...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

...ΤΥΧΑΙΑ...

Α-"Καλησπέρα Τζένιφερ.."

Τ-"Γεια σου..Αλεξάντερ.."

Χαμογελάει κάπως αμήχανα και βάζει τα χέρια του στις τσέπες...

Α-"Είσαι καλά?.."

Τ-"Καλά..εσύ?.."

Α-"Καλά και εγώ.."

Κοιτάζει αλλού και εγώ το ίδιο...η ατμόσφαιρα ειναι πολύ ηλεκτρισμένη...

Τ-"Θα μείνεις καιρό στην Αθήνα..?.."

Α-"Ένα μήνα περίπου.."

Τ-"Για δουλειά ήρθες..?.."

Α-"Ναι για να εκπαιδεύσω τους καινούργιους πυροσβέστες.."

Γνέφω καταφατικά και πάλι σιωπή...καλύτερα να φύγω...

Τ-"Χάρηκα πολύ που σε ειδα..πρέπει να φύγω..γειά σου Αλεξάντερ..."

Κάνω λίγα βήματα και με σταματάει,πιάνοντας με απο το χέρι...

Α-"Τζένιφερ..μήπως θα ήθελες το βράδυ..να βγούμε για φαγητό.."

Τον κοιτάζω μεσα στα μάτια χωρις να απαντάω...ξέρω πως κατι τέτοιο είναι αδύνατο...

Α-"Να μιλήσουμε θέλω μονο..εγιναν ολα τοσο γρήγορα.."

Πως μπορώ να αρνηθώ?..έχει δίκιο...πρέπει να ξεκαθαρίσουμε...το εχω αναγκη να με καταλαβει...

Τ-"Εντάξει..μπορείς στις 9?..στο Dawes?..ξερεις που ειναι?.."

Α-"Θα το βρώ..θα είμαι εκεί.."

Του χαμογελάω και φευγω...περπατάω μεχρι το σπίτι με γρήγορο βήμα και μολις φτάνω βάζω ενα ποτήρι νερό...στηρίζω την πλατη μου στον πάγκο της κουζίνας και αναστενάζω...πως θα πω στον Κριστιαν οτι θα βγώ με τον Αλεξαντερ...θα μπορούσα να πω ψέματα αλλα δεν πρόκειται να το κανω...ειδικά τωρα που η σχεση μου με την Κριστιαν ειναι πραγματικά ομορφη...θα του πως τηη αλήθεια και ελπιζω να σκεφτεί σωστά πως πρεπει να ξεκαθαρίσω ολα αυτά που εχουν γινει και να μην το πάρει με άσχημο τρόπο...
Κοίταξα την ώρα και όπου να ναι επιστρέφει ο Κρίστιαν...ζέστανα λίγο το φαγητό και το σέρβιρα στο τραπεζι...άνοιξα ενα μπουκάλι κρασί και εβαλα λίγα κεριά...μολις τελειωσα ακουσα την πορτα...ο Κριστιαν μπήκε μέσα στο σπίτι χαμογελαστός....έτρεξα στην αγκαλια του και τον φίλησα...

Τ-"Τι όμορφο χαμόγελο.."

Κ-"Πως να μην είναι?..όταν βλεπω τα μάτια σου.."

Κλείνω τα μάτια και αφήνομαι στο φιλί του...

Κ-"Θα κάνω ενα γρήγορο ντουζάκι και ερχομαι.."

Τ-"Εντάξει μωρό μου.."

Οσο πλησιάζει η ώρα που θα του πω για τον Αλεξάντερ αρχίζουν να τρέμουν τα ποδια μου...ανοίγω την τσάντα του κρυφά και παίρνω ενα τσιγάρο...βγαίνω στο μπαλκόνι και ρουφάω λίγες τζουρες για να ηρεμήσω...μόλις ακούω οτι γύρισε στην κουζινα μπαινω μεσα για να μην το καταλαβει...καθόμαστε στο τραπεζι και αρχίζουμε να τρώμε...

Τ-"Πως ήταν στην δουλειά?.."

Κ-"Όπως πάντα μωρό μου..κόσμος,συμφωνίες ξέρεις..."

Τ-"Και εγώ πήγα για ψώνια.."

Κ-"Μπραβο αγάπη μου.."

Πίνω λιγο κρασί και παιρνω μια βαθια ανασα...

Τ-"Συνάντησα τυχαία τον Αλεξάντερ.."

Το βλέμμα του αλλάζει...

Κ-"Και?..μιλήσατε?.."

Τ-"Ναι.."

Σηκώνει το ποτήρι του και πινει ολο το κρασι που εχει το ποτήρι...

Τ-"Μου ζήτησε να παμε για φαγητό το βραδυ...."

Κ-"Δεν.."

Τ-"Περιμενε..για να μιλήσουμε..δεν εχουμε ξεκαθαρίσει ολα αυτά που εγιναν..του χρωστάω μια εξήγηση..και το χρωστάω στον εαυτό μου..για να μην ντρεπομαι πια.."

Αφήνει το πηρούνι του κάτω και βαζει κιαλλο κρασί στο ποτήρι του...

Κ-"Δηλαδη δεχτηκες ηδη να πας?.."

Τ-"Ναι..αλλα μόνο για να ξεκαθαρίσω"

Κ-"Δεν μπήκες στον κόπο..πριν απαντήσεις να το συζητήσουμε πρώτα..απλα μου το ανακοινώνεις..."

Τι να απαντήσω τώρα?..έχει δίκιο..ρίχνω το κεφαλι του κατω δίχως να απαντήσω...

Κ-"Απο την στιγμή που το κανονισες να πας..δεν πεινάω αλλο,παω να ξάπλωσω.."

Είπε και εφυγε απο το τραπεζι...

Silia Stefanou