Forced Love

Hoofdstuk 12 - Good Will Always Win

In het ziekenhuis.

Ali deed de deur van Selin's verblijfkamer open. Ze was net nog geopereerd, dus ze was nog half wakker. 'Selin herinner je mij?' Selin's ogen waren half open. 'Vanillesuiker..' zei ze. Opeens ging haar hartslag sneller. Je hoorde van dat kleine machientje een snel gepiep.
Ali keek op. 'Wat gebeurt er?'
De zusters kwamen binnen. 'Ze heeft net een kleine ingreep gekregen, eigenlijk mocht niemand haar lastig vallen, maar het was onze enige hoop!' Ze duwden Ali de kamer uit, Kubra en Yassine waren gekomen maar het boeide hem niet eens. Je kon Selin nog zien van het kleine raampje, maar de zusters hadden het gordijn gesloten. Ali stond tegen de muur aan. Defne gaf hem een knuffel maar hij duwde haar weg. Ali liep naar buiten keek naar het heelal. Hij begon vele dua's te doen (bidden) en wou dat alles weer goed kwam.

Na een halfuur te hebben gezeten kwam Mehmet naar beneden.
'Ali de dokter is langs geweest.'

'En???'

'Je bezoek heeft geholpen, maar haar ziekte is niet gestopt. Ze mag morgen weer het ziekenhuis uit. Door jou is haar geheugen met 43% opgehelderd. Jonge, ik denk dat dit ware liefde is.'

Ali keek op.
'Is het ook. Maar Kubra gaat vreemd , ze is verliefd op Yassine.'
'Wat?'
Ali pakte zijn telefoon en liet de foto zien.
'Kort maar krachtig. Ze gaat binnenkort toch de gevangenis in.'
Mehmet begon te huilen. Ali gaf hem een schouderklopje en liep naar binnen. Hij wreef in zijn handen. En deed de deur van Selin's verblijfkamer open. Hij zag selin's ouders zitten, dus hij bleef er effe staan en ging weer weg. Toen kwamen haar ouders eruit.
'We hebben alles aan jou te danken Ali. Heel erg bedankt.' zei de moeder van Selin en ze gaf hem een knuffel. Toen Ali net de deur wou openen kwam er een zuster.
'Selin de bezoekuren zijn afgelopen sorry! Maar morgen komt ze weer naar huis hoor. Dan mag je haar wel gewoon bezoeken.' zei ze met een glimlach.
'Is goed bedankt voor de informatie mevrouw', zei Ali en liep weg.
Yassine was naar huis, Kubra had nog ruzie met Mehmet, ze moesten het uitpraten.
Ali was onderweg naar huis, in zijn auto. Hij zag dat zijn jas die Yassine had geleend naast hem zat. Hij wist dat ze daardoor zijn geur rook, omdat Ali's jas altijd lekker veel parfum heeft. 'Fuck you Yassine, Selin verdient echt veel beter' zei Ali, en hij stopte de auto.
Hij stond langs het water, op een brug. 'Soms moet je mensen ook kunnen vergeten, hoe veel ze ook voor je betekenen' zei hij, en gooide de goedkope h&m divided jas in het water.
Toen reed hij weg naar huis, en ja Defne was er ook natuurlijk.

Ali deed zachtjes de huisdeur open, en hij hoorde dat Defne met iemand aan de telefoon was.
'Kijk maak het gewoon goed met hem man... Hij twijfelt nog steeds over het kindje, kijk ik zeg het je. Doe je ding. Maak het goed ookal is het nep, oke?'
Ali deed alsof hij net thuis kwam.
'Ik ga slapen', zei hij. Het was inmiddels al 03:33 uur. Er waren nog overal balonnen en slingers, en Yassine de cadeautjes lagen er nog.

'Ik ben niet dom man. Er is iets met dat kind. Ik ga gewoon een DNA test laten doen, stiekem.' Hij pakte een plukje haar van Defne's kam en zette het in een net zakje. Hij had een oude brief gevonden en liet hem ondertekenen door Defne, ze dacht dat het totaal wat anders was. Hij deed een jas aan, en ging de deur uit, opweg naar het ziekenhuis.

Na een uur bespreken gaf hij eindelijk Defne's plukje haar. Ze hadden gezegd dat ze meteen aan de slag zouden gaan en dat hij binnen 24-uur maximaal de uitslag zou krijgen.

De volgende dag, Selin is alweer thuis, en de DNA uitslag is er bijna.
11:45.
Defne was al wakker en was tv aan het kijken, haar buik was inmiddels al wat groter geworden.
Ali kwam naar beneden en ging naar de w.c. , nam toen een douche, en kleedde zich om. Hij smeerde nog wat op zijn brood, en deed zijn jas aan.
'Waar ga je heen Ali?'
'Naar Selin.'
'Je mag niet gaan van mij. Blijf thuis.'
Ali lachte sarcastisch.
'Kijk en zie, Bitch!'
Hij deed de deur open, en liep weg.

*DingDong*

Yassine deed open.
Hij gaf Ali zomaar een knuffel. Ali duwde hem van zich af.
'Ieuw raak mij niet aan' zei hij.
Selin lag op de bank, zijn ouders waren in slaap gevallen op de andere bank. Selin was wakker. Ali ging naast haar zitten.
'Hey Selin' zei hij, terwi hij haar ene hand vasthield, en de andere op haar hoofd.
Selin keek diep in zijn ogen.
'Wat heb je diepblauwe ogen... Net als de zee..' zei ze.
Ali glimlachde.
'Dat heb je zovaak gezegd wauw. Dankje..' .
Er werd aangebeld. Het was Defne.
Selin en Ali keken allebei op.
Toen ging Ali's telefoon af.
Het was de dokter. Hij zette zijn telefoon op luidspreker.
'Goeiemorgen Meneer, we hebben al snel de uitslag overhandigd gekregen. Wilt u het nu weten?' Ali knikte.
'Ik wil graag weten met wie Defne heeft gedaan, achter mijn rug om.

'Meneer Ali, de vader van dat kindje is...
Defne begon te huilen.

'Yassine Afkir.'