Kill Me Softly

κεφάλαιο 24

Ο άντρας φρενάρισε απότομα, τραβώντας το χειρόφρενο και σταματώντας το αυτοκίνητο. Τα μάτια του έπεσαν πάνω στο κορίτσι με τα ανάκατα μαλλιά και τα μισάνοιχτα χείλη που κοιμόταν στην διπλανή θέση. Ξεφύσησε εκνευρισμένος.

''Χέι, ξύπνα.'' Της είπε έντονα ταρακουνώντας την , με την ίδια να ανοίγει τα καστανά της μάτια κοιτώντας τον νυσταγμένα. Της πέταξε ένα κομμάτι ύφασμα και κάτι αθλητικά παπούτσια, με την ίδια να τον κοιτάει με περιέργεια. ''Ντύσου, έχουμε αργήσει''

Τραβώντας μια μπλούζα πάνω του και καλύπτοντας την γυμνιά του βγήκε από το αυτοκίνητο. Το κορίτσι κοίταξε το κοντό σορτσάκι που της είχε δώσει ο άντρας, πριν το σύρει βαριεστημένα στα πόδια της και δέσει τα αθλητικά της. Βγήκε και η ίδια έξω με το χέρι της δεμένο με τον πρόχειρο επίδεσμο που είχε φτιάξει από το ματωμένο πουκάμισο. Την πονούσε ελάχιστα. Το κόψιμο δεν ήταν βαθύ και η αιμορραγία είχε σταματήσει, ωστόσο σίγουρα θα της άφηνε σημάδι.

Έβγαλε το σκισμένο πουκάμισο, αντικαθιστώντας το με ένα άλλο που της είχε δώσει ο άντρας προ λίγου. Και μόνο στην ιδέα να φοράει τα ρούχα του το στομάχι της ανακατευόταν από την αηδία, ήταν ωστόσο η καλύτερη λύση. Φαρδύ, ώστε να μην την ενοχλεί στο χέρι της και αρκετά μακρύ.

Ο άντρας την κοίταξε, σκανάρωντας τα γυμνά της πόδια και προχωρώντας αδιάφορος μέσα στην πλατεία με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Το βλέμμα της κοπέλας έπεσαν πάνω στα ακριβά οχήματα, σφυρίζοντας επιδοκιμαστικά. Τα μάτια του άντρα στριφογύρισαν με την κίνηση της και την ίδια να γελάει σιγανά.

Κοίταξε τον άντρα καθώς περνούσε μέσα από τα τραπέζια ενός μαγαζιού, έτοιμος να εισχωρήσει μέσα στο κτήριο, με τους τοίχους βαμμένους σε ένα φριχτό μπλε και τα παλαιά , χρυσοβαμμένα γράμματα να δεσπόζουν κατά μήκος του κεντρικού τοίχου.

''RESTAYRANT ZUNFTHAUS ZUR WAAG'' Διάβασε το κορίτσι τα κεφαλαία γράμματα, μισογελώντας. Ποιος βλάκας δίνει τόσο μεγάλο όνομα στο εστιατόριό του;

Έστρεψε για λίγο το βλέμμα της στην πλατεία γεμάτη με ακριβές μάρκες αυτοκινήτων, παρατηρώντας τα νεοκλασικά κτήρια με τις λιγοστές, πολύχρωμες γλάστρες και το καμπαναριό μιας εκκλησίας να εξυψώνετε προς τα ουράνια. Πρόσεξε τις διό σημαίες με τον ερυθρό σταυρό που προσπαθούσαν αποτυχημένα να χρωματίσουν το μπεζ κτήριο. Χαμογέλασε. Καλώς σε βρήκα Ελβετία.

Προχώρησε και αυτή μέσα στο κτήριο, ελπίζοντας πως το φαγητό αυτού του εστιατορίου δεν θα ήταν τόσο φρικτό όσο και το μπλε χρώμα των τοίχων. Το κορίτσι προσπέρασε την πύλη, εισέχοντας στον υψηλής αισθητικής χώρο με τον χαμηλό φωτισμό, τα καλοστρωμένα τραπέζια και το φωτιστικό με της έντονα κόκκινες λάμπες . Κοίταξε τoν άντρα καθώς προσπερνούσε ένα τραπέζι με άδεια και γεμάτα μπουκάλια κρασιού και τραβούσε μια καρέκλα σε ένα τραπέζι για τέσσερα άτομα δίπλα από το μεγάλο παράθυρο.