Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba! Hiç uzatmayacağım bu giriş yerini, iyi okumalar!
Multimedyada Damla var.
Şarkıyı dinlemenizi öneririm.
İkimiz de masanın altında öylece donmuştuk sanki. Anlaşılan Emir de yaptığına şaşırmıştı. Öte yandan bu evden acilen çıkmamız gerekiyordu. Böyle durmaya devam edemezdik. Soğuk bir sesle,
"Hadi gidelim burdan." Dedim yere bakarak.
Başını gidelim anlamında salladı ve yavaşça masanın altından çıktık. Ben önde o arkada kapıya doğru ilerledik. Kapının kulbunu tuttum ve olabildiğince sessiz bir şekilde kapıyı açtım. Ayakkabılarla girdiğimiz için ,hiç ayıplama yani bir de ayakkabıları mı çıkarsaydık, hiç oyalanmadan dışarı çıktık ve kapıyı kapattık.
Konuşmadan arabaya yürüdük. Onla konuşmak istiyordum. Nasıl da saklandık gibi şeyler demek istiyordum ama diyemiyordum. Normal olamıyordum. Nasıl unutacaktım bu olayı...
Arabaya bindik ve kemerini takarken bana döndü.
"İstersen inebilirsin." Dedi gözlerimin içine bakarak.
"Hadi çalıştır arabayı." Dedim gayet "cool" bir şekilde.
Bir süre ikimizde gözlerimizi yola kilitledik. Konuşmuyordum ama içimde fırtınalar kopuyordu. Bir yanım ne büyütüyorsun bu kadar, o unutmuştur bile diyor diğer yanım bence seni seviyor diyor diğer yanım da sen şizofrensin öyle bir şey olmadı bile diyordu. Daha fazla susarsam kafayı yiyecektim sanırım.
"Neden?" Dedim kısık bir sesle.
"Ne neden?" Dedi. Anlamamazlıktan geliyordu işte! Çoktan unutmuştu.
"Neyse yok bir şey." Dedim ve kafamı cama çevirdim.
"Arya.." Dedi ama devam ettirmedi cümlesini.
Cevap dahi vermedim ve evime vardık. İnmeden önce bir şeyler söylemem lazımdı. Sanırım yani.
"Teşekkür ederim." Dedim.
"Ne için?" Dedi ileri bakarak.
"Bugün için." Dedim ona bakarak.
"Gerek yok. İçimden geldiği için yardım ettim." Dedi ve kafasını bana çevirdi.
Gülümsedim ve kapıyı açtım. Tam inecekken geri bindim.
"Masanın altında olan.." Dedim ve sözümü tamamlayamadan söze girdi.
"Saçmalıktı. Unut lütfen." Dedi ve ardından yutkundu.
Ben ne dedim arkasından bilin bakalım?
"Hadi yaa." Dedim ve aynen o yavru kedicikler gibiydim. Sesimde de bir ağlamaklı ton oluştu. Salağım ben ya harbiden salağım. Sana ne? Sen niye üzülüyorsun yani değil mi? Gören de platonik aşık olduğum çocuk böyle dedi de bütün dünyam başıma yıkıldı sanacak. Hay allahım!
Bir şeyler diyecek gibi oldu ama o sırada telefonum çalmaya başladı.
Damla Arıyor...
Hızlıca arabadan indim ve telefonu açtım. Bu sırada Emir
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAĞMUR
RomanceBen Arya. Hayatım yoluna giriyor gibiydi. Güzel bir işim, daha yeni aynı evde yaşamaya başladığım yakışıklı bir sevgilim vardı. Gerçekten çok seviyordum onu. Aslında ne kadar da körmüşüm... Gözümün önünde olanları göremiyormuşum. Koca bir yalanda...
