HER KALP KENDİ ŞARKISINI SÖYLER

54.BÖLÜM: Liseli Aşıkları Geçtik...

Olamaz bu Buse evet evet bu Buse'ydi. Hayatımı yaşamak isteyen kız karşımdaydı. Bana doğru pis bir bakış atıp sonrasında yüzüne çok tatlı bir gülümseme yerleştirerek bize doğru yürümeye başladı. Irmak benim baktığım yere bakınca Buse'yi gördü.

"Buse !" dedi mutlulukla ve aynı zaman da şaşkınlıkla. Zaman durmuştu sanki, tek istediğim şey o kızın burada olmamasıydı. Keşke bunu yapma gibi bir gücüm olsaydı.

"Oo kimleri görüyorum kimleri ?" diyerek Irmak'a sarıldı. Kalbim hızlı hızlı çarpmaya başlamıştı. Fazladan görev yapan kalbim de bu duruma isyan ederken gözlerimi devirdim. En son istediğim insan bile değildi Buse.

"Duygu'cum ?" diyerek bana baktı. Beni zerre sevmezken nasıl da bu kadar iyi rol yapıp en sevdiği kuzeniymişim gibi davranıyordu ki ?

"Buse ?" dedim düz, kupkuru bir sesle. Ben rol yapamazdım. Kendimdim ve bu kızı sevmiyordum. Bana doğru gelip sarıldı. İstemeyerek bende ona yalandan sarılmıştım.

Bir tek aklım yada kalbim bu kızı istememezlik yapmıyordu. Kollarım o kızın bedenine sarılmak istemiyor, dudaklarım yapmacık bir şekilde olsa bile yanaklarına temas etmek istemiyordu.

"Ne güzel bir tesadüf !" dedi mutlulukla Buse. Onun için muhteşem bir tatil olacaktı bunu göre biliyordum.

"Ya sorma çok güzel bir tesadüf (!)" derken yapmacıklık akıyordu resmen üzerimden. Laf olsun diye söylüyordum işte ve herkes bunun farkındaydı.

"Biz yemek yiyecektik sende gelsene ?" diye sordu Irmak. Bu kızı iliklerime kadar sevmediğimi bilirken neden yemeğe davet etmişti ki ?

Tatlı diliyle herkesi kendine bağlamasından nefret ediyordum. Öyle bir konuşurdu ki yoğurdun kara olduğuna bile inandırırdı insanları.

"Ah tabii olur birkaç işim var beş dakika sonra gelirim hemen." dedikten sonra yemek yiyeceğimiz yerin tarifini aldıktan sonra bize el sallayıp ilerledi. Şu anlık Emir'i fark etmemişti yoksa işini falan umursamaz onu benden alma planlarına başlardı.

Çocukken her sevdiğim oyuncağı alabilmek için saatlerce ağlayınca babamlar da ona verirdi. 9 yaşın da evlatlık edinmişlerdi dayımlar Buse'yi aramıza geç geldiği için herkes ona daha çok önem vermişti. Bu durumu kıskanmamış üstelik yeni bir kuzenim oldu diye çok mutlu olmuştum. Sırma'dan sonra ilk ve tek kuzenimdi. Ama o çok aç gözlüydü. Hiç sevmediği oyuncakları bile sırf ben çok seviyorum diye ağlar ve onu alırdı.

Uzunca bir süre görüşmemiştik. Üniversite zamanlarda tekrar buluştuk onun değiştiğini, yaptıklarını çocukluğuna vermiştim. 9 yaşın da yeni bir aile bulan bir kızdı o. Elbette her şeyi isteyecekti. Ama 19 yaşında bile bu huyundan vazgeçmemiş üzerine sürekli almayı alıştığı için daha kıskanç ve paylaşımsız birine dönüşmüştü.

İlk önce babamı almak istemişti. Sanki kızı ben değilim de oymuş gibi davrandığın da o çok kıskandığım babamı bile ailesiz büyüdüğü için onunla paylaşmaya hazırdım. Ama bir tek babamla kalmadı. Irmak'ı sonrasında Özgür'ü bile almak istemişti.

Düşünceler arasında yemeğimi yiyordum.

"Bir şey mi oldu ?" diye sormuştu Emir ama onu da geçiştirip yeniden yemeğime dönmüştüm. Bu sırada içeri Buse ve Özgür girdi. Bir dakika ben Özgür mü dedim ?

Evet bu Özgür'dü, ne yani onunla beraber tatil mi yapıyorlardı ? Daha da kötüsü bu tatili biraz daha uzakta yapamamışlardır.

Özgür gülerek bir şeyler anlatıyordu ta ki beni görene dek. Bu sırada bizim masaya çoktan varmışlardı.