...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

...ΜΠΕΡΔΕΜΑ...

Κ-"Γιατί...ειμαι ερωτευμένος μαζί σου.."

Τι???...ερωτευμένος μαζί μου?...

Κ-"Ξέρω πόσο περίπλοκο είναι..εσυ αγαπας τον παλιό μου εαυτό..ομως εγώ ο νέος Κρίστιαν,ερωτεύτηκα τα μάτια σου,την ζεστασιά σου.."

Τ-"Κρίστιαν..είμαι τοσο μπερδεμένη..αυτό που ειπες πως εισαι ερωτευμένος μαζί μου,με μπέρδεψε περισσοτερο.."

Έγνεψε καταφατικά και βγήκε απο το δωμάτιο...κάθισα στο κρεβατι ξανα και χτύπησα το κεφαλι μου με δυναμη...τι συμβαίνει στην ζωη μου?...ο Κριστιαν παθαίνει αμνησία και ο καινούργιος του εαυτός με ερωτεύεται...τι θα κάνω?..πως να αντίδρασω στα καινούργια γεγονότα?..σηκωθηκα απο το κρεβάτι και πηγα στην κουζινα...πάνω στο τραπεζι βρηκα ενα σημειωμα...

**Βγήκα μια βόλτα..ελπιζω να μην ακυρώσεις την εξοδο μας..στις 9..**

Άφησα το σημειωμα στο τραπεζι ξανά και κάθισα αγανακτισμένη στην καρέκλα...πόσο θα ηθελα να γύριζε και να θυμόταν...να με έπερνε αγκαλιά και να μου έπερνε μακρια ολη την στεναχώρια μου...κοίταξα την ώρα και πρεπει να ετοιμαστώ...πηγα στο δωματιο και ανοιξα την ντουλάπα μου...επιασα δυο κρεμαστές με δυο φορεματα και τα άφησα πανω στο κρεβάτι...το ενα ειναι μαυρο με βαθυ ντεκολτέ που φτάνει μεχρι τον αφαλό και το αλλο μοβ με ανοιχτή πλάτη και το ύψος του φτάνει μεχρι το γόνατο...διάλεξα το μαύρο και το φορεσα...το συνδιασα με μπορντο ψηλά μποτάκια...εφτιαξα τα μαλλιά μου αερινες μπουκλες και βάφτηκα απαλά προσθέτοντας μπορντό κραγιον...ρίχνω απο πάνω μου το μαυρο παλτό μου και παιρνω το μικρό μπορντό τσαντακι μου...πηγαινω στο σαλονι και περιμενω δυο λεπτα μεχρι που η πόρτα ανοιξε και ο Κριστιαν βγήκε στο σαλονι...ειναι πανέμορφος...φοραει ενα τζιν παντελονι,με μπλέ πουκαμισο και μαυρο σακακι...τα μάτια μου μαγευτηκαν,ειναι τοσο εντυπωσιακός...

Κ-"Εισαι πανέμορφη.."

Ειπε κοιτώντας με εντυπωσιασμένος...χαμογέλασα ευγενικά και βγήκαμε απο το σπιτι...περπατησαμε αναμεσα στα στολισμένα σπίτια και λιγο μετά φτάσαμε στο εστιατοριο...καθίσαμε σε ενα τραπεζι διπλα απο το χριστουγεννιάτικο δέντρο...τα λαμπερά φωτάκια παίζουν στον χώρο και η απαλή μουσική τα συνοδεύει ομορφα...αφού κοιτάξαμε τον κατάλογο ο σερβιτόρος πηρε την παραγγελία μας και οπως συνηθίζεται πρώτα μας έφερε το κρασί...η ατμόσφαιρα ειναι ηλεκτρισμένη αλλα και οι δυο χαμογελώντας προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε...

Τ-"Ηθελα να σου μιλησω γιαυτό που μου είπες πριν.."

Έγνεψε καταφατικά και περίμενε να μιλήσω...

Τ-"Σου έχω πεί πολλες φορές ποσο σε αγαπαω..δηλαδή ποσο αγαπώ τον Κρίστιαν..δηλαδη εσένα πριν την αμνησία..γαμώτο μεχρι και τώρα μπερδευομαι.."

Κ-"Μην ανησυχείς καταλαβαίνω.."

Ήπια λιγο κρασί και προσπαθησα να συνελθω...

Τ-"Οσο περίεργο κιαν ακουστεί..εγώ αγαπαω τον Κρίστιαν που γνώρισα..που εμαθα με τα χρόνια..που ερωτεύτηκα τον τρόπο που με κοιτούσε..τον ιδιαίτερο τροπο που μου φερονταν..την εξυπνάδα που τον εκανε ακαταμάχητο.."

Κ-"Και εγώ?..δεν τα έχω αυτά?.."

Τ-"Ενω είσαι ο ίδιος άνθρωπος..είσαι τοσο διαφορετικός..είσαι ήρεμος,συζητήσιμος..ενας άλλος χαρακτήρας..ακομα και το βλέμμα σου ειναι διαφορετικό.."

Ο σερβιτόρος μας διεκοψε και άφησε τα πιάτα μας στο τραπέζι...

Κ-"Κιαν δεν θυμηθώ ποτέ?.."

Τ-"Δεν θέλω να σκέφτομαι κάτι τέτοιο..όμως ακομα κιαν έμενα μαζί σου..αν μια μέρα η μνήμη σου επέστρεφε..και με ρωτούσες τι καναμε τοσο καιρό?..τι θα απαντούσα?.."

Κ-"Πραγματικά είναι ακομα πιο μπερδεμένο απο οσο νόμιζα..τοτε ισως ειναι καλύτερα και για τους δύο να φυγω απο το σπίτι.."

Τ-"Να πας που?.."

Στην σκέψη οτι θα φύγει απο το σπιτι μας η καρδια μου χτυπαει δυνατά...

Κ-"Σε ενα αλλο σπίτι..να μείνω μόνος.."

Τ-"Δεν θέλω να φύγεις..είσαι ο άνθρωπος μου..ο Κριστιαν δεν θα με άφηνε.."

Κ-"Ομως δεν ειμαι ο Κριστιαν που ημουν..ειναι δύσκολο αλλα πρεπει να καταλαβεις πως τιποτα δεν ειναι οπως πριν.."

Silia Stefanou...
***************