The Prodigies

34:Wolf

Wolf's POV:

"Sir almost all of our men have died, what should we do?" uminit lang ang ulo ko dahil sa tawag ng tauhan ko para lang sabihin sakin toh.

"I told you, bantayan nyo sila Raven at Sophia, don't let anything happen to them dahil ako mismo ang papatay sa inyo kung may mangyari sa kanila" Naglalakad ako nagayon sa grandstairs ng mansion.

One of the brats have entered the mansion. Hindi ko alam kung ano ang kailangan nila samin. I saw a small shadow na umaakyat kanina sa wall ng mansion papunta sa kwarto ni Raven. They could try everything pero hindi nila maloloko ang mga mata ko. What are they up to anyway?

"Tsk, they always play the innocent, pero wala naman silang awa kung pumatay" napahigpit na lang ang kapit ko sa baril na hawak ko habang papalapit na sa second floor. If I will see one of Lucy and Van's children, I will kill them on the spot.

Nakarating na ko sa second floor. Lumakad ako ng walang ginagawang kahit kaunting ingay patungo sa pintuan ng kwarto ni Raven. Inopen ko na ang pintuan ng kwarto at tuluyang pumasok sa loob.

The lights are off kaya wala kang makikita sa loob. You won't be able to see the minion collection ng anak ko. He does not like us to be here dahil na rin sa nahihiya sya na nangongolekta sya ng minion. I told him na ok lang naman pero nagalit pa sakin dahil daw ipinapahiya ko pa raw sya sa mga sinasabi ko. My son and my wife is the only thing that keeps me alive, sila ang dahilan kung bakit hindi ako tuluyang naging emotionless sa kabila ng nangyari sa kapatid ko.

Napakuyom ang kamao ko nung bumalik sa ala-ala ko ang cassette tape na naglalaman ng ebidensya na nagpatunay na sila Van nga ang pumatay sa kapatid ko at kapatid ni Sophia.

I can't sense any presence na nanggagaling sa paligid mayroon lang akong naring na tawa mula sa dressing room ng anak ko sa loob ng kwarto nya.

I walk towards the door of the dressing room without making any noise.

"Damn it, it's freaking locked" damn, how could I kill that pest? An idea pop up on my mind. Kinuha ko ang silencer sa bulsa ng jacket ko at ikinabit yun sa baril na hawak ko. Umatras muna ako ng ilang hakbang mula sa pintuan at binaril yun ng 3 beses.

Nasira kaagad ang lock nun at mabilis akong pumasok sa loob. I saw the back of a little girl na humahagik-gik pa sa pagtawa at parang may hawak na kung ano. I can't see it dahil na rin sa nakatalikod sya at malayo-layo pa sya mula sa pwesto ko.

I raise my gun on her direction para patayin sya kahit na nakatalikod.

"Say good bye brat"

"Don't pull that trigger kung ayaw mo pang mamatay" A little manly voice spoke at my back. Ramdam ko na rin ang isang baril na nakatutok sakin.

"Your Light Zedler" anak sya nila Lucy at sa tingin ko sya rin yung nakita ko kanina sa labas na maingat na umaakyat sa walls para marating ang kwarto na ito

"Don't turn your back, walk away from this dressing room" his voice is not that monotone but there's something in his threat that shows the authority of him. I smirked and do what he says. Maybe he can be an entertainment to me.

Nung makalabas na kami sa dressing room, narinig ko na isinara nya na ang pintuan nito. Nabalik na naman ako sa madilim na kwarto ni Raven kaya wala na naman akong makitang kahit ano but I can feel his presence inside the room.

"why are you here" una kong tanong kahit na hindi ko sya nakikita. I walk to nearest sofa set dito sa kwarto ng anak ko. I know the arrangement on his room kaya wag na kayong magtaka kung nagawa kong mahanap to sa kabila ng dilim. I sat there to listen on him.