Torture-29
"Calum."dedi Luke tekrar omzumu sarsarak. Ağzımda bir şeyler geveleyip ona sırtımı döndüm bu sefer. "Calum, uyanmalısın."dedi bu sefer. Hala beni sarsıyordu. "Calum."dediğinde kollarımın arasında olan yastığı biraz daha sıktım. "Annem geliyor Calum! Uyanmak zorundasın!"dediği an, kollarımdaki yastığı ve arkamdaki Luke'u umursamadan hızlıca yataktan fırladım.
"Ne? Ne zaman? Neden? Yarın gelmeyecek miydi? Bekle, bu o gün müydü? Tanrı aşkına Luke, baksırım nerede?!"
Çıplak olmayı umursamadan odada baksırımı aramaya başladım. "Bir saat içerisinde burada olurmuş, evi dağınık görmek istemiyormuş... Ayrıca baksırının nerede olduğunu nereden bilebilirim Cal?"dediğinde, tek kaşımı kaldırarak yatağımdaki yeni uyandığı belli olan Luke'a baktım. "Dün gece sen çıkartmadın mı yoksa? Başkasıyla mıydım?"
Kaşlarını çattı. "Bilmiyorum... Öylece atmıştım... O an baksırını nereye koymalıyım diye düşünmek yerine seni iyi hissettirmeye çalışıyordum."
Yüzümü buruşturdum ve elimi gözlerime bastırdım. "Üzgünüm, Liz ile karşılaşmak hiç istemiyorum."
"Annem iyi birisi."
"Oğlunu her vakit beceren birisine karşı iyi olabilir mi?"diye sordum bir elimi tekip, tek gözle ona bakarak. Esnerken kafasını iki yana salladı. "Haklısın."dedi ve yüzü uykudan çökmesine rağmen genişçe gülümsedi. "Hadi baksırını arayalım. Bulamazsak benimkilerden verebilirim."
"Hayır Luke, Batman'li baksır istediğimi sanmıyorum."
