Έρωτας με γεύση ... Παρίσι

Κεφαλαιο 49

Την επόμενη μέρα πήγα στο σπίτι του Μιχάλη.
Η ωρα ήταν 9 περιπου το πρωί.
Πήγα να μπω στο σπίτι,με τα κλειδιά που μου είχε δώσει ο Μιχάλης,αλλά είδα να κινείται κάτι πίσω απο κάτι φυτά.
Φοβήθηκα λίγο αλλά τέτοια ώρα κλέφτης δεν μπορεί να ήταν!
Πήγα κοντά και σιγά σιγά για να μην με αντιληφθεί εκείνος που κρυβόταν...
Και πήγα πίσω του...ή μάλλον πίσω της και την ακουμπησα.
"Α!"τσιριξε
"Κυρια Ειρηνη τι κάνετε εδω..κρυμμενη πίσω απο τα φυτά?"
"Δεν κρυβομαι!"μου απάντησε
"Σοβαρά τώρα θέλετε να σας πιστέψω?"
"Και γιατί όχι?"
"Μάλιστα..δηλαδή το οτι είστε εξω απο το σπίτι του Μιχάλη,σκυμενη πίσω απο τους θάμνους κοιτάζοντας την πόρτα είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό?"
"Όχι..."απάντησε και κατέβασε το κεφάλι της "Ήθελα να του μιλήσω,και σκέφτηκα οτι αν βγει απο το σπίτι του και οαω και τον πιάσω θα με ακούσει ίσως.. έστω και λίγο!"
Έμοιαζε πολύ στεναχωριμενη, μετανιωμένη...ενα ράκος!
"Δεν είναι έτσι εύκολα τα πράγματα!Για να σε ακούσει θα πρεπει αν το αποφασίσει πρωτα μεσα του!"
"Το ξερω..αλλά δεν ξέρω τι να κάνω!!"είπε και άρχισε να κλαίει
"Ηρεμησε!"της απάντησα "όλα θα φτιάξουν"

Εκείνη της στιγμή βγήκε ο Μιχάλης απο το σπίτι του.
"Λια!Τι κανείς εκεί?"ρώτησε θυμωμένος
"Μιχάλη!"
Περπατούσε με γρήγορο βήμα.
"Μιχάλη..άκουσε με!Μην τα βάζεις με την Λια!"φώναξε η Ειρήνη
Εκείνος γύρισε και την κοίταξε.
"Εγώ φταιω"συνέχισε "ήρθα εδώ και κρυβομουν πίσω απο τα φυτά για να σε δω..με είδε και ήρθε και μου είπε να φύγω!"
"Ωραία..και εσύ γιατί ήρθες?"
"Ήθελα να σου μιλήσω!"
"Άφησε με!"
"Έχω αλλάξει!"
"Σταματά"
"Πίστεψε με..σε παρακαλώ!"ειπε η Ειρήνη κλαίγοντας
Ο Μιχάλης την κοιτούσε και βουρκωσε!
Πήγε προς το σπίτι του και μπήκε μέσα.
Εγώ με την μητέρα του τον ακολουθησαμε.
"Κάθησε"της είπε σιγανα
"Εγώ λέω να φύγω...θα τα πούμε μετα Μιχάλη!"είπα και έφυγα

Πήγα μια βόλτα με τον Αλέξη και την Αννα και τους είπα τι έγινε..το μονο που ελπιζαμε τώρα ηταν να έχει μετανιώσει πραγματικα η Ειρήνη και να τα ξαναβρουνε με τον Μιχάλη!