Suvivors

Hoofdstuk 15

Jason's POV

~ Terwijl wij omhoog zijn gekropen, zien we dat Nina aan het vallen is. Helena wil van tak tot tak springen, maar ik zeg dat ze dat niet mag doen. Want als ze perongeluk op een dunne tak zou terechtkomen en als die zou doorzakken dan waren we 2 mensen in 1 klap kwijt. Dat is niet wat we willen natuurlijk.. Helena knikt begrijpelijk. 'stom idee, inderdaad..' zei ze. En dan nog als je springt wordt je gestoken door die vreselijke wespen die nog rond die tak daar vliegen. Wat deden die wespen daar eigenlijk nog?! Raargenoeg lijken die 5 wespen groter en groter te worden. Ik zie Helena in haar ogen wrijven. "Mijn ogen doen zo raar, dat die wespen daar groter worden is dat normaal Jason?" vraagt Helena aan mij. "Ik zou denken van wel want ik zie ze ook groter worden...!" antwoord ik. Eerst dacht ik dat ze op ons afkwamen maar ze draaien nog steeds rond diezelfde tak. Op een gegeven moment zoeven de wespen in volgelvlucht naar beneden toe, recht op Nina af. Je kan goed zien dat ze hun angel in Nina plaatsen. Maar ze laten niet los. Stilaan zien we Nina omhoog gehaald worden. En daarna zonder dat je het bijna ziet zijn de wespen met Nina weggevlogen..

Helena's POV

~ "Zou ze dood zijn?" vraag ik aan Jason, voor het eerst kijk ik in zijn ogen. Wat sprankelen ze mooi. Wat denk ik nu.. Waarom bestaat die regel dan ook, ik zou er nu echt samen met hem nog van willen genieten. Oke ja hij heeft een vriendin maar dan nog. "ik denk het wel als je zag hoeveel steken ze had.." zegt hij als hij zijn blik ergens anders op richt als in mijn ogen. Ik knik "Waarschijnlijk wel dan.." Dan kijkt hij terug naar mij. "Weetje wat? We gaan picknicken!" Serieus? We hebben waarschijnlijk nog maximum een paar dagen , minimum een paar uren om te overleven en dan wil hij gaan picknicken.. "Achja waarom ook niet?!" antwoord ik. We klimmen omlaag uit de boom. ik besluit om grote palmboombladeren te halen om op te gaan zitten en Jason gaat op zoek naar eten. Ik klim de eerste de beste palmboom in en pluk een paar bladeren. Als ik terug op de afgesproken plaats kom, is Jason al verschillende soorten fruit aan het schikken. Bananen, mangos en nog wat tropisch fruit. Als we uiteindelijk zitten, beginnen we te praten over koetjes en kalfjes, maar dat draait uit op elkaar leren kennen. Ik weet nu tot in de puntjes wie Jason is waar hij woont enzoverder. Hij weet precies hetzelfde over mij. Nadat we nog wat grapte, kreeg Jason opeens een vrij serieus gezicht. "Helena.. ik moet je iets vertellen voor ik hier doodga aan eender wat.." zei hij. "Vertel.." zei ik benieuwd terug. "Ik.. ik vind je leuk.."

Gigi's POV

~ Momenteel gaat er niets meer met Gigi gebeuren. Maar er wordt verzekerd dat zijn POV nog zal gebruikt worden. Deze tekst zal elke keer bij Gigi's POV worden geplaatst tot deze weer gebruikt zal worden. Nog veel leesplezier!!

David's POV

~ Momenteel gaat er niets meer met David gebeuren. Maar er wordt verzekerd dat zijn POV nog zal gebruikt worden. Deze tekst zal elke keer bij David's POV worden geplaatst tot deze weer gebruikt zal worden. Nog veel leesplezier!!

Nina's POV

~ Pijn, dat is het enige wat ik weet vanmezelf, ohja en ik ben er zeker van dat ik nog leef, anders zou ik de pijn niet voelen. Dat die 2 achterbakse tieners me achterlieten voor dood, begrijp ik ook niet. Stil probeer ik mijn ogen te openen. Waar brengen die moddervette wespen me heen? Ik zie het strand naderen. En ook een blauwe lijn. Wat doet een blauwe lijn nu in een woud?! Wacht even.. blauwe lijn!? Oke ik ga dus toch dood, bye leven, bye geliefde mensen, kenissen, vrienden, collega's, achterbakse tieners, ik ga 'high way to hell' .. (voor diegene die geen engels kunnen, ik weet dat die er zijn.. dat betekend hoofdweg naar de hel.) Een ogenblik later verdwijnen de steken van de moddervette wespen, raargenoeg blijft hun angel niet in me zitten.. Ik zal dit nooit begrijpen..