Suvivors

Hoofdstuk 14

Jason's POV

~ Ik heb heel even geslapen, maar niet lang.. Ten eerste is het te warm, ten tweede iemand van ons is de volgende die eraan zal gaan, en dat kan iedereen dus zijn, en der derde.. Wat is dat zoemend geluid toch de hele tijd?! Ik kijk even rond naar het stuk waar ik het geluid vandaan hoor komen, maar als ik dan naar de andere kant leun, lijkt het van daar te komen. Het is erg verwarrend.. Opeens kom ik erbij dat niemand deze nacht de wacht heeft gehouden.. Deels heb ik het gedaan.. Wat maakt het uit we zijn er toch nog allemaal hoop ik? Ik kijk even naar de kant waar Nina en Helena zijn gaan liggen. Ik zie alleen Helena. Waar is Nina? Ik kijk omhoog in de boom, en ik leun naar voren om naar beneden te kijken. Als ik wil rechtstaan om Helena wakker te maken om Nina te gaan zoeken, Komt er een hevige schok, meteen kijk ik naar onderen.. niks. Dan kijk ik naar boven.. Nina hangt met een hand vast aan een tak, met een mandje met fruit in haar andere hand. In. 'Laat het vallen, ik vang het wel op!' roep ik naar Nina. 

Helena's POV

~ Laat het vallen, laat het vallen. Hoor ik in mijn slaap. 'Laat het vallen, ik vang het wel op!' Hoor ik iemand zeggen, ik ken de stem wie is dat? Langzaam wordt ik wakker. Vlak naast me staat Jason met 1 hand aan een tak en 1 hand die hij uitsteekt. 'Wat moet wie laten vallen?' Vraag ik slaperig aan Jason. 'Helena, stil blijven zitten!' zegt Jason tegen me. Omdat ik toch niet van plan was om iets anders te doen, blijf ik maar 'stil' zitten. Ik kan niet 'stil' zitten, ik moet altijd wel iets te doen hebben. Het lijkt wel of ik adhd heb ofzoiets. Achja, vervelen is toch ook maar stom, je moet toch altijd iets kunnen doen. 'Helena? Helena!' hoor ik Jason op de achtergrond. Ik reageer niet omdat ik zit te dromen en te staren. 'HELENA!' roept Jason. Ik schrik wakker. 'Ja wat, je moet niet schreeuwen hoor.' antwoord ik versuft. 'Helena pas op voor het wespennest!!' zegt Jason met zijn vinger wijsend naar een groot nest met wespen. 'Wespen? WESPEN!!' gil ik uit. Aan de boom die nu voor me staat hangt een enorm wespen nest. En als ik voor iets bang ben.. dan zijn het wel wespen!

Gigi's POV

~ 'I believe I can flyyy. I believe I can touch the skyyy.' zing ik omdat ik wil vliegen op dit moment, heel graag zelfs.. Het lijkt alsof mijn gebeden zijn uitgekomen om te vliegen want zolang kan je toch niet blijven zweven? Zou ik mijn ogen opendoen? In mijn gedachten komt er een duiveltje ik en een engeltje ik op mijn schouders zitten. Het duiveltje zegt :  'Ja doen doen!! Misschien ben je wel in de hel dat wil je toch al je hele leven zien, niet!? In mijn gedachten knik ik. Maar ik wil eerst nog het engeltje horen. Dan zegt het engeltje, neen misschien ben je in de hemel! En daar is het heeeel wit en als je dan je ogen opent ben je misschien blind! Opnieuw knik ik in mijn gedachten en de engeltjes verdwijnen van mijn schouders in mijn gedachten. Ik heb beslist, ik ga mijn ogen openen maar niet te snel, want het kan allebei waar zijn. Dus stilaan open ik mijn ogen. langs links zie ik oranje en rood en kleine vonkjes vuur. De hel geloof ik. En aan de linkerkant is het allemaal wit met lichtblauw en kleine witte wolkjes. De hemel geloof ik. En dan val ik , heel diep en het houd niet op. Misschien val ik wel in de hel, of in de hemel. Ik draai en ik keer. En dan wordt al het rode en oranje en het witte en het blauwe donkerder en donkerder, tot het zwart is.

David's POV

~ Momenteel gaat er niets meer met David gebeuren. Maar er wordt verzekerd dat zijn POV nog zal gebruikt worden. Deze tekst zal elke keer bij David's POV worden geplaatst tot deze weer gebruikt zal worden. Nog veel leesplezier!!

Nina's POV

~ Omdat ik fruit ben gaan halen heb ik nog steeds het mandje met fruit vast, want Jason heeft niet de tijd gehad om het te kunnen opvangen, laat staan dat ik heb heb gegooid. Ik moet een manier vinden om die vreselijke wespen weg te krijgen. Wacht is even. Ik heb nog steeds mijn mes op zak! dat ik daar nu pas bijkom! Jason, Helena, klim zo hoog als je kan een boom in! 'Wat? Waarom? Wat ga je doen?!' vraagt Jason. Niks vragen gewoon doen. 'Is het wel veilig Nina?' vraagt Helena met een bezorgde stem. 'Helena je kent me nu ondertussen toch, vertrouw me gewoon oke?' zeg ik geruststellend. Jason en Helena kruipen zo hoog als ze kunnen de boom in en dan begin ik met  de tak eraf te snijden. Zoiets heb ik wel in een film gezien. Ik begin stevig in de boom te snijden tot een paar wespen me opmerken en me steken. 2 steken kan geen kwaad gewoon doorgaan Nina. Denk ik in mezelf. Tegen dat ik halverwege zit heb ik er nog 3 bij. Maar het kan geen kwaad ik kan tegen een prikje. Als ik er bijna ben herinner ik me in welke film ik dat gezien heb. 'Shit dat waren de hongerspelen!' fluister ik tegen mezelf. Rustig ga ik achteruit en klim hoog de boom in. Maar zonder dat ik het weet klim ik de verkeerde boom in en ga ik op de tak staan die ik aan het snijden was. Ik zak door met de tak en het wespen nest en val de grond tegemoet..