδρόμου. Έκλεισε σφιχτά τα μάτια της και έπιασε το πόμολο της πόρτας, ενώ το γύρισε αποφασισμένα προς τα δεξιά, αφήνοντας το δωμάτιο σε πλήρη θέα μπροστά της. Έσφιξε τα χείλη της και κοίταξε προς το κρεβάτι, ενώ ουρλιαχτά πόνου έφταναν στα αυτιά της.

Το μυαλό της έπαιζε άγρια παιχνίδα. Μια κραυγή ακούστηκε, ενώ αμέσως μετά ο δυνατός ήχος ενός χαστουκιού την ξύπνησε, κάνοντάς την να βουρκώσει επικίνδυνα.Όλα είναι στην φαντασία σου. όλα. Όμως δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα άλλο εκτώς απο τα βογγητά του άντρα και τις κραυγές απελπισίας της γυναίκας.

Κειτόταν εκεί , γυμνή και χτυπημένη, βλέποντας μια τον άντρα που την βίαζε χωρίς εντιμότητα και ηθική, και μια την κόρη της που την κοιτούσε κλαμένη, με το μυαλό της να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει το τι έκανε εκείνο το κτήνος στη μητέρα της. Η μητέρα της κειτόταν εκεί, δεχόμενη τα χτυπήματα του άντρα, μόνο και μόνο για να μη του επιτρέψει να αγγίξει το μικρό κορίτσι που τους κοιτούσε βουρκωμένο.

Ένας λυγμός ξέφυγε από τα σφιγμένα χείλια της, κοιτώντας το κενό κρεβάτι. Είχε φύγει, όλοι είχαν φύγει. Και όμως, αυτή καθόταν εκεί, με τα δάκρυα να κοίλανε αβίαστα στα κατακόκκινα μάγουλά της από τα πρησμένα μάτια της. Λες και ακόμα έβλεπε τον άντρα να βγάζει το μαχαίρι, με την γυναίκα να ουρλιάζει από τον πόνο.

Άλλος ένας λυγμός της ξέφυγε, βλέποντας μέσα από τα θολωμένα ματιά της το μικρό, κοκκινομάλλικο κοριτσάκι να κοιτάζει την θολή φιγούρα του άντρα να την πλησιάζει, αγκαλιάζοντας το ακάλυπτο δέρμα στα πόδια της, προχωρώντας προς τα πάνω.

Έκλεισε τα μάτια της και κατρακύλησε στον τοίχο, με την ίδια να ουρλιάζει από τον πόνο. Το κεφάλι της έπεσε μέσα στην κενή αγκαλιά της καθώς συνέχισε να ωρύετε κρατώντας δυνατά το κρανίο της, με τα δάκρυα να τρέχουν από τα πρησμένα μάτια της. Όλοι είχαν φύγει , αφήνοντας την για άλλη μια φορά μόνη και κενή.

Η πόρτα έκλεισε από κάτω. Τα δόντια της δάγκωσαν την σάρκα του χεριού της, με τις κραυγές την να σταματάνε απότομα, χωρίς ωστόσο να σταματάει να κλαίει. Ένιωσε την γλυκιά γεύση του αίματος στον ουρανίσκο της, χωρίς όμως να τραβάει την πληγωμένη σάρκα της από τα δόντια της.