SİYAH MÜREKKEP

4.Bölüm

Acıdan canım o kadar çok yanıyordu ki hiç bir şey düşünecek halim yoktu sadece yasemin hanımın odasında oturyodum gözlerim buğulandı ağlamak istesemde ağlayamıyordum artık tek başıma kalmıştım bu dünyada nefret ettim herkezden en sevdiğim adamdan babamdan nefret ettim beni yalnız bıraktığı için o kazayı yaptığı için sinirinin onu bu kadar kör ettiği için en çok da bana hiç göstermediği sevgisi için düşüncelerimden beni ayıran yasemin hanım oldu

- özgür kızım seni odana ben götürücem yatak hanelerde 4 yatak olur yanı bi odada 4 kişi kalıcaksın sorun çıkarma tatlım buranın kurallarına uy -
Ben burda kalmıycam 7 ay hapis hayatı yaşamak istemiyorum

- tamam -

- hadi bakalım odana gidelim beraber arkadaşlarını tanı -
Cevap vermek yerine sadece kafamı salladım ve ayaklandık odadan çıktık boş bi kolidorda yasemin hanımın toplu ayakkabısının tiz sesi kulağında yankılanıyo bi üst kata çıkıp sola döndük odaların üzerinde numaralar yazıyordu benim odanın numarası 12' di odaya girdik yasemin hanımla odada 4 tane yatak ve demirden bi dolap vardı küçük bi odaydı burası yataklarda pembe mevresimler vardı 3 tane kız yasemin hanımı görünce ayağa kalktılar kızlar beni görünce gözlerinde merakla baktılar bana yasemin hanım konuşmaya başladı

- kızlar yeni arkadaşınız Özgür tanışın iyi anlaşın gözüm üzerimizde -
Kızlar yataklarından kalkıp yanıma geldiler
Kısa saçlı kız yanıma geldi

- meraba özgür ben Buğlem buda cansu buda Nisa - dedi

- meraba kızlar tanıştığıma memnun oldum - dedim
İyi kızlara benziyorlardı buğlem kısa saçları kahverengi gözleri olan minyon tipli bi kız cansu omuzlarında sarı saçları badem rengi gözleri hafif kilolu tatlı bi kız nisa ise siyah saçları var ama değişik bi kız erkek gibi saç tipi boyu benden biraz kıza siyah gözleri var zayıf bi kız

Cansu - ee özgür ayakta mı durucaksın otursana - dedi

- ahh hayır dalmışım -
Boş yatağa doğru ilerleyip oturdum ve yorgun olduğumu hisseddim ahh ailemi çok özledim ama ben tanımadığım insanların yanında ne derdimi belli edebilirim nede ağlaya bilirim ne kötü bi durum lan annem babam ölmüş ve ben acısını bile yaşayamıyorum ne sikimsonik bi duygu amk

Nisa - özgür sana bizi tanıtıyım Buğlem bizim neşemiz cansu bizim en duygusalımızdır bende aralarında duygu karışımı bi kızım ne olduğum belli değildir ne dersen farketmez ama bana isa deyip dalga geçenlerde var saçlarım yüzünden ama ben böyle rahatım ve çok konuşurum aman neyse sende kendini tanıt bize

- çabuk alev alırım ister barut deyip korkudan yaklaşmazlar ister ateş deyip canlarını yakacağım için yaklaşmazlar umursamaz ağzı bozuk bi kızım bazıları Yaptıklarım için Piç bazıları şizofren bazıları psikopat bazıları deli veya şeytan diye adlandırırlar aslında çok lakabım vardır delikanlı diyenleri bile oluyo bu kadar -

Buğlem - vaw degişikmişsin açıkçası -

Cansu - niye düştün buraya -
Yutkundum ailemden bahsetmek istemiyorum açıkçası bahsetsem bile ben bile ailemi adam akıllı tanıyamadım ailemi, hiç vakit geçirmedik çünkü onlar para vermekle anne baba olduklarını sandılar kariyerleri bile benden önemliydi

- trafik kazasında öldüler neyse kızlar ben yatıyorum iyi geceler -

Nisa - iyi geceler sanada özgür -

Ben yatağa girip yattıp uyudummu bide bana sorun kafamı yastığa gömdüm

✖✖✖✖✖

Gözüme lanet uyku girmiyo yatakdan kalkıp camın oraya geçtim canım önündeki mermerden yapılmış duvara oturdum dizlerimi kendime çekip ellerimle kelepçe yaptım kafamı cama yasladım gökyüzünün lacivertliğinde parlayan yıldızlara bakmaya başladım adeta en güzel kumaşa pahalı taşlarla işlenmiş gök'e çarşaf gibi serilmişti gökyüzüne bakmam beni rahatlatıyo huzur veriyo benim evim çatının altı değil gökyüzünün altı benim kendim olduğum tek yer açık alanlar sokaklar caddelerdir kapalı alanda kalamıyo hatta daralıyorum ayağa kalktım yatağa gidip yattım uykunun kollarına kendimi bıraktım.

✖✖✖✖✖

Karanlık her yer ölüm gibi sessiz cesed gibi soğuk bir yerdeyim bağırıyorum çığlık atıyorum ne duyan var ne de kurtaran nasıl kurtulcam bu ölüm sessizliğinden önümü göremiycem kadar karanlık bedenim buz kesen soğuğa kafa tutuyo adeta bu boşluktan kurtulmak için ama ne sesimi duyan var ne de benim bağıracak kadar gücüm ‼

Gözlerimi açtığımda kızların başımda dikildiklerini gördüm yataktan doğruldum ve kalktım kızlara dönerek

- banyo nerede - dedim

Nisa - şu kapı - dedi eliyle gösterdiği kapıya gidip açtım içeri kendimi zor attım soğuk iyi gelecektir o kabustan sonra diye düşünüp suyu açtım elime suyu doldurup suratıma çarptım defalarca soğuk suyla yıkadım sonra nefes alışlarım zorlaştı ellerimi laboya koydum yere doğru çöktüm ağzıma tuzlu su gelmesiyle ağladığımı anladım biraz daha o şekilde oturup kalktım aynaya kendime baktım ruh gibiydim elimi yüzümü bi daha yıkadım artık kafama taktım burdam kaçmam lazım yoksa ölürüm burda daralıyorum çünkü labodan çıktım nisa bana bakıyordu diğer kızlar odada yoktular ve ben uyumak istiyorum

Nisa - özgür kahvaltıya inicekmisin -

- yok yatıcam - deyip yatağa yüz üstü kendimi attım göz kapaklarım ağırlaştı ve kendimi uykunun ölüm kokulu kollarına bıraktım.