HER KALP KENDİ ŞARKISINI SÖYLER

1.BÖLÜM: İlk Aşkım Yani Babam Hiç Olmadı...

       Denizin bu dinginliği yok mu bütün yorgunluğumu alıyor gibiydi sanki. Aslında buraya gelmemin tek nedeni deniz değildi. Burası hafta sonu bütün insanların buluşma yeriydi. Aileler buraya gelip piknikler,mangallar yapıp balık tutardı.En çok ailelere özeniyordum.Evet herkes gibi bir annem ve babam vardı ama hiç bir zaman bir ailem olmadı. Annem, babam ve ben... Bizi aile yapan üçgenin hiçbir zaman uyumlu bir bütün oluşturmadığını çok küçük yaşlarda öğrenmiştim ben. Annemle babamın boşanmasında ben daha çok küçüktüm ama olanlar hafızama kazınmıştı sanki. Unutmak istediğim ama belleğime yapışmış kalmış bir türlü unutamadığım o kadar çok şey vardı ki. Belki babamı o kadınla yatakta görmeseydim, annemin gerçek aşk yoktur laflarıyla büyümeseydim şuan belki birine aşıktım ama olmadı işte benim diğer kızlar gibi ilk aşkım yani babam da olmadı ve son aşkımda olmayacaktı buna emindim.

Kafama gelen sert bir topla eski hatıralardan sıyrılıp hayata yeniden döndüm. Sersemlemiştim...Arkadan bir sesin gelmesiyle kendimi toparlayarak -elim hala başımda- arkama döndüğüm de

"Affedersin, bizimkiler attı ama umarım fazla sert gelmemiştir."

Neden bahsediyor ki bu, bayılacağım zannetmiştim ama yinede "tamam, önemli değil."dedim oturduğum kayanın üzerinden kalkarken. Kafamı biraz önce benden özür dileyen adama çevirirken bana gerçekten çok dikkatli baktığını fark ettim ve bu beni rahatsız etmişti.

Sanki gözleriyle taramıştı beni. Sırasıyla saçlarım,yüzüm,kıyafetim ve elimde duran ayakkabılarım... En çok da kıyafetimde ve ayakkabılarım da oyalandı. Daha fazla dayanamayacağımı fark ettim.  İşim dışında erkeklerle fazla iletişime geçmezdim hatta çocukça bir düşünce olsa da erkeklerden nefret ediyordum. Tam ben konuşmak için ağzımı araladığımda o benden daha hızlı davrandı.

"Bu kıyafetle mi geldin sahile ?"

 Bu soruyu hiç beklemediğimi itiraf etmeliyim. Sözlerinin üzerine hafifçe başımı eğip kıyafetlerime kısa bir bakış attım.Evet üzerimde mini siyah bir elbise ve ellerimde duran ayakkabılarım ise düz taban  siyah bir ayakkabıydı. İşten direkt buraya gelmiştim. Unutmuşum işte ne olmuş yani.

"Sizi ilgilendirir mi !?" dediğimde onunda benden bu cevabı beklemediği yüzünden açıkça belli oluyordu. Bir an yüzüne  baktığım da masmavi gözleri olduğunu fark ettim sarı saçları ve ben buradayım diye bağıran kasları vardı. Bu yakışıklılıkla kızlar tarafından terslenmediği açıkça ortadaydı.

Hiçbir şey diyemediğini fark ettim. Evet daha fazla durmamam gerektiğini hissettim. Kayalıklardan indiğimde elimde duran ayakkabılarımı ayağıma geçirip,yürümeye başladım. Arkamdan sadece bir ses "Sinirlendirdiysem özür dilerim." Arkama bile bakmadan yürümeye devam ettim....