The boy next door

~28ο κεφάλαιο~

Αυτός γύρισε και με κοίταξε ξαφνιασμένος.
"Ζωή τι κάνεις εδώ; Μην μου πεις οτι αυτή ήταν η έξοδος σας με την Χρύσα;" Με ρώτησε.
Η αλήθεια είναι πως δεν είχα καταλάβει λέξη απο όσα είχε πει και αυτό μου προκαλούσε γέλιο. Άρχισα να γελάω μονη μου! Μου φαινόταν τόσο αστείο. Αυτός με κοίταξε ανησυχητικά.
"Ήπιες;" Με ρώτησε. Εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου.
"Οχι..." Του απάντησα.
"Εε... Θέλεις...να πιούμε...τίποτα;" Τον ρώτησα ενώ δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, γι' αυτό κοιτούσα γύρω μου. Αυτός γέλασε.
"Ναι σίγουρα... Έλα θα σε πάω σπίτι, είσαι χάλια!" μου είπε.
"Όχι δεν... Θελώ!" Παραπονέθηκα και απομακρίνθηκα, γιατί ήθελα να κάνω κάτι διακεδαστικό.

Αφού κατέβηκα κάτω με τα χίλια ζώρια δηλαδή, κατευθύνθηκα προς το μπαρ γιατί ήθελα να πιω κανένα ποτό. Την ώρα που περίμενα για να το πάρω, εμφανίστηκε ο Αντώνης δίπλα μου. "Επ θα πιούμε κιαλο;" Με ρώτησε χαμογελαστός. Εγώ δεν απάντησα απλά χαμογέλασα και τον άφησα να μας σερβίρει. Πίναμε το ποτό μας και γελούσαμε με κάτι που είπα στον Αντώνη. Μάλλον καμιά βαλκεία... Δεν ξέρω τι είχα πάθει, αλλά δεν καταλάβαινα τι μου γινόταν!

Τότε το βλέμμα μου συνάντησε έναν θυμωμένο Χρήστο λίγα μέτρα πιο μακριά. Ωωχ ας προετοιμαστώ για σκηνή... Μας πλησίασε ενώ κοιτούσε εκνευρισμένος τον Αντώνη. Ο Αντώνης δεν τον είχε δει ακόμη.
Μόλις μας πλησίασε μου είπε στο αυτί να πάμε να φύγουμε.
"Ποιός είναι αυτός;" Με ρώτησε ο Αντώνης, αλλά προφανώς το άκουσε και ο Χρήστος γιατί απάντησε αντί για εμένα.
"Όποιος θέλω είμαι! Έχεις πρόβλημα;" Τον ρώτησε. Ο Αντώνης φάνηκε να μην καταλαβαίνει τι συνέβαινε, αλλά δεν άργησε να του ανταποδώσει.
"Ναι έχω! Το κορίτσι είναι μαζί μου δεν το βλέπεις;" Του φώναξε επιθετικά. Ο Χρήστος γέλασε αγνοώντας τον και γύρισε προς εμένα. "Έλα πάμε να φύγουμε... Αρκετά έχω κρατηθεί θα του σπάσω την μάπα!" Μου είπε ξανά. Αμέσως σηκώθηκα, ενώ μπροτού φύγουμε ο Αντώνης με κοίταξε απορρημένα. Του έδωσα ένα απολογητικό χαμόγελο.

Οδηγούσαμε σιωπηλοί και οι δύο. Εγώ αισθανόμουν χάλια ήθελα να ξεράσω μετά απο τόσο ποτό που είχα καταναλώσει. "Εε... Δεν γινεται...να με...δουν... οι γονείς μου-" μπροτου τελιώσω με διέκοψε καταλαβαίνοντας τι ήθελα να πώ. "Αστο, αστό! Ούτε να μιλήσεις δεν μπορείς... Θα το τακτοποιήσω εγώ αυτό, μην ανησυχεις" Μου είπε. "Είναι η πρώτη φορά που μεθάς μωρό μου;" Με ρώτησε. Εγώ κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και μετά άρχισα να γελάω. "Ωωχ αρχίσαμε πάλι... Σταμάτα να γελάς σαν προβληματικό θα ξυπνήσεις τους πάντες!" Μου είπε κοροϊδευτικά. Εγώ γέλασα ακόμα περισσότερο. Μετά άρχισε να γελάει και αυτός, βλέποντας εμένα. Σίγουρα το διασκέδαζε να με βλέπει έτσι!