To Love a Broken Hearted Girl

Chapter Fifteen

Chapter Fifteen

Ana's POV

Ano ba tong si Gian. Makapanghila wagas eh!

Pero salamat talaga sa kanya dahil lagi siyang dumadating kapag kailangan ko ng kasama.

"uy Gian...san ba tayo pupunta. Baka hinahanap kana dun ng parents mo."

"basta.... Alam naman nila mama kung nasan ako eh."

"eh nasan na nga ba tayo?"

"ewan ko kung nasan ako basta ikaw eh nasa puso ko..."

O//////O

"ha?...ah..ano sinabe mo Gian?" tanong ko. Baka mali lang ang pagkakadinig ko.

"wala. Halika ka na nga. Ang bagal ming maglakad."

Hmmp..wala naman pala.

Pero bat ako naiinis na wala lang pala ang sinabi niya?

"eh kasalanan ko bang mahaba ang biyas mo?...hmp.."

Bwisit tong si Gian. Siya na ngang nanghihila siya pang nagrereklamo.

"asan naba talaga tayo Gian. Part pa ba to ng sabdivision?"

"oo naman. Just trust me."

Natahimik ako. Ewan ko kung bakit pero.....

Trust....???

May kakayahan pa ba akong magtiwala sa kahit na sinong lalaki?

Alam kong maliit lang na bagay ang hinihingan niya nang tiwala mula sakin ngayon. Pero sa akin?...

Mahirap magtiwala. Lalo na at ilang beses na akong nagtiwala pero asan ang mga taong pinagkatiwalaan ko?

Wala sila diba???!!!

Wala sila....:-(

Napansin siguro ni Gian na natahimik ako.

"Ana. Ok ka lag ba? Kung gusto mo talaga, ok lang na bumalik nalang tayo sa bahay."

Ang bait talaga ni Gian. Ang sensitive niya sa feelings ng mga nakapaligid sa kanya.

"ok lang ako Gian. Sige lang huwag muna tayong bumalik. Sabi dadalhin mo ko sa isang lugar diba? Hindi mo naman ako ipapahamak diba?"

Trust....siguro panahon na para magtiwala ulit.

"oo naman Ana. Hindi kita ipapahamak. Wala ka bang tiwala sa akin?"

May tiwala ba ako sayo Gian?

Kung sakaling mayroon? Maipapangako mo bang hindi mo sisirain katulad ng ginawa nila?

"ok. I trust you. Lets go." at hinila na naman niya ako ulit sa kung saang lugar niya ako dadalhin.

I think this is the start. I hope that my decision is right.

My decision to start trusting again. And my decision for choosing Gian to be the first man to trust.

Sa sobrang pag-iisip ay di ko namalayang huminto na pala si Gian. Tuloy nabunggo ako sa likod niya dahil tuloy-tuloy pa rin ako sa paglalakad.

"araaayy...." napahawak ako sa noo ko. Ang tigas ng likod ni Gian. Parang sa pader lang ako nabunggo ah.

Pero infairness ang bango ni Gian....hehehe

"oh. Ok ka lang ba Ana?"

"hindi syempre! Ang tigas kaya ng likod mo. Bat ka ba huminto?"

Napakamot naman siya ng ulo bago sumagot.