Saat gece yarısına doğru gelemeye başladı. Hala gök gürlüyor uyuyamıyorum. Emir de uyumamıştı. Bir şeyler düşünüyor gibiydi sanki.
"Ne düşünüyorsun?" diye sordum.
"Bizim tanışmamız tesadüf değildi o kahveyi çizimlerinin üzerine dökmem hiç bir şey." dedi
"Yani tesadüflere inanmıyor musun?" dedim kafasını bana çevirdim. Çok derinden baktı gözlerime.
"Hayır her şeyin yaşanması gerekiyordu ve yaşıyoruz. Şimdi olduğu gibi." dedi
Sanki daha çok masumlaşmıştım. En azından bakışmlarım.
"Sen,sen inanıyor musun?" diye sordu.
"Bilmem belki de yaşanması gereken şeyler tesadüf adı altında toplanmıştır." dedim
"Belki de." dedi
"Çok masum bakıyorsun." dedi o suratına yakışan tatlı gülümsemesiyle beraber.
Gülümsedim.
"Aslında Irmak'la benziyoruz. O erkelerden nefret ediyor belli. A tabii Umut dışında. Bende kızlardan hepsi bana zaman kaybı gibi geliyordu." dedi
"Bence o insandan insan değişir. Bazı insanlardan vakit kaybından başka bir şey değildir." dedim
"Eski sevgilini mi düşünerek dedin bunu." dedi ve sırıttı.
"Ben hiç zaman kaybı olan bir sevgilim olmadı. Yani her insan hayatına girmeli. Her tipi görmeliyiz. 1 tane sevgilim oldu ama hayatım oldu. Ben evlenmeyi hiç düşünmezdim ama onunla bu hayali bile kurdum. En sonunda benim ona olan sevgimi hak etmedi." dedim
"Ne yaptı da hak etmedi?" diye sordu.
"Benim en çok kızgım şeyi yaptı. Bende dürüstlük çok önemli. Yaptığın çok büyük bir hata olsa bile bana söylemeli. Sonra ne yaparsam yapıyım olmuyor ona güvenemiyorum." dedim
EMİR'DEN...
Demekki en önemli şey onun için dürüstlük.
"Kaç yıllık sevgilisiydiniz" diye sordum
"Çok, o benim 5. Sınıftan beri tek hoşlandığım adamdı." dedi
"Çokmuş." dedim bozulmadım değil neden bilmiyorum.
"Sonra üniversite de çıkmaya başladık. O zamanlar liseninde en popüleriydi ama o beni seçti. Bana aşık oldu. Yani ben öyle sandım. Bana yalan söyledi ve üniversitenin bitmesine 1 yıl kala ortadan kayboldu. Ben zaten yurt dışında okuyordum. O beni bulmuştu yazı hep beraber geçirdik işte. Sonra ortak bir arkadaş çıktı sosyal medya üzerinden. New York'daymış. Gece kulübünde çekilmiş fotoğrafları vardı. Görünce yıkıldım." dedi
"Onu sevdin gerçekten yani." dedim
"Çok sevmiştim." dedi
"Şimdi?" diye sorduğumda cevabından korkmadım değil.
"Bir süre sonra ona olan büyük aşkım nefrete dönüştü. Bu sorunun cevabının hiç düşünmemiştim. Üzerinden çok geçti.. Seviyorum diyemem. Tek istediğim. Karşıma bir daha çıkmasın ben onu çoktan hayatımdan sildim." dedi
"Ha yani bir daha çıksa ona aşık olamazsın." dedim neden emin olmak istediğimi de bilmiyorum.
"Ben onu sildim Emir. Sildiğim insana yeniden dönmem." dedi sanki içim rahatladı.
Bende kendi hayat hikayemi anlatmaya başkadım.
"Ben de seviyordum elbet. Takii kızların beni sevdiği için değilde param ve yakışıklılığım için çıktığını kısacası beni kullandıklarını hissettiğim anda hayatıma kız diye bir varlık yaklaştırmadım." dedim ve ekledim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HER KALP KENDİ ŞARKISINI SÖYLER
Romantizmİki kalbin aşkı. Aşkı hiç bir zaman tatmamış bir kız ve tatmamaya çalışan bir erkek.. Babasının, annesini ve kendisini terk etmesi üzerine tek başına bütün zorluklara göğüs germiş bir kız.. Babasının ölümü üzerine hayatın kendisini boş ilişkilere...
