3 TATLI BELA(TAMAMLANDI.)

Gelecek Sezondan Kesit

Medya: Kenan

Elimdeki adresin gösterdiği eve bakarken nefesimi tuttuğumu ciddi manada farketmemiştim. Gözlerim evin her köşesini tararken gelen bir sesle saklandığım çalılıktan çıkıp geriye doğru koşmaya başladım.

Belki göreceklerimden korkmuştum. Belki duyacaklarımdan hissedeceklerimden korkmuştum. Arkama bakmadan hızla koşarken ileride Arabanın içinde bekleyen Kenan beni görünce arabadan hızla indi. Yanına gelince ellerimi dizime koyup derin derin nefes aldım.

"Iyi misin prenses?"

Başımı aşağı yukarı sallarken bir yandan da nefesimi düzenlemeye çalıştım. Kenan son yaşanan olaylardan sonra beni yalnız bırakmamıştı. Aynur teyze de bana eşlik etmesine ve korumasına izin vermişti. Hatta gri Saçları ile dalga geçtiğim için doğal rengine döndürmüştü bile saçlarını. Bu zor günlerimde Armi ve Hazal'ın yanı sıra bana iyi dost olmuştu.

"Iyi değilim. Rüzga... Aman Demireli görmek istedim ama korktum. Ya olduğu gibi değilse. "

"Rüyalarında bile adını sayıklıyorsun. Ne zamandan beri yataktan çıkmıyorsun. Hazal ve Armi seni zor çıkardılar. En azından yüzünü bir defa görmelisin."

"Ben gerçekten korkuyorum. Daha fazla üzülmek istemiyorum."

Ellerimi dizimden çekip doğruldum. Oda Yanıma gelip kolumu tuttu.

"Görmezsen daha kötü Şeyler düşünüp korkarsın. Merakını gider en azından. Üzülürsen bile seni teselli etmek için her zaman yanında olacağım."

Haklıydı. Çok haklıydı. Onu görmezsem çıldırabilirim.

Başımla onaylayıp geldiğim yöne doğru hızlı adımlarla ilerlerken Kenan bana yetişip Yanımda yürümeye başladı.

"Ben senin hayranınım ."

"Anlamadım?"

Şaşkın Şaşkın ona bakarken o Gözlerini ileriye dikmiş konuşuyordu.

"Aynur hanım çok iyi ve güçlü bir kadın. Beni telefonla arayıp adam toplamamı söyleyince neden diye sordum. Bana genç bir Kızın mücadelesinde ona yardımcı olacağımızı söyledi. En başta Saçma gelse de dediğini Yaptım. Daha sonra sevdiği Adamın yardım etmek PAHASINA hayatını hiçe sayan bir kızla karşılaşınca sana hayran kaldım."

Söylediklerine samimi bir şekilde gülümserken biraz utangaç şekilde teşekkür ettim. Bana çok yardımcı olmuştu. Hakkını asla ödeyemezdim. Daha sonra önüme döndüm. Tarif ettikleri evin tam kapısının önünde duran kuzgunu görünce yere mıhlandım. Ardından hemen sağında duran Demireli görünce Gözlerim dolmaya başladı.

Soğuk ifadesi bana çok yabancıydı. Onunla ilk tanıştığım Demirel'di. Belki şuan gerçek Rüzgardı. Kuzgun ve Demirel önde arkalarında on tane adamla evin bahçesinden çıkıp bize doğru yürümeye başladılar. Bir kez olsun Gözlerimin içine bakması için dua ettim. Bir kere bakarsa onu ne kadar özlediğimi ne kadar beklediğimi öldüğümü gözlerimle anlatacaktım. Fakat buz kesmiş bakışları beni es geçip Kenan'ı süzüp yanımdan geçti. Boğazımda düğümlenen acı iliklerime kadar işlerken Kenan'a baktım. Gözlerini devirmiş o da bana bakıyordu. Belli ki halime acıyordu. Evet şuan acınacak haldeydim.

Yanından geçip tekrar hızlı hızlı yürümeye başladım. Bana yetişmeye çalışırken bir yandanda adımı bağırıyordu.

"Kenan biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var."

İsteğimi belirtirken o durdu ve başını tamam anlamında salladı.

"Seni arabada bekleyeceğim. Dikkatli ol."

Ardından hemen köşedeki dar sokağa sapıp hızla koşmaya başladım. Yağmur hafif hafif tenimi ıslatırken şiddetleneceği belliydi. Bir iki dakika sonra iyice hızlanan yağmur beni yavaşlatmıştı. Tam o Sırada bir el beni daha dar ve ücra olan bir Köşeye çekip duvara yapıştırdı.

Ardından yüzünü görmeme fırsat olmadan dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Özlem'le aşkla dudaklarımda ki dudaklar hareket ederken bana tanıdık gelen koku , belimdeki tanıdık dokunuşu beni alıştığım şekilde sahiplenişi onu hemen tanımamı sağlamıştı. Bende elimi sırtına yerleştirip Karşılık verirken gözlerimden akan yaşlarla Gözlerimi kapatıp onu hissetmenin ona dokunmanın verdiği Mutluluğa odaklandım.