Suvivors

Hoofdstuk 11

Jason's POV

~ 'Blauwe lijn!' gilt Gigi. 'We moeten de andere kant op.' wijs ik. Iedereen knikt. Wat heeft iedereen toch met dat knikken? 'GGGRRAAAAAUWWWRRR' horen we plots achter ons. Iedereen had ondertussen wel door dat het geluid van een leeuw kwam. David en Nina gingen naar links, ik, Helena en Gigi gingen naar rechts. We waren allemaal snel in de boom en we keken tegenover ons naar Nina en David. Nina zat erin maar ging terug naar beneden. Waarom? Ik ga een beetje naar voor hangen om het te kunnen zien. David zat vast. Hij zat met zijn voet in een gat waar rode mieren uitkwamen. We wilden gaan helpen, maar daar was het te laat voor, de leeuw kwam aangerend. Een roze leeuw met een bloemenprint. Hmm, printen erop had ik nog niet gezien, orgineel.. Wat zeg ik nu David is in gevaar. Ik zie David iets zeggen, maar ik kan het niet horen. Gelukkig kan ik een klein beetje liplezen. "R-e-d  J-e-z-e-m-f" Red jezemf? Owh wacht Red jezelf. Tuurlijk. Stom van me. Het ziet niet zo best uit. Je ziet aan hem dat hij pijn heeft en de mieren bereiken zijn knie al. Ik vind het zo erg. Ik kan dit gewoon niet aanzien.

Helena's POV

~ Sinds Jason vertelde dat hij had gezien dat David tegen Nina zei dat ze zichzelf moest redden heb ik niet meer gekeken. Jason is ook gestopt met kijken toen de mieren zijn knieën bereikten. Maar Gigi blijft kijken alsof het een film is. Normaal ben ik wel een dierenvriend, maar nu mag ik dat niet zijn. Het moet net het omgekeerde zijn. 'Oeeh, de mieren bereiken zijn buik al, trage mieren..' zegt Gigi. Hij is wel heel levenloos dat hij zoiets durft zeggen. 'Hij houdt het niet lang meer vol.. De tak gaat het begeven..' zegt Jason als hij nog even kijkt. De leeuw heeft ook wel door dat zijn hapje nog even duurt dus springt hij in onze boom wat niet zo goed lukt. Elke keer als hij springt schuift hij er weer af. Daar keek ik wel naar maar meteen als de leeuw zich omdraait zie ik David hangen, hij heeft het benauwd, de mieren zitten al rond zijn hals. Ik durf niet meer kijken. Ik hoor dat hij nog voor een laatste keer kreunt van de pijn en dan hoor ik een tak breken, het is voorbij. 

Gigi's POV

~ De leeuw sleurt David naar beneden, hoe is hem dat zo snel gelukt? Hij zat vast en zelfs Nina kreeg hem er niet uit. Met alle mieren erbij, bijt de leeuw David in zijn nek en sleurt hem mee. 'Het is voorbij, David is weg..' zegt Jason. Ik kijk naar Nina, ze sluipt stilletjes de boom af en rent naar de onze en klimt er als een gek in. 'Ik voel me zó schuldig nu, ik kreeg hem er niet uit en die leeuw doet één trekje en hij is eruit. Ik had beter m'n best moeten doen om hem te redden en ..' wordt Nina onderbroken. Ik leg m'n hand op haar mond. 'Het is niets Nina, je kon er niets aan doen dat hij zo stom is geweest zijn voet erop te plaatsen, het is deels zijn eigen domme fout.. Maar we kunnen er niets aan veranderen..' De zon stond op het punt om onder te gaan. De dagen gaan hier mega snel. Jason besluit dat hij vannacht de wacht zal houden. We knikken. 'Wat hebben jullie toch met dat knikken?' vraagt Jason. Nu heft iedereen tegelijk zijn schouders op. Jason slaat zijn hand op zijn hoofd. 'Laat ook maar..' zegt hij. 'Ik weet niet hoe het met jullie zit maar ik ga slapen.' zegt Nina en ze gaat naar de boom ernaast en zet zich neer. De rest besluit om hetzelfde te doen. 

David's POV

~ Het doet ongeloofelijk veel pijn. Waarom heeft die roze leeuw me nog niet afgemaakt? Ik heb ook geen idee waar we heen gaan. Ik wil wel roepen, maar het lukt niet. Als ik mijn mond open doe komen er altijd mieren binnen. Ik denk niet dat dit gewone rode mieren zijn, elke stap die ze zetten voelt als een diepe steek in mijn lichaam. Ze zijn ook een stuk groter als normale mieren, net allemaal koninginnetjes. Ik houdt dit niet lang meer vol dat voel ik. De tanden in mijn nek die steeds meer pijn doen. De pijnlijke mieren. Het gesleur. Het is ondertussen donker en de leeuw ziet er paars uit op dit moment. Ik zie een blauwe lijn naderen. Nee, nee daar wil ik helemaal niet over. De leeuw stopt vlak voor de blauwe lijn en laat me los. Ik dacht dat hij wegging en me hier ging laten liggen tot het einde der tijden maar dat deed hij niet. Hij pakte me bij mijn hemd en zwierde me over de blauwe lijn. Wat staat er me nu te wachten?

Nina's POV

Ik kan bijna niet slapen na wat er gebeurd is vandaag, ik voel me er té schuldig bij. Ik deed wel alsof ik sliep maar dat was niet zo. Ik heb voor de hele dag slechts enkele bessen gegeten. Ik heb vreselijke honger. Hopelijk hebben we morgen wat meer geluk met het eten. Uiteindelijk omdat ik zo moe ben val ik in slaap, ik heb gisteren ook al niet geslapen dus ik zal wel moeten slapen wil ik hier fit uit zien te komen. We zijn hier nog maar slechts 3 dagen of er is al iemand weg. Hoelang zal het duren voordat ik aan de beurt kom? Ik droom over nare dingen. Over een dorpje met blije mensen totdat er iemand bijkomt die iedereen slechtgezind maakt. iedereen staat op een pleintje rondom de persoon, hij draagt een lange zwarte mantel. En hij heeft een kap op. Iedereen raakt triestig en boos. De man heft zijn hoofd op maar je kan het niet zien het is helemaal duister. Dan begint hij kwaadaardig te lachen. Dan schrik ik wakker. Het was maar een droom. Vanwaar ken ik die kwaadaardige lach toch?