The boy next door

~19ο κεφάλαιο~

Ήμασταν στο αυτοκίνητο εδώ και ένα τέταρτο και κανένας απο τους δυό μας δεν είχε πει κουβέντα. Φαινόταν σκεπτικός και μπορώ να πω λίγο αγχωμένος. Μακάρι να ήξερα τι σκεφτόταν αυτή τη στιγμή!

Αποφάσισα να σπάσω την ησυχία ανοίγοντας το ράδιο. Έπαιζε το skinny love της Birdy. Θεε μου το λετρεύω αυτό το τραγούδι. Άρχισα να τραγουδάω στο ρυθμό του τραγουδιού αγνοώντας τον βλάκα δίπλα μου. Ξαφνικά εκεί που τραγουδούσα ο Χρήστος έκλεισε το ράδιο. Γιατί το έκανε αυτό; Δεν είπε τίποτα συνέχισε να οδηγάει. Τότε εγώ το ξανα άνοιξα και άρχισα πάλι να τραγουδάω. Μετά απο λίγο αυτός το ξανα έκλεισε. "Ποιό είναι το πρόβλημα σου;" Τον ρώτησα. Δεν γύρισε να με κοιτάξει καν. "Δεν θέλω να ακούω αυτή την κλάψα σε λίγο θα κόψουμε φλέβα. Και να μην μιλήσω καν για την φωνή σου..." Μου είπε και έκανε μια γκριμάτσα. Αα πως τολμάει..; "Πρώτον δεν είναι καθόλου ευγενικό αυτό που μόλις είπες αλλά χέστηκα για την γνώμη σου. Θα τραγουδάω όσο θέλω! Και δεύτερον φλέβα δεν θα κόψουμε απο το τραγούδι αλλά απο την μουγκαμάρα σου!" Του φώναξα στα μούτρα και άνοιξα ξανά το ράδιο. Αυτός κατευθείαν άπλωσε το χέρι του να το κλείσει αλλά εγώ μιας και το περίμενα χτύπησα το χέρι για να τον αποτρέψω. "Χαζή..." Μου είπε και με κοίταξε με δολοφονικό βλέμμα. "Ξυνέ..." Απάντησα.
"Ηλίθια...."
"Βλαμμένε..."
"Σπαστικιά..."
"Αχώνευτε..."
"Ανώριμη..."

"Χα εγώ ανώριμη; Ποιός μιλάει..;" Του φώναξα. Σήκωσε τα χέρια στον αέρα. "Εντάξει σταματάω δεν την παλέυω άλλο με έχεις τρελάνει!" Μου είπε. "Δηλαδή μου λες οτι είμαι ανυπόφορη; Σα δε ντρέπεσε..." Του είπα και εγώ. "Γιατί πάντα πρέπει να μαλώνουμε; Καταλαβαίνεις οτι όλο αυτό άρχισε για ένα χαζοτράγουδο;" Με ρώτησε. Μμ ναι τώρα θα του έλεγα τίποτα που έβρισε το τραγούδι αλλά θα κάνω τα πράγματα χειρότερα! Στο κάτω κάτω είχε δίκιο πάντα μαλώνουμε για κάτι...
"Μμ μάλλον δεν ταιριάζουμε γι'αυτο" είπα χαμηλόφωνα. "Ναι μάλλον. Τουλάχιστον συμφωνούμε!" Μου είπε χαμογελώντας. Γέλασα με το σχόλιο του.

Πάρκαρε το αμάξι και κατεβήκαμε σε ένα εστιατόριο. Απ'οτι φαίνεται έχει πολύ μεγάλη ποικιλία φαγητού. Επίσης έπρεπε να φανταστώ οτι θα γνώριζε το προσωπικό. Απ'οτι μου είπε δουλέυει ένας φίλος του εδώ γι'αυτο και έρχετε συχνά εδώ.

Αφού καθήσαμε μια νέα ψιλή ξανθιά κοπέλα προχώρησε προς το μέρος μας. "Γειά σου Χρήστο" του είπε και του χαμογέλασε γλυκά και εννοώ πολύ γλυκά... "Γειά σου Ελένη απο εδώ να σου συστήσω την.....φίλη μου Ζωή" είπε ενώ κόλλησε λίγο στη λέξη 'φίλη'! Γιατί άραγε; Αυτή γύρισε το κεφάλι της και με κοίταξε απο πάνω μεχρι κάτω και μου είπε ένα ξερό 'γεια'. Πω πω την έχω συμπαθήσει ήδη!
Χαμογέλασα ενώ δεν μπήκα καν στον κόπο να μιλήσω. Όχι πως την ένοιαξε αφού γύρισε την πλάτη της σε εμένα και μόνο που δεν ρίχτηκε στον Χρήστο! Αφού παραγγείλαμε με τα χίλια ζόρια, αφού δεν ξεκωλούσε απο πάνω του παρ'ολο που ο Χρήστος δεν της έδινε καμία απολύτως σημασία, επιτέλους έφυγε.