(Sisters in crime 3) Avontuur in Engeland

8. Lee

Dit kan ik echt niet zomaar laten gebeuren. Mijn kleine zusje gaat niet rondhangen met een stel doorgewinterde criminelen in een poging ze een bekentenis af te troggelen. Alsof dat gaat gebeuren. Die mensen zijn misschien dom, maar nier achterlijk. Binnen een dag ligt ze ergens in een vuilniscontainer met een doorgesneden keel. Noem me paranoïde, maar ik heb geen zin om straks mijn ouders te moeten bellen met het bericht dat er iets met Sydney is gebeurd.

Uiteraard maakt Sydney zelf zich nergens zorgen over. Die is meteen naar de afdeling voor make-overs gerend om zichzelf een transformatie te laten ondergaan. Al stelt het me enigszins gerust dat ze de terroristen niet met haar eigen uiterlijk te lijf gaat.

Doelloos dwaal ik rond door de gangen van het ondergrondse stelsel. De eerste gedachte die door mijn hoofd schoot was om haar te achtervolgen, maar dat zou ze onmiddellijk in de gaten hebben. Sydney is niet eens dom, laat staan achterlijk. Ik moet een andere manier zien te vinden om haar in de gaten te houden.

Zonder bewust door te hebben wat ik doe, loop ik op de webcamkamer af. Vanaf hier kan ik verbinding maken met honderden camera's over de hele wereld. Er zal er toch wel één bij zitten waarop ik een glimp van Sydney op kan vangen?

Ik laat mezelf zakken in de zwarte leren stoel voor de muur met schermen. Het ding lijkt opvallend veel op de stoel bij ons thuis in de kelder, en op die in de webcamkamer van onze eigen geheime dienst, maar er zitten subtiele verschillen in. Hetzelfde geldt voor de apparatuur, die ook op enkele kleine verschillen na identiek is aan de spullen waar we in Nederland meer werken. Het duurt dan ook niet lang voordat ik een lijst voor me heb met alle camera's in de wereld waarmee ik verbinding kan maken.

Oké, dit is misschien iets te veel van het goede. Hierbij vergeleken is het makkelijk om een speld in een hooiberg te vinden. En gezien Sydney waarschijnlijk nog bij de kapper zit, kan ik maar beter beginnen met de camera's in dit hoofdkwartier.

Ik heb net de lijst met beschikbare camera's voor me als er een schaduw over me heen valt. "Zo, wie gaan we bespieden?," klinkt een jongensstem achter me.

Vliegensvlug draai ik me om en zie Eric staan. "Het lijkt erop dat jij zelf al iemand aan het bespieden bent. Mij bijvoorbeeld."

"Shit, je hebt me door. Ik wilde alleen maar kijken of ik je nog ergens mee kon helpen."

"Ja, je wilde me helpen me jouw bed in te krijgen, zeker? Sorry, maar als jij zo onsubtiel kan zijn dan kan ik dat ook. En niet dat het je wat aangaat, maar ik probeer mijn zusje te beschermen."

"Het kleine blonde meisje voor wie jij een groot voorbeeld bent?"

"Ik ben dan misschien vijf centimeter groter dan Sydney, maar ik ben niet haar grote voorbeeld." Kom op, zeg. Alsof ik iemands grote voorbeeld zou zijn. Ik heb misschien de Jonge Talenten Award gewonnen op de SpionnenSpelen, maar dat wil nog niet zeggen dat ik iemand ben om tegenop te kijken.

Eric ploft lachend naar me neer. "Dat ben je wel. Ik heb gezien hoe ze naar je keek toen je aan het schieten was."

"Blijkbaar ben ik niet indrukwekkend genoeg als je tijd had om naar haar te kijken."

Dit laat Eric alleen maar nog harder lachen. "Touché. En waar hangt ze nu uit, dat zusje van je?"

"Waarschijnlijk zit ze nog bij de kapper." Ik probeer te ontcijferen welke camera ik daarvoor moet hebben. Ah, hebbes. Op het scherm voor me verschijnt een kapster die Sydney's haar bruin verft.

Vorig jaar had ze ook tijdelijk bruin haar, toen ze een middagje voor collectant van de Nierstichting moest spelen. Het was zo raar. Ook nu weet ik dat ik er niet aan zal kunnen wennen. En ik zal niet de enige zijn. Mijn neef en nichtje hebben haar nog helemaal nooit met een andere haarkleur gezien. Voor hen zal het als een totale verrassing komen. Ik ben benieuwd wat ze ervan zullen zeggen.

"Waar heeft ze een make-over voor nodig?"

Ik erger me aan Erics aanwezigheid, of misschien komt het door mijn zenuwen voor Sydney. Wat denkt die gast wel? Zich zomaar even met ons leven bemoeien? "Kun je niet gewoon weggaan?"

"Nee. Je zit duidelijk ergens mee, dus ga ik jou echt niet alleen laten."

En blijkbaar is hij nog helderziend ook. Fantastisch. Het is echt mijn dag vandaag.

"Je kunt het mij best vertellen, hoor. Ik werk voor de geheime dienst. Als er iemand een geheim kan bewaren..."

Ik slaak een zucht. "Ze wordt ingezet om te infiltreren in een groepje potentieel terroristen dat al maanden in de gaten wordt gehouden. Het bevalt me niks dat ze een buitenstaander uitkiezen voor een missie waar al een heel team een eeuwigheid mee bezig is. Ze weet totaal niet met wat voor mensen ze te maken krijgt. En ik wil niet dat iemand haar iets aandoet, weet je. Ik ben verantwoordelijk voor haar. Mijn ouders zullen het me nooit vergeven als haar hier iets overkomt."

"Je bent erg bang voor terroristen voor iemand die hier werkt," merkt Eric op.

"Ze zijn gevaarlijk en Sydney is mijn kleine zusje. Ik moet haar beschermen." Ze hadden mij beter op die missie kunnen sturen. Ik kan tenminste schieten. Als Sydney iets overkomt dan kan ze alleen een paar vechttechnieken gebruiken die ze van Toby heeft geleerd. En misschien dat ze nog iets heeft aan haar hardloopsessies als ze moet vluchten, maar daarmee worden de terroristen niet uitgeschakeld.

"Heb je enig idee wat voor terroristen het zijn?"

"Waarschijnlijk Syriërs die een belangrijk overheidsdoelwit voor ogen hebben." Ik begrijp het gewoon niet. Er werken voor de geheime dienst mensen die gespecialiseerd zijn in dit soort zaken. Waarom laten ze het dan over aan iemand van zeventien die nog niet eens al haar examens afgelegd heeft?

Eric legt een hand op mijn arm. "Rustig nou maar. We houden haar gewoon in de gaten en als er iets gebeurt dan schieten we haar te hulp."

"We?"

Eric haalt een pistool tevoorschijn en laat trots zijn vingers over de loop glijden. "We. Of wilde jij soms beweren dat je hier perfect de weg kent en de beste wapens weet te vinden? Je geeft het vast niet graag toe, Lee Donovan, maar jij hebt mij nodig."

Ik slik. Daar zou hij best wel eens gelijk in kunnen hebben. En dat vind ik helemaal niet leuk.

- - -

A/N Ik ben vorige week met een nieuw verhaal begonnen en het wordt zó leuk :D Jammer dat het nog even duurt voordat ik het kan plaatsen (want het heeft nog geen titel en zondag begint NaNo en zo).