Kıskanç sevgilim

27. Bölüm

Gerçekten oydu Bulut Karşımda duruyordu o güzel mavi Gözlerinden alevler çıkıyordu direk gözlerime bakıyordu Mert'in Kollarından tutmuştu ve ondan daha iri olduğu için onu rahatlıkla tutabiliyordu ama Mert çırpınıyordu

"Ben sana güveniyordum!" Sesi çok gür çıkmıştı birden bağırdığı için ilk başta irkilmiştim ben Ağlamamak için kendimi çok zor tutarken o devam etti

"Üzgün dedim! biraz kendine gelsin konuşuruz dedim ! Şimdi üstüne gitmeyim dedim !"

"Biz ayrılmıştık " sesim titriyordu korkuyordum

"Hayır biz ayrılmamıştık sen sinirliydin ve sinirle söylediğin birşeydi onalar"

"Evet sinirliydim ama sinirimin sebebi de sendin ben senin kim olduğunu bilmiyorum tanımadığım birine bir ayımı verdim sana ne zaman sorsam Lafı değiştiriyordun bende sıkıldım "

"Sen bana kendin hakkında ne anlattın ben sana sormadım senin anlatmanı bekledim "

"keşke sorsaydın belki şuan Mert değil sen olurdun Mert bana sordu sorduklarıma da cevap verdi "

"Ne dedi bu Şerefsiz ,sana ne Anlattı ne yalanlar söyledi " derken Mert kurtulmayı başardı ve Bulut'un yüzüne bir yumruk geçirdi salak bu çocuk gerçekten gerizekalı yani sen ona bir yumruk attın o sadece hafif sendeledi o sana bi tane vursa cenazeni kaldırırız

Kendimi Mert'in önüne attım yani sonuçta sevgilimin ölmesini istemem Bulut'la Gözlerimiz yine birbirine kenetlendi ne o başka bir yere bakıyordu ne ben

"Çekil önümden Dilek "

"Olmaz"

"Bana bu piçi mi savunuyorsun?"

"Düzgün Konuş "

"İsmini söylemekte mi suç oldu piçin"

"Bulut uzatma lütfen git "

"Olmaz bu şerefsize dersini vermeden gitmem"

"O zaman ilk benim dersimi vermek zorunda kalırsın" sinirli bir şekilde bana bakarken birden Gözlerini Mert'e çevirdi

"Sen Dilek'e dua et ama bu seni dövmeyeceğim anlamına gelmiyor hiç beklemediğin bir anda gelicem ama merak etme seni öldürmem işkence daha bi Heyecanlı daha bi zevkli" dedi ve Gözlerini tekrar bana çevirdi elini yüzüme koydu Mert arkadan Bulut'un elini itti ama Bulut'un o öldürücü bakışları beni bile korkutuyordu yüzüme Eğilip yanağıma bir öpücük kondurdu ve geri Çekildi

"Görüşürüz" dedi yüzü Zafer kazanmış gibiydi ve uzaklaştı

Mert beni kendine çevirdi ve Yüzümü göğsüne yaslayarak sarılmaya başladı kokusunu içime çektim vanilya kokusuna karışmış sigara kokusu biraz başımı ağrıtıyordu bir kaç dakika sonara ayrıldı

"Sen manyak mısın neden Bulut'a yumruk atıyorsun?"

"Refleks "

"O refleks seni öldürecekti "

"Korktun mu?"

"Hıhı tabi sen kedi gibi arkamda saklanırken korkudan ölüyordum "

"Off tamam bu konuyu kapatsak mı?"

"İşine gelmeyince hemen konuyu kapatalım diyorsun ama"

"Tamam tatsız bi olay yaşandı ve bitti"

"Tamam bişey demiyorum ama bu unutacağım anlamına gelmiyor kendine dikkat et Bulut'un ne kadar tehlikeli olabileceğini bilmiyoruz " burnundan akan kana baktım

"Önce bi Şunları temizleyelim de sonra düşünürüz" dedim parmaklarımı parmaklarına kenetlerken

Yürürken kafamda bir çok soru olduğu için nereye gittiğimize bile bakmamıştım yetimhanenin önünde durduğumuzda anladım

"Neden buraya geldik daha yüzüne pansuman yapacaktık "

"Ben hallederim sen git tekrar azar işitme" dedi ve uzaklaşmaya başladı

Aniden değişen tavrı kafama takılmıştı birden ortamı buz gibi yapıp gitmişti

Sürekli aynı mekana takıldıkları için Bulut'un neler yaptığını biliyor olmalıydı en azından bi kısmını biliyordu ve bana yansıttığı şey Bulut dan korktuğuydu

Düşünceli ve meraklı bir şekilde kafamın karışmasına izin vermemeye çalıştıkça dahada karıştırdığım Aklım isyan ediyordu

Yavaş ve temkinli adımlarla yurdun içine girdim odama gittikten sonra Erva'yı gördüğüme sevinmiştim Kafamı boşaltmak iyi gelirdi

Ona herşeyi anlattıktan sonra tepkisini veya yorumunu beklemeye başladım bir süre sessiz kaldıktan sonra benim bile hissedeceğim şekilde derin bir nefes Aldı

"Sana bir şey söyleyeceğim ama kimseye söylemiyeceksin söz mü ?"

"Söz"

"Mert benim Abim "

"Ne ? Bi saniye sen ciddi misin?"

"Evet"

"Bunu neden saklıyorsun ki yani herkesin öğrenmesinde ne sakınca var"

"O kısmı biraz özel ama sana şunu sözlemek istiyorum sakın Abi'min yanındayken en yakın arkadaşın bile olsa hiç bir erkekle konuşma "

"Neden?"

"Çok kıskançtır yani bu Dünya'da tek korktuğu insan Bulut o Yüzden birşey diyememiş Abim kıskandığı zaman gözü döner hiç kimseyi Görmez ve asla affetmez "

"Neden bana bundan söz etmedi ki"

"Çünkü kendi de kabul etmiyor ha dediğim gibi aramızda kalacak "

"Tamam merak etme sen " Kafamı boşaltıyım derken iyice karıştırmıştım yani koskoca ülkede ne manyak ne psikopat varsa beni buluyor psikopat çeken mıknatıs mıyım ne?

Kendi yatağıma geçip aklımdaki sorularla cebelleşmeye başladım kafam o kadar karışmıştı ki başımı şiddetli şekilde ağrıtıyordu Gözlerim kapanmak için yalvarırken beynim acımasızca bu yalvarışlara karşı çıkıyordu

Bende pes edip başka birşeyle ilgilenmeye karar verdim yatağımın hemen Yanındaki çekmeceden "Sherlock Holmes 'akıl Oyunları'nın gölgesinde'" adlı kitabı Alıp okumaya başladım

Sherlock Holmes en Sevdiğim kitap karakterlerinden biridir Çılgın Zekası beni her zaman çok etkilemiştir

Kitabı'n tamamını okumuştum ama hala uyuyamıyordum saatler olmuştu saat 4 de geliyordu en sonunda uykuya tam kendimi bırakıcakken büyük bir gürültüyle Gözlerimi geri açtım zaten herkes uyanmıştı gürültünün geldiği yere yani alt kata indik herkes toplanmış birşeye bakıyordu aralarından geçerek zor da olsa gürültünün sebebini görmüştüm Kalabalığın Arasında Gözlerim Erva'yı bulmuştu birbirimize baktık