Έρωτας με γεύση ... Παρίσι

Κεφαλαιο 47

Μετα πήγαμε στο σπίτι του.
Μας πήραν τηλέφωνο τα παιδιά και ο Μιχάλης εξηγησε τι έγινε.

Ξύπνησα το πρωί και πηγα στην κουζίνα να βαλω καφέ.
Εκεί ήταν ο Μιχάλης.
"Ωπ Λια καλημερα!"
"Καλημερα!!Ο Αλέξης δεν ήρθε?"
"Πήγαν στους γονεις της Αννας να γνωριστούν και κοιμηθηκαν εκεί!"απάντησε
"Ποτε ξύπνησες?"τον ρώτησα
"Με ρωτάς αν κοιμήθηκα?"
"Έλα ηρεμισε όλα καλά θα πάνε στο τέλος!"
Καθησαμε στο τραπέζι..
"Αυτη η γυναίκα μς εγκατέλειψε όταν ήμουν πολύ μικρός ακόμη.Δεν την ενοιαζε τίποτα άλλο εκτος απο Ρον εαυτό της..όταν πηγα 15 γύρισε πίσω και καλά μετανιωμένη..Και λέω 'και καλά'επειδή μόλις της είπα να φύγει μου είπε αντίο και έφυγε..απο τους δεν την εννοιζε για μένα!Και τώρα έρχεται εδώ ξανά για τα ίδια.Και τώρα έχει και τον Πατερα μου με το μέρος της...Θα τρελαθω!"μου είπε απελπισμένος
"Μιχάλη μου μην στεμαχωριεσαι και μην αγχονεσαι...όλα θα πάρουν τον δρόμο τους!"
Χαμογέλασε και απάντησε
"Μακάρι"
"Ασε που περιπου πριν εναν χρονο έδωσε και 3.000€ για σένα..μπορεί κάτι να νιώθει μέσα της και να θέλει να το βγάλει τώρα..καλύτερα αργά,παρα ποτέ!"του είπα και του έκλεισαν το μάτι
"Μπορεί να είναι και έτσι" απάντησε "αλλά φοβάμαι..φοβάμαι να την εμπιστευτω!Αν έρθει και μου πει οτι έχει μετανιώσει θα ρην κλείσω αυτομάτως την πόρτα στα μούτρα!"
"Να ακούς αυτό που λέει η καρδιά σου..εκείνη δεν κανει ποτέ λάθος,σκεψου ότι αν δεν άκουγες την καρδιά σου δεν θα ήμασταν τώρα μαζί!"
"Σωστα!"ειπε μου χαμογελασε με αγκάλιασε και με φιλησε.
"Λοιπον πάμε εξω βόλτα!"του είπα
"Δεν μπορω.."
"Μπορείς!"
"Καλά!"απάντησε και πήγε να ετοιμαστεί

Πήγαμε μια βόλτα να δουμε την Αθήνα που ειχαμε καιρό να την δούμε.
"Αχ πεινασα..τόση ωρα περπατάμε!"
"Ωραία που θες να πάμε?"με ρώτησε
"Δεν ξέρω..σε κάποια καλη ταβέρνα!"απάντησα
"Θα σε πάω εκεί που πηγαινα μικρός..απ οτι ξέρω είναι ακόμα ανοιχτή"
"Τέλεια!"είπα και φύγαμε

Μετα απο λίγη ωρα φτάσαμε.
"Εδώ είμαστε...!"Μου είπε
"Ειναι πολύ ωραία εδώ!"
"Ερχομουν μικρός με τον πατερα μου και την..Ειρήνη"
"Την μητέρα σου!"τον διόρθωσα
"Δεν την αξίζει αυτή η λέξη!"απάντησε
"Ναι αλλά είναι!"
"Δεν είναι!Η μητρότητα κερδίζεται απο τις πράξεις..όχι επειδή με γέννησε!"
"Ενταξει μην ταραζεσαι..ηρέμησε!"του είπα
Και καθησαμε να φάμε.
Ο Μιχάλης ξεχάστηκε και έγινε ξανά χαρούμενος!

Βγαίνοντας απο την ταβέρνα είδα τους γονεις του Μιχάλη απο μακριά.
"Ωχ!"
"Τι ωχ?"με ρώτησε ο Μιχάλης
"Τίποτα..εμμ..δηλαδή ξέχασα οτι πρεπει να παω στους γονεις μου"απάντησα αγχωμενη
"Γιατί?"
"Γιατι..θέλει κάτι να μου πει κάτι ο Πατέρας μου!"
"Α εντάξει πάμε!"
Προχωρούσαμε γρήγορο βήμα.
"Γιατί τέτοια βιασύνη?"
"Πάμε γρήγορα να προλαβω παιδι μου!"απάντησα
"Μας βλέπετε και τρεχετε Μιχάλη?"
Ο Μιχάλης γύρισε και είδε τον πατερα του και πιο πίσω την μητέρα του!
"Τι θέλετε παλι?"ρώτησε ο Μιχάλης
"Θέλω να σου πω!"απάντησε ο Πατέρας του
"Τίποτα δεν θα μου πεις!"
"Αστον Γιάννη..δεν θέλει να σου μιλήσει τώρα..καλυτερα να προσπαθήσεις αλλη φορά!"είπε στον Πατέρα του Μιχάλη η Ειρήνη
Ο Μιχάλης κοιτούσε βουρκωμενος
Η Ειρήνη συνέχισε..
"Μπορεί εγώ να σου εχω κάνει κακό,και το ξέρω,αλλά εκείνος μονο καλό σου έκανε..το να τον ακουσεις τώρα είναι το λιγότερο που εχεις να κανείς!"
Γύρισα τοτε στον Μιχάλη και του είπα
"Πήγαινε αγάπη μου..καλό θα σου κάνει!"
Με αγκάλιασε και είπε στον Πατέρα του
"Ας πάμε.."