Suvivors

Hoofdstuk 8

Jason's POV

~ Ik begin steeds meer en meer te denken dat dit een droom is. Maar dan wel een hele lange.. , dit kan gewoon niet serieus zijn.. Iedereen is aan het nadenken over wat er zou kunnen gebeuren. En wat er met je geliefden kan gebeuren. Opeens uit het niets komt er een brul van links. Iedereen richt zijn hoofd op het geluid. Het is eigenlijk wel grappig om te zien hoe iedereen schrok. Maar ik mag het eigenlijk niet grappig vinden, want dit is een serieuze droom. Als iedereen in de verte probeert te kijken, komt er een brul van rechts. Doordat nu iedereen naar rechts kijkt komt de vlecht van Helena in mijn gezicht terecht. Pas nu ondek ik hoe zacht haar haren wel niet zijn en hoe goed ze wel niet ruiken. Ik zou het niet zo erg vinden als ik dit met haar zou halen, helemaal niet. Wat zeg ik nu.. ik heb een vriendin, ik kan haar niet zomaar gaan zitten bedriegen! Maarja, ik zit met een maand met haar "opgescheept" 1 maand kan toch geen kwaad..?

Helena's POV

~ Als ik ergens niet van hou dan zijn het brullen of schreeuwen. Oke nu lijk ik wel Mega-Mindy.. maar het is wel zo. Ik moet me echt hard inhouden om niet te gaan gillen of huilen of wat dan ook. Ik deed het bijna in mijn broek van de schrik.. Oke zover ging het ook niet. Ik hoor luidruchtige voetstappen op onze boom aflopen. In de verte zie ik iets felgroen dichterbij komen. Is het.. een aap? Ja, dat is het. Het kan niet weirder meer worden. Ze gaan hier al zover met een rode sprinkhaan, nu nog een groene aap. Wat komt er straks.. een blauwe vogel? Een roze pinguïn? Een vlinder in de kleuren van de regenboog? Dat van die vlinder had ik beter niet gezegd. Daar heb je 'm al.. Dit is een droom, het kan gewoon niet anders. Als ik wakker word van mijn dagdroom over kleurrijke beestjes, zie ik dat iedereen weg is. Als ik even rond me kijk, zie ik dat ze hoger aan het klimmen zijn. Omdat ik toch niet veel ander keuze heb ga ik maar mee.

Gigi's POV

~ Helena was blijkbaar met iets anders bezig. we waren allemaal al hoog in de boom en zij was nu pas vertrokken. Dat lieve meisje heeft niet door dat dit echt is denk ik. Alsof ik dat nog wel geloof, er komt een groene aap op ons afgelopen.. Ik steek mijn hand uit om Helena even te helpen. Oh, wat heeft ze zachte kinderhandjes. Net zoals haar gezicht, ze heeft nog een schattig baby-huidje. Is ze echt al 19? Je zou het niet zeggen. Ze ziet er veel jonger uit dan ze echt is. Onderaan de boom staat de groene aap stil. Hij klemt z'n armen rondom de boom en begint te schudden. Snel vlucht iedereen naar de boom ernaast. Maar ook daar komt de aap schudden. Zo springen we van de ene boom naar de andere. Het verbaast me dat de aap niet zelf de boom inklimt. Als we al een heel aantal bomen hebben gedaan, komen we aan een blauwe lijn. 'Als je over de blauwe lijn gaat, ga je eraan!' gaat er door mijn hoofd. De aap dacht blijkbaar dat we er wel over zouden gaan en ging erover. Eens hij erover is, is hij weg. Hij verdween gewoon. Flits, Poef, Paf weg. Raar...

David's POV

~ Gelukkig waarschuwde Gigi ons voor de blauwe lijn. Je verdwijnt gewoon als je erover gaat. Ik ben een beetje kleurenblind. Maar ik zag wel dat die aap niet een normale kleur had. Helena zei me dat het groen was. Ik weet niet of ik haar wel moet geloven. Maar het kan best. We gaan terug richting waar we vandaag kwamen. Iedereen is ondertussen aan het moe worden en vreemdgenoeg gaat de zon nu ook onder. Hier en daar wordt er gegeeuwd. We zoeken een plaatsje hoog in de bomen waar we kunnen slapen. En Gigi word aangewezen om de wacht te houden. We verspreiden ons over 2 bomen. Nina en Helena gaan in 1 boom en ik en Jason in de andere bomen. Gigi zit een tak hoger ongeveer in het midden van de twee bomen. De zon is weg en het is fris. Ik rol mijn mouwen weer naar beneden en doe mijn knopen een beetje dichter. Met mijn handen op mijn buik van ik in slaap..

Nina's POV

~ Ik krijg het toch wel een beetje koud. Ik sta recht, neem mijn jasje dat rond mijn middel hangt, en ik doe het aan, ik rits het dicht en ga dan slapen. Ik vertrouw Gigi wel. Hij ziet er me wel een waakzame hond uit. Niet als hond natuurlijk, maar als mens. Ik vraag me nog steeds af hoe het in de buitenwereld is. Zou iemand doorhebben dat we er niet meer zouden zijn? Misschien zijn al de mensen die ons kennen wel gehersenspoelt zodat ze nooit hebben geweten dat we bestaan. Ach het kan natuurlijk ook anders en gekker. Als ik ooit terug thuis kom en zeg dat ik een rode sprinkhaan en een groene aap heb gezien, zullen ze me vierkant uitlachen, wie gelooft zoiets nu. Of als je over een blauwe lijn loopt, dat je dan gewoon verdwijnt. Welk genie zit er achter dit soort uitvindingen? Een marsmannetje? Een seriemoordenaar die hoogbegaafd is? Ik weet het ook niet..