Suvivors

Hoofdstuk 9

Jason's POV

~ Er schijnt iets in mijn ogen. Hoe kan dat nu, ik heb toch het rolluik gesloten zoals ik altijd doe? Ohja, ik ben niet thuis.. Voorzichtig open ik m'n ogen.  Waar is Gigi? Er zal toch niets met 'm gebeurd zijn? Ik sta recht en zie dat David nog ligt te slapen. Als ik naar de meisjes wil gaan kijken zie ik dat ze er niet meer zijn. In paniek kruip ik terug naar onze boom en maak David wakker door heb hevig heen en weer te schudden, niet té hevig natuurlijk, anders valt hij uit de boom en zou ik niet willen natuurlijk. 'Hmm, hmm vul maar een warm bad voor me schat..' zegt hij half slapend. 'DAVID! Je bent in de Jungle! Niet thuis!' roep ik tegen hem. 'Gigi, Helena en Nina zijn weg!' roep ik erachteraan. Geschokt springt hij recht. 'Wat? Is dit een grap?' vraagt hij terwijl hij z'n ogen uitwrijft. 'NEE!' roep ik. 'Ze zijn weg!' roep ik er nog achteraan. 'Rustig, er zal wel niets met ze zijn, ga fietsen ofzo..' zegt hij. 'Fietsen? Midden in een jungle gaan fietsen terwijl er 3 teamleden wegzijn?' zeg ik terwijl ik een wenkbrauw optrek. Tevergeefs ga ik op een tak naast David zitten en staar voor me uit. Ik maak me het meeste zorgen om Helena, ze is te mooi en te lief. Ik snap nog steeds niet wat me bezielt. Zou het met de jungle te maken hebben?

Helena's POV

~ Ik hoop maar dat Jason en David zich niet al te veel zorgen maken als ze wakker worden. Maar we moeten iets te eten vinden, Gigi zoekt eten met z'n goede neus, Nina controleert het en ik pak het aan als het goed is en steek het in het kleine mandje dat Nina gevlochten heeft met een paar takken. Niet te geloven hoe goed en snel ze dat kan. De mensen rondom me verbazen me meer en meer. 'Ehm, het mandje zit een beetje vol..' zeg ik terwijl ik mijn ogen op het mandje richt. Er rollen namelijk wat bessen vanaf en ik denk niet dat daar nog iets bijkan. 'Oh, ja ik zie het we komen straks wel weer terug als het op is.' zegt Nina dan. 'Zouden ze zich geen zorgen maken ondertussen?' vraag ik terwijl we terug naar de boom gaan. 'Niet meer als we terugzijn.' zegt Gigi. 'Oke dan, laten we het maar hopen, maar misschien hadden we het beter gezegd niet?' vraag ik. 'Ach zo snel zullen ze zich wel geen zorgen maken, ze slapen vast nog.' antwoordt Nina. 'Laten we het maar hopen, stel dat ze ons zijn gaan zoeken?' vraag ik. 'Kindje je denkt te veel na. Beschouw dit als een kampeervakantie ofzo.' zegt Nina alsof er niets aan de hand is. Volgens mij negeert ze de gevolgen van wat er met haar dierbaren kan gebeuren. Stel wat er met mijn ouders kan gebeuren..

