...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

"ΑΛΛΑΞΕΣ"

Κ-"Τζενιφερ.."

Τ-"Κριστιαν?...

Δεν ξερω πως να αντίδρασω...τα εχω χαμένα...

Κ-"Άλλαξες.."

Προσπαθω να κρατήσω τα δάκρυα μου...τα ματια μου τσούζουν αλλα παιρνω βαθιές ανάσες...

Τ-"Κριστιαν..πως με βρήκες;"

Κ-"Δεν ηταν δύσκολο για μενα.."

Τ-"Γιατι ήρθες;.."

Κ-"Ηθελα να σε δω..και να σου μιλησω.."

Τ-"Με ειδες..να μου μιλήσεις αποκλείεται.."

Κλείνω την πορτα αλλα την τελευταία στιγμή την σπρώχνει και μπαινει μεσα...την κλείνει και με σπρώχνει πανω της..

Κ-"Δεν μπορεις να κρυφτείς..απο μενα.."

η καρδια μου χτυπαει σαν τρελη και οι ανάσες μου ειναι μικρές και κόφτες...βρίσκομαστε σε αποσταση αναπνοης και αυτο με κανει αδύναμη...με αγγίζει και κλείνω τα ματια...

Κ-"Ακομα εχεις την ιδια αντίδραση οταν σε αγγίζω.."

Οι αντοχές μου με εγκαταλείπουν....
Ακουμπαει ελαφρά τα χειλη του στα δικά μου και ενας δυνατος αναστεναγμος βγαινει απο μεσα μου...με τραβαει βίαια πανω του και δαγκώνει τα χειλη μου...αν δεν με κρατούσε νομίζω πως θα έπεφτα κατω...βγαζω άλλον εναν αναστεναγμό και εκείνος παρακολουθεί κάθε κινηση μου...τα χειλη του κολουν με πίεση πανω μου και το φιλι του με ανατριχιαζει...με γυρνάει προς την πορτα...ακουμπαει το κορμι του πίσω μου και εγω βαζω τα χέρια μου στην πορτα...κατεβάζει τις ραντες απο το φορεμα μου και αυτο γλιστρώντας πανω μου πεφτει στο πατωμα...βαζει την γλώσσα του στην πλατη μου και ακολουθεί ολη την σπονδυλική μου στυλη...ρίχνει μια δυνατη σφαλιαρα στα οιπιςθια μου και εγω βογγάω δυνατα...σκίζει το εσωρουχο μου και μπαινει μεσα μου δυνατα...μενει για λιγο και συνεχίζει με πιο δυνατη ορμή...βαζει το χερι του στον λαιμό μου και με τραβαει προς τα πίσω...αυτος ειναι ο τρόπος μας...αγριος,βίαιος αλλα ετσι να ειναι τα συναισθημα μας...ετσι επικοινωνούμε και ετσι το απολαμβάνουμε...
Με γύριζει μπροστα και πηδάω πανω του...βαζει την στυση του ξανα μεσα μου...πηδάω πανω του και περπαταει μεχρι τον καναπε...καθεται και βρίσκομαι ακομα πανω του...κουνιεμαι και τρίβομαι πανω του...ο οργασμος μου ελευθερώνεται και εκείνος το ξερει...μια σφαλιαρα καταλήγει στο προσωπο μου και πέφτω στον καναπε...με σηκώνει απότομα και με στυνει στα τεσσερα...μπαινει μεσα μου και με περνει πιο αγρια απο ποτε...ξερω γιατι το κανει...με την ίδιο τροπο που κουνιεμαι και εγω...το παθος ειναι δυνατο που δεν αντέχει να εκφραστεί με διαφορετικο τροπο...τραβαει τα μαλλια μου και ρίχνω το κεφαλι μου πίσω...εναν δαχτυλο του μπαινει στο στομα μου και εγω το γλυφω...

Κ-"Μου έλειψαν τα παιχνιδια μας.."

Ψιθυρίζει και καρφώνεται μεσα μου με δυναμη...

Κ-"..πες μου οτι το κορμι σου με ζητούσε..πες το μου"

Φωνάζει και καρφώνεται ξανα μεσα μου....δεν μπορω να απαντήσω το δαχτυλο του βρίσκεται ακομα μεσα στο στομα μου...τα λογια του,η πράξη μας ολα μαζι με κάνουν να τελειώσω ξανα πιο έντονα απο ποτε...τρέμω ολόκληρη και αναστενάζω δυνατα...

Κ-"Ετσι μωρο μου..θελω να σε τρελαίνω.."

Λεει και καρφώνοντας με δυνατα τελειώνει κλείνοντας τα ματια του...κουρνιαζω στην άκρη του καναπε και αγκαλιάζω το μαξιλάρι...ολα ειναι τοσο έντονα που τα δάκρυα μου πέφτουν χωρις να μπορω να τα περιορίζω...ερχεται κοντά μου και με αγκαλιάζει...

Κ-"Μην κλαις μικρη μου..πόσες φορές σου ειχα πει πως εμεις οι δυο ίσως χαθουμε..ίσως κάνουμε χρονια να δει ο ενας τον άλλον..αλλα κάποια μερα θα είμασταν ξανα μαζι.."

Θυμάμαι τα λογια του...πάντα μου το ελεγε οταν με κρατούσε στην αγκαλια του...ποτε δεν τον πίστεψα...δεν πίστευα πως θα χαθουμε...πίστευα οτι θα είμασταν μαζι για πάντα...

Τ-"Σε περίμενα κάθε βραδυ..σε έβλεπα στα όνειρα μου και σε αγγιζα...ενιωθα την γεύση του φιλιου σου πίνοντας συνεχεια κρασι..ειχα μαζι μου την συνήθεια σου καπνίζοντας..έβλεπα τις φωτογραφιες μας και ζωντάνευα κάθε στιγμή μας..πονούσα κάθε λεπτο..ενας δυνατος κόμπος στο στομάχι με έπνιγε που δεν ειμαι μαζι σου..κάποιες φορές μετάνιωσα που εφυγα,που σε εβαλα να διαλέξεις αλλα μετα σκεφτόμουν πως εγω σε ηθελα δικο μου οχι να σε μοιράζομαι..ο πονος μου αντί να μικραίνει μακρυα σου,εμεινε ίδιος ίσως και μεγαλύτερος..ηθελα να βαλω το χερι μου και να ξερίζωσω την καρδια μου..δεν ζούσα..βρισκόμουν νεκρή σε εναν ζωντανό κοσμο.."

Εκείνος έριξε το κεφαλι του και δεν με κοίταζε...

Κ-"Συγνωμη μικρη μου.."

Αυτο ηταν;..μια συγνωμη μπορει να σβήσει ολα αυτα που περασα;...δεν μπορει...

Κ-"Τωρα ειμαι εδω..."

Τ-"Τωρα ειναι αργα..."

Silia Stefanou...
Καλο βραδυ .......