(Sisters in crime 3) Avontuur in Engeland

20. Lee

Ik had kunnen weten dat Sydney kwaad op me zou worden, maar ik schrok gewoon zo toen die terrorist van haar zijn pistool tevoorschijn haalde dat ik meteen naar haar toe wilde. Daarom heb ik zelf wat wapens verzameld en Connor in de webcamkamer neergezet voor noodgevallen.

"Zeg schietmeisje, je gaat niet zo lekker, hè?," merkt Eric naast me op.

Daar heeft hij gelijk in. Waar ik normaal gesproken keer op keer raak schiet, heb ik nu al twee keer achter elkaar de schietschijf niet eens geraakt. Zo'n belabberd resultaat heb ik nog nooit geboekt. Ik ben alleen maar bezig met proberen het gesprek van mijn lieftallige zusje af te luisteren.

"Hé Hannah," klinkt de stem van Sydney na een tijdje. "Ik ga naar huis. Het is maar dat je het weet."

"Oké, prima. Ik vermaak me hier nog wel een tijdje. Veel plezier nog met je date."

"Dat komt wel goed." Uit het sarcasme in haar stem maak ik op dat ik het volgens haar helemaal verknald heb.

Nou ja, die draait wel weer bij. Dat doet ze uiteindelijk altijd. Het duurt alleen misschien even. Een jaar of tien of zo.

Zodra ik de deur dicht hoor vallen, gris ik mijn telefoon uit het voorvakje van mijn rugzak om Connor te sms'en. Ze heeft de schietbaan verlaten, zegt dat ze naar huis gaat. Hou de boel in de gaten!

"Weet je zeker dat je nog hier wilt blijven?," vraagt Eric bezorgd. "Het hoeft niet. We kunnen ook achter ze aan gaan, als je wilt."

"Laten we er maar op gokken dat Sydney niks overkomt op de weg van hier naar het appartement. Als ze ontdekt dat we achter haar aan zijn gegaan, heb ik helemaal de rapen gaar." Met een zucht laat ik mijn wapen zakken. De rest van dit tripje zal absoluut niet in een gezellige sfeer verlopen, dat weet ik nu al. Waarom moet ze het me ook zo nodig kwalijk nemen dat ik haar alleen maar wil beschermen?

Eric laat zijn hand in de mijne glijden. "Kom, we gaan hier weg. We gaan iets leuks doen. Jij mag kiezen."

-

Een picknick in Hyde Park was absoluut niet mijn eerste gedachte. Ik wilde alleen niet terug naar het appartement, dus stelde Eric voor om een park op te zoeken. En gezien we nog een lading hapjes in de webcamkamer hadden staan, hebben we die eerst maar even opgehaald. Onderweg hebben we er zelfs nog meer bij gekocht in een supermarkt waar we toevallig langs kwamen.

Vermoeid van het lopen en de lange dag vlei ik mezelf in het gras neer. Het is een warme avond en zelfs zonder jas is het buiten nog goed uit te houden. Wat dat betreft ben ik blij dat ik niet degene ben die undercover is. Sydney heeft namelijk blijkbaar besloten dat Sophie Johnson alleen maar truien met lange mouwen draagt. Ik moet er niet aan denken met dit weer.

Eric strijkt naast me neer en begint meteen alle etenswaren die we hebben meegenomen om ons heen uit te stallen. "Jij nog een wijntje?"

"Ja, doe maar. Ik ben wel in de stemming om me flink te bezatten." In feite ben ik pas één keer in mijn leven echt dronken geweest. Het was een paar maanden geleden. Ik had net een hele zware tentamenweek gehad en Daisy kwam langs om me op te zoeken. Toen zijn we in een impulsieve bui een kroeg in gedoken om daar bier naar binnen te tanken totdat we niet meer op onze benen konden staan. Ik moest Marilou bellen om me samen met een paar andere huisgenoten naar huis te dragen. Dat is eigenlijk best wel te gênant om aan te denken. Het spreekt denk ik voor zich dat er de weken daarna geen druppel alcohol meer over mijn lippen is gekomen.

Eric geeft me een glas wijn aan. "Ga je gang. Als je maar niet over mij heen kotst."

"Ik zal mijn best doen," reageer ik zonder het echt te menen. Niet dat ik expres over hem heen zou kotsen, maar ik heb nu even geen zin om daar over na te denken. Ik wil alleen maar drinken en mijn problemen vergeten en wensen dat ik op mijn studentenkamer in Hull zat.