GÖLGELERİN EFENDİSİ - TAHTIN VÂRİSİ

~BİR~

Geceyarısına yakın bir vakitti. Redmont Şatosu'nun yakınındaki ormanda bir baykuş öttü. Şatonun önündeki nöbetçiler dışında şatoda da henüz uyumamış kişiler vardı.

Halt, Pauline ile kendisine tahsis edilen dairede dalgın dalgın oturuyordu. Vaktin geç olduğunun farkında değildi. Pauline ise o ayki yapılacak Diplomasi Hizmetleri toplantısında görüşülecek belgeleri gözden geçiriyordu. "Alyss her zamanki gibi harika bir iş çıkarmış." diye düşündü. Kız bazı önemli yerlere kısa notlar eklemiş ve Pauline'in işini kolaylaştırmıştı. Pauline tam işine dalmışken Halt'ın iç çektiğini duydu.
Halt ve iç çekmek?

Hayretle başını kaldırdı ve "Halt iyi misin canım?" diye sorma gereği duydu. Çünkü bu zamana kadar Halt'ın iç çekmek şöyle dursun en ufak bir hayıflanmasını duymamıştı. Halt, daldığı bir rüyadan uyanırcasına ona bakıp "Ben mi? Evet iyiyim neden sordun?" dedi. Tabi Pauline ona "Akıl sağlığının yerinde olup olmadığını anlamak istedim." diyemedi. Onun yerine "İç çektiğini duydum sanki." diye cevap verdi. Ve tahmin ettiği gibi Halt anında inkâra başladı. "Kim, ben mi, iç çekmek mi? Hah yanlış duymuşsundur Pauline. Benim öyle histerik duygusal kadınlar gibi -sen hariç tabi- iç çekmekle işim olmaz." Pauline ufacık bir itiraz etse anında daha uzun bir savunmaya geçecek gibi duruyordu.

O yüzden Pauline uzatmamaya karar verdi. "Sanırım yanlış duydum." deyip Halt'a son bir bakış atarak önüne döndü. Halt'ın son günlerde canının sıkkın olduğunu fark etmişti. Ama bilindiği gibi konuşmak istemeyen bir Orman Muhafızı'nı -hele ki bu kişi Halt ise- kimsenin konuşturamayacağını biliyordu.
Belki kendisi hariç.
Lakin eşini kendi haline bırakmaya karar verdi. Konuşmak isterse Halt'ın aklındakileri ilk önce kendisiyle paylaşacağını biliyordu.

Halt ise bambaşka düşünceler içerisindeydi. Acı bir şekilde "Artık yaşlandım." diye düşündü. Eskisi gibi rahat hareket edemiyor, uzun süre ayakta kalınca hemen yoruluyordu. Saçındaki beyaz teller ise onunla dalga geçercesine daha da çoğalmıştı. Emekli olma zamanının geldiğinin farkındaydı. Ama Orman Muhafızı Birliği'nden ayrılmayı kabullenmek işin çok ayrı bir boyutuydu. Ormanda kamp yapmak, kimseye bağımlı olmayıp özgürce hareket edebilmek, krallığın otoritesini temsil etmek Halt'ın asla vazgeçemediği şeylerdi. Elbette Pauline ile vakit geçirmeyi seviyordu. Fakat 30 yılı geçkin yaptığı mesleği de bir kalemde çöpe atamıyordu. Halt bunları ve vakti geldiği halde istemediği emekliliğini kara kara düşünürken bir anda dairenin kapısı çaldı.

Kapıyı çalan kişi çok yanlış bir zamanı seçmişti. Halt zaten sinirliydi şimdi ise aklındaki düşünceleri bölen kapıdaki kişiye daha da sinirlenmişti. Halt, kalkmak üzere olan Pauline'i durdurup yakınlarının çok iyi bildiği kızgın haliyle kapıyı açmaya gitti. Gecenin bu saatinde onları rahatsız eden densize kapıyı çaldığına pişman edecekti. Kapıyı birden açınca hazırlıksız yakalanan genç adam anında bir iki adım geri çekildi.
Halt karşısındaki genç yüze tehditkar bir şekilde bakarak:
-Bu saatte bizi rahatsız etmenin umarım geçerli bir nedeni vardır delikanlı, dedi.
Genç adam tedirgin bir sesle:
-Rahatsız ettiğim için çok özür dilerim efendim adım John Carter. Size..." Halt'ın yanına gelen Pauline'i görünce cümlesine ekleme yapıp "Ve Leydi Pauline'e Araluen'den çok önemli bir haber getirdim. Ayrıca başka bir arkadaşım da aynı haberi Orman Muhafızı Will'e iletmeye gitti.

Halt bazen ufak bir meselenin büyütülüp yayıldığını biliyordu. Bu tür durumları bizzat kendisi birkaç kez yaşamıştı. Gene böyle bir durum olduğunu düşündü. "Gerçi bu sefer Will'i de buna dahil etmişler."diye gereksiz bir ekleme yaptı düşüncelerine. Ama sonra endişelenecek bir şey olmadığına dair olan inancı ağır bastı. O yüzden alaycı bir gülümsemeyle:
-Neymiş bu çok önemli haber söyle bakalım, dedi. Ancak genç adamın devam eden sözleri gülümsemesini bıçak gibi kesecekti.
-Efendim, Kral Duncan akşam saatlerinde hayatını kaybetti. Prenses şey yani Kraliçe Cassandra ve Sör Horace acilen sizleri bekliyor.

*******

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen...