(Sisters in crime 3) Avontuur in Engeland

1. Sydney

Als ik de volle aula in loop, voelt het bijna alsof iedereen hier bij elkaar is gekomen om mijn verjaardag te vieren. Wat natuurlijk belachelijk is, want wie wil zijn verjaardag nou op school vieren? De echte reden dat er op dit tijdstip nog zoveel mensen hier rondhangen, is omdat vandaag de diploma-uitreiking plaatsvindt van de eindexamenkandidaten van dit jaar. En ik, Sydney Donovan, heb het voor elkaar gekregen om te slagen met cijfers die ik tot twee jaar geleden alleen op het diploma van mijn zus Lee zou verwachten.

Over Lee gesproken... ze zwaait naar me vanaf de plek waar ze is gaan zitten met onze ouders, onze andere zus Connor en diens vriendje Toby. Ik steek een seconde mijn hand op voordat ik me naast mijn vriendin Inez op een stoel op de voorste rij laat zakken; de rij die gereserveerd is voor de geslaagden.

Het afgelopen jaar was best een raar jaar. Lee verhuisde naar Engeland, Connor trok in bij Toby en ik kreeg mijn eerste vriendje. Ik weet niet wat er aan de hand was met de Sydney die iedereen op afstand hield, maar een paar maanden lang was zij compleet verdwenen. Tot ik het uitmaakte met Nick omdat ik maar niet kon wennen aan het idee om een relatie te hebben. Volgens mij zat mijn moeder er meer mee dan ik dat het uit was. Gelukkig heeft ze nog één dochter zonder bindingsangst of voorkeur voor criminelen. Tussen Connor en Toby gaat het nog altijd even goed. Volgens mij kan het niet heel lang meer duren voordat die twee besluiten te gaan trouwen.

Mijn gedachten worden afgeleid door de directeur van de school die het speciaal voor vandaag opgebouwde podium betreedt. Dit is één van die dagen waarop hij trots ouders toe kan spreken over hoe geweldig deze school wel niet is. Met een tevreden uitdrukking op zijn gezicht brengt hij de microfoon naar zijn mond. "Goedenavond dames en heren, jongens en meisjes. Welkom op de diploma-uitreiking van onze leerlingen uit havo vijf en vwo zes."

Terwijl hij verder kletst over wat voor goede resultaten deze school altijd boekt, doezel ik bijna in. Het kan me werkelijk geen ruk schelen hoe hoog het slagingspercentage is. Er is maar één ding aan deze school dat ik werkelijk interessant vind en dat is de toneelclub. Die zal ik gaan missen. De afgelopen vijf jaar heb ik in elke voorstelling meegespeeld en bijna geen repetitie gemist. Het is zo onwerkelijk dat ik dat nu achter me moet laten.

"Dan is het nu tijd voor de geslaagden om de diploma's te ondertekenen."

Ongeduldig wacht ik tot mijn naam omgeroepen wordt en loop dan naar de tafel waarachter mijn mentor van de afgelopen twee jaar al op me zit te wachten. Voor haar ligt het diploma waar in sierlijke letters mijn naam op staat.

Met een glimlach van oor tot oor steekt mijn mentor haar hand naar me uit. "Nogmaals gefeliciteerd, Sydney. Je hebt het echt fantastisch gedaan. Ik ben trots op je."

Natuurlijk heb ik het fantastisch gedaan. De geheime dienst is dan ook een erg goede motivatie. Sterker nog, ik heb zo'n beetje de hele examenperiode onder het politiebureau doorgebracht om rustig te kunnen leren, wat mams beste vriendin Lucie aangreep als een kans om me te overhoren tot ik al mijn boeken van buiten kende. Daardoor heb ik op de examens meer negens gehaald dan in de rest van mijn schoolcarrière.

Ik onderteken mijn diploma en ga dan met het papiertje op zak weer naast Inez zitten. Nu kan mijn leven pas echt beginnen. Mijn klasgenoten gaan misschien allemaal studeren, saaie dingen als rechten en biologie, maar ik niet. Ik word namelijk topspion.

-

Na alle formaliteiten willen mijn ouders nog even een drankje blijven drinken, hoewel ik zelf veel liever naar huis wil. Het is nota bene mijn verjaardag vandaag. Die hoor ik niet op school door te brengen. Nee, als het aan mij ligt breng ik de rest van de dag in onze kelder door. Vandaag ben ik namelijk zeventien geworden.

Eindelijk weet ik de rest van de familie mee naar huis te slepen. Mijn moeder verdwijnt meteen in de keuken met de vraag wie er een stuk taart wil. Ik roep dat ze het mijne maar naar de kelder moet brengen en verdwijn dan via de garage door de geheime doorgang waarachter onze keldertrap schuilgaat.