The boy next door

~16ο κεφάλαιο~

Ήταν Σάββατο απόγευμα ήμουν στο δωμάτιο μου και το στομάχι μου άρχισε να γουργουρίζει. Δεν εκπλήσσομαι αφου με το ζόρι εφαγα δυο μπουκιές το μεσημέρι, μόνο και μόνο από το πρήξιμο της μαμάς μου και αυτες. Όταν με βλέπει να μην τρώω, νομίζει οτι θα το γυρίσω και θα γίνω ανορεξική και μπλα μπλα μπλα... Σαχλαμάρες!

Το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμουν αυτές τις μέρες ήταν το φαγητό. Το κεφάλι μου είχε κολλήσει σε ένα όνομα....Χρήστος! Είχαν περάσει δύο μέρες απο τότε που είχε γίνει αυτό με τον Αλέξη και απο τότε δεν είχαμε μιλήσει καθόλου. Φαινόταν θυμωμένος μαζί μου απ'οτι βλέπω έπρεπε να μιλησουμε εμείς οι δύο και μάλιστα σύντομα.

Λοιπόν κατέβηκα κάτω στην κουζίνα για να κάνω ένα σάντουιτς να φάω. Την ώρα που έτρωγα ήρθε και η μαμά μου. "Γειά σου γλυκιά μου" μου είπε. Προφανώς χαιρόταν που με έβλεπε να τρώω."Γεια" της είπα
και συνεχήσα να τρώω. "Σήμερα θα πας να προσέξεις την Κλέλια;" Με ρώτησε. Η αλήθεια είναι οτι έχω γίνει και επισήμως η νταντά της. Πηγαίνω σχεδόν κάθε μέρα αλλά δεν με πειραζει καθόλου. Την νοιώθω σαν την μικρή αδερφή που δεν έχω. Τώρα που το σκέφτομαι αυτή είναι μια πάρα πολύ καλή ιδέα να μιλήσω με τον Χρήστο. Ξαφνικά πετάχτηκα από την καρέκλα. "Ναι φυσικά και θα πάω! Άμα δεν την προσέξω εγώ ποιος θα την προσέξει ε...ε...ε; Πάω να ετοιμαστω" είπα χαρούμενα και έτρεξα να φύγω. Στο μεταξύ είδα την μαμά μου να σταυροκοπιέται και να λέει 'Θα με τρελάνει αυτο το παιδί'.

Αφού ετοιμάστηκα κατέβηκα κάτω, είπα ένα γρήγορο γεια και βγήκα έξω.
Χτύπησα το κουδούνι του και περίμενα. Εμφανίστηκε μια μικρή φιγούρα μπροστά μου. Ήταν η Κλέλια. Φυσικά και θα ήταν αυτή σιγά μην μου άνοιγε ο Χρήστος! Πριν προλάβω να μιλήσω έτρεξε στην αγκαλιά μου. "Ζωη...." Φώναξε χαρούμενη. Έχασα λίγο την ισορροπία μου. "Τι κάνεις γλυκούλα μου;" Την ρώτησα ενώ της χάϊδευα τα κατάξανθα μακριά μαλλιά της. Πραγματικά τα ζηλέυω! "Καλά είμαι χαίρομαι που ήρθες" μου είπε. Χαμογέλασα... "Και εγώ. Λοιπόν τι έχει σήμερα το πρόγραμμά τι θελεις να παίξουμε;" Κάθε φορά παίζαμε και ένα διαφορετικό παιχνίδι. "Μμμ θα δείς..." Μου είπε και με τράβηξε στο δωμάτιο της. Ευτυχώς δεν είδα πουθενά τον Χρήστο. Πάλι καλά γιατί δεν ήμουν και ψυχολογικά έτοιμη.

Είχαν περάσει τρεις ώρες απο τότε που είχα έρθει. Είχε πάει εννιά η ώρα και έβαλα την Κλέλια στο κρεβάτι της. Πω πω ένιωθα τόσο κουρασμένη. Με είχε ξεθεώσει! Παίξαμε τρεία διαφορετικά επιτραπέζια, ακολούθησε χορός και τέλος μια ταινία, που ευτυχώς αποκοιμήθηκε. Πόση ενέργεια έχει αυτό το κορίτσι; Επίσης πριν περίπου είκοσι λεπτά άκουσα τον Χρήστο που γύρισε. Οπότε τώρα πρέπει να είναι στο δωμάτιο του.