The boy next door

~27ο κεφάλαιο~

Συγνώμη για την καθυστέρηση, είχα κολλήσει και δεν μου ερχόντουσαν ιδεες! Αλλά τώρα πιστευω είμαι εντάξει.  Επισης έχω ξεκινήσει μια καινούργια ιστορία << Roadtrip?>> go check it...
Ελπίζω να σας αρέσει!!
Φιλάκια:*

"Ζωή σήκω επιτέλους μεσημέριασε!" Άκουσα μια φωνή να φωνάζει.
Άνοιξα απότομα τα μάτια μου. Ήταν η μαμά μου που καθάριζε το δωμάτιο μου.
"Άσε με...." Παραπονέθηκα και ξανα ξάπλωσα. Αυτή την φορά μου τράβηξε το πάπλωμα και με σήκωσε κυριολεκτικά με το ζόρι.
"Σήκω κορίτσι μου μην μου σπας και εσύ τα νέυρα!" Είπε νευριασμένη. Εγώ σηκώθηκα μόνο και μόνο απο το σοκ που είχα πάθει από το τι είχε πει. Δεν μου έχει ξανα μιλήσει έτσι ποτέ.
Κατάλαβε και αυτή οτι την κοιτούσα ξαφνιασμένη απο το ξαφνικό ξέσπασμα της, γι' αυτό άφησε τα ρούχα γρήγορα, γρήγορα επάνω στο κρεβάτι μου και εξαφανίστηκε.

Είχε συμβεί κάτι και δεν το είχα καταλάβει; Το λέω γιατί συνήθως δεν υπάρχει ένταση μεταξύ μας. Δεν ξέρω πραγματικά! Θα ασχοληθώ αργότερα με αυτό.

Εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό μου. Ήταν η Χρύσα.

-Άκουσα οτι γίνεται ένα πάρτυ σήμερα θέλεις να πάμε;

Υ.Γ δεν δέχομαι οχι (μόνο αγάπη)

Οχι πάλι πάρτυ... Δεν περνάω καλά όταν πηγαίνουμε σε κάτι τέτοια πάρτυ. Αλλά απο την άλλη δεν είχα και άλλη επιλογή έτσι; Πάνω απ'ολα υπάρχει δημοκρατία μεταξύ μας.

-Ουαου πάρτυ; Μέσα!!

Της έστειλα ειρωνικά και αυτή δεν άργησε να απαντήσει.

-Σου υπόσχομαι θα είναι ωραία!! Θα περάσω στις  9

-Αυτό είπες και την τελευταία
φορά-_-

-Όχι τώρα το εννοώ!! Αστο επάνω μου!!!

Ωωχ!!Τί να κάνω που δεν μπορώ να της το αρνηθώ.Οπότε σήμερα θα παρτάρουμε... Σκέφτηκα και ξανα έπεσα στο κρεβάτι μου!

Ήταν 5 η ώρα και δεν ήξερα τι να κάνω, οποτε αποφάσισα να τηλεφωνήσω στον Χρήστο.

"Έλα μωρό μου..." Απάντησε στην άλλη γραμμή.
"Που να έρθω;" Τον πείραξα.
"Πήδα το παράθυρο και έλα..." Μου απάντησε με ένα κρύο αστείο.
"Μόνο εσύ τα κάνεις αυτά!" Του υπενθύμισα.
"Ισχύει... Λοιπόν θέλεις να βγούμε απόψε;" Με ρώτησε.
"Μπαα θα βγώ με την Χρύσα..." Του απάντησα.
"Καλά αν είναι θα πάρω τηλεφωνο τον Μιχάλη, αφού με παρατάς έτσι..." Μου είπε προσποιούμενος πληγωμένος.
"Καλα σε κάνω! Τα λέμε..." Του είπα και το κλείσαμε.