Gigi's POV

~ We zijn bijna bij de boom. Ik zie vanaf hier Jason's schoen uit de boom hangen. Het heeft toch voordelen als je goede zintuigen hebt. Maar het kan soms wel negatief zijn. Als bijvoorbeeld muziek heel hard staat, en je hebt goede oren. Kan dat best pijnlijk zijn.. maar mijn oren zijn gelukkig normaal, ik heb enkel goede ogen en een goede neus. Ik maak me het meeste zorgen over die neus. Elke keer als ik naar mijn dansles moet, moet ik voorbij de stortplaats en geloof me het stinkt er vreselijk. Op zo'n momenten zou je geen neus willen hebben. Achja we staan nu onderaan de boom en ik heb het mandje met bessen overgepakt en het handvat tussen mijn tanden geklemd. Helena en Nina klimmen achter mij omhoog. Als ik boven ben zie ik dat Jason me nog niet eens ziet, oke ik van niet op,ik lijk op een boom, al zeker met m'n groen t-shirt. Ik probeer "boe" te zeggen maar met dat mandje in mijn mond klinkt het wat raar: 'Bfhoe!' Desondanks het helemaal niet eng was of realistisch, schrok Jason. En ik zie dat David slaapt. 'Man, je doet me schrikken, ik dacht dat er iets gebeurd zijn, waar zijn de meisjes?' vraagt Jason. Op dat moment komt Helena boven en blijkbaar had ze Jason gehoord want ze zei: 'Hiero!' Meteen verscheen er een glimlach op Jason's gezicht.

David's POV

~ 'Waar waren jullie?' zeggen stemmen rondom mij. 'Bessen plukken enzo.' Hoor ik een andere stem zeggen. Stemmen? Waar ben ik dan? Thuis? Ik open mijn ogen. Ohja in de jungle. Altijd als ik slaap of moe ben weet ik niet wat ik doe of waar ik ben. Als ik eenmaal gegeten heb, gedoucht heb en een tas koffie opheb ben ik fit en fris. Maar dat gaat nu niet, in de jungle bestaat geen douche zover ik weet en een koffieapparaat heb ik ook nog nooit in een jungle gezien, eten wel, daar zal ik het dan maar mee moeten doen. Als ik eenmaal fatsoenlijk wakker ben herriner ik het me weer, Jason maakte zich zorgen over de rest die er nu blijkbaar terugzijn. Ik zie dat ze een mandje met bessen meehebben genomen. Iedereen is ervan aan het smullen. Dus doe ik dat ook maar. Ze zijn echt heerlijk. Maar deze jungle is behekst zou er niets mis mee zijn? 'Zijn jullie wel zeker dat dit goede bessen zijn?' vraag ik. 'Nina kent alles van bessen, daar ben ik zeker van!' hoor ik Gigi zeggen. 'Want ze zijn overheerlijk.' vervolgt hij. 'Net daarom..' zeg ik. 'Jullie weten toch waar we zijn?' vraag ik. 'Ja, maar als we allemaal in een keer dood zouden gaan van bessen of van honger is niet zo leuk om naar te kijken.' hoor ik Helena zeggen. Daar heeft ze wel een punt. Hij wil iedereen anders neer krijgen. Niet allemaal hetzelfde zonder dat we moeten lijden. Op zo'n vlakken ben ik niet zo slim. 

Nina's POV

~ Hoe durft David mijn bessenkunsten zo te beledigen. Helena heeft groot gelijk, en ik zie dat David  nadenkt over wat Helena zei. En terecht, er waren giftige bessen hier. Daar is niet over te discusiëren. Dat heb ik ook gezien. Maar dit zijn gewone bessen die je bij ons in de tuin ook vind. Ik heb namelijk een bessentuin. Met alleen maar eetbare bessen natuurlijk. Stel dat mensen in mijn tuin zouden komen en denken, Oh bessen! En ze dan gaan opeten en daarna doodgaan, dat zou ook niet zo slim zijn. 'Groene  aap, Rode sprinkhaan.' zeg ik zonder dat ik het besef. Gigi moet lachen. 'Mensen dit kan niet anders dan een droom.' zegt hij terwijl hij lacht. 'Als dit echt een droom is waarom komt er dan geen roze olifant voorbijgelopen?' vroeg Helena aan ons. En had ze maar niets gezegd. Want er kwam een roze olifant uit het niets op onze boom afgerend. Iedereen gaat naar de andere boom maar de olifant rent gewoon door en doet niets. 'Misschien heb je gelijk Gigi...' zeg ik terwijl ik de roze olifant achterna kijk. Daarna lacht iedereen behalve Helena. 'H-hoe..?' vraagt Helena. 'Helena, dit spelletje wordt bestuurd!' lacht Gigi verder.