...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

...ΘΥΜΑΣΑΙ?...

-"Ομως..δεν θυμαται ούτε το όνομα του..εχει πάθει αμνησία..και δυστυχώς δεν ξέρουμε αν μπορει να θεραπεύτεί.."

Εκλεισα τα μάτια με δύναμη για να μπορέσω να συνηδιτοποιησω αυτό που μόλις άκουσα...

Τ-"Δεν μπορεί κάποιος τρόπος θα υπάρχει για να συνέλθει πλήρως.."

-"Δυστυχώς σε αυτές στις περιπτώσεις πρεπει να αφήσουμε τον χρόνο και τον οργανισμό να δείξουν..μεχρι τοτε χρειαζεται υπομονή..τωρα με συγχωρείτε αλλα έχω δουλειά..μπορείτε να τον δείτε.."

Ο γιατρός εφυγε και εγω έβαλα το χέρι μου στο πομολο της πόρτας...πως θα αντιμετωπίσω αυτην την κατασταση?...πήρα μια βαθια ανασα και μπήκα μέσα...ο Κρίστιαν με κοιτούσε δίχως να μιλάει...τον πλησιασα και κάθιςα διπλα του...με κοιτούσε με ενα διαφορετικό βλέμμα σαν να ειμαι άγνωστη...σηκωθηκα απότομα και τον έσφιξα στην αγκαλια μου...αυτό χρειάζομαι την αγκαλιά του...εκείνος εμεινε ακινητος και φαινόταν τρομαγμένος...

Κ-"Συγγνώμη..σας γνωρίζω?.."

Τ-"Εγώ είμαι..η Τζένιφερ..δεν με θυμάσαι καθόλου?.."

Έγνεψε αρνητικά και κάτι μέσα μου διαλύθηκε...πίστευα πως ισως μολις τον αγκάλιασω κάτι θα ερθει στο μυαλό του...

Κ-"Ο γιατρός μου είπε πως εχω απώλεια μνήμης απο ενα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι..είστε συγγενής μου?.."

Τ-"Οχι..είμαι η κοπέλα σου..μένουμε μαζί και αγαπιόμαστε πολύ.."

Κοιταξε αλλού...δίχως να πει λέξη...

Τ-"Ξέρω οτι όλο αυτό είναι πολύ δύσκολο..όμως γνωριζόμαστε πολλά χρόνια..και επειδή θέλω να είμαι διπλα σου και να σε βοηθησω μεχρι να γίνεις καλά..θέλω να έρθεις στο σπίτι μας.."

Κ-"Αν εκεί είναι το σπίτι μου..θα ερθω μαζί σας.."

Τ-"Κρίστιαν ασε τον πληθυντικό.."

Φώναξα και γύρισα την πλάτη μου...άφησα τα δακρυα μου να πέσουν...δεν μπορώ να βλεπω τον άνθρωπο μου να μην με αναγνωρίσει...τι κακό καναμε για να ζούμε αυτές τις άσχημες καταστάσεις...

Κ-"Ζητώ συγγνώμη αλλά..."

Τ-"Εγώ συγγνώμη..απλά είμαι πολύ πιεσμένη..θέλεις να ετοιμαστεις και να φύγουμε?.."

Κ-"Μάλιστα..βγείτε έξω και θα έρθω.."

Έγνεψα καταφατικά και βγήκα απο το δωμάτιο...στηριξα την πλάτη μου στον τοίχο και προσπαθησα να σκεφτώ θετικά...το μονο θετικό βεβαια ειναι οτι ειναι ζωντανός...όμως δεν ξερω πως να χειριστώ την αμνησία...η πόρτα ανοιξε και ο Κριστιαν βγήκε...του εκανα ενα ευγενικό νοημα και με ακολούθησε...υπόγραψε το εξιτήριο του και φύγαμε...πήραμε ενα ταξί που μας άφησε σπιτι και μπηκαμε αμεσως μέσα...

Τ-"Εδώ είναι το σπίτι μας.."

Είπα και κοιταξε τον χώρο σαν να τον βλεπει πρώτη φορά...

Τ-"Εδώ είναι το δωμάτιο μας..συγγνώμη το δωματιο σου ήθελα να πω.."

Κ-"Κυρία Τζένιφερ.."

Τ-"Θέλω να σου ζητήσω μια χάρη..μην μου μιλας στον πληθυντικό σε παρακαλω.."

Χαμογέλασα ψεύτικα για να τον κάνω να νιώσει άνετα...

Κ-"Τζένιφερ αν αυτό είναι το δωματιο μας..δεν θέλω να σε ξεβολεψω απο το κρεβατι σου..μπορώ να κοιμηθώ στο σαλονι.."

Τ-"Υπαρχει και άλλο δωμάτιο στο σπίτι..μην ανησυχεις..βολέψου και εγω θα σου φτιαξω εναν χυμό.."

Χαμογελασε ευγενικά και πήγα στην κουζινα...εδωσα μια κλοτσια στην καρέκλα μπροστα μου και ούρλιαξα μέσα μου...Χριστέ μου είναι τοσο δύσκολο να βρίσκομαι με τον άνθρωπο μου μετά απο όσα περάσαμε και να μην μπορώ να τον αγγίξω,να τον αγκάλιασω...έστριψα εναν φυσικό χυμό και πήγα στο σαλόνι,εκείνος βρισκόταν ηδη εκεί κοιτάζοντας την φωτογραφία μας στην κορνίζα...

Τ-"Εκεί είμαστε στην Αράχωβα..θυμάσαι?.."

Κ-"Οχι.."

Απολογήθηκε και κάθισε διπλα μου,πίνοντας λιγο χυμό...

Κ-"Μπορώ να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις?.."

Τ-"Φυσικά..."

Κ-"Που μένουμε?.."

Τ-"Στην Αθήνα.."

Κ-"Κοιταξα την ταυτότητα μου..και κάποια χαρτιά που βρηκα στο δωματιο..έχω δική μου εταιρια?.."

Τ-"Ναί..και είναι πολύ επιτυχημένη.."

Κ-"Εμείς είμαστε πολύ καιρό μαζί?.."

τον κοίταξα στα μάτια και άφησα ενα μικρό χαμόγελο..χαιρομαι που ρωτάει για μας...

Τ-"Αρκετά χρόνια..με ενα μικρό επώδυνο χωρισμό.."

Κ-"Εγώ δεν θυμάμαι..φαινεσαι πολύ καλή κοπέλα..και είσαι όμορφη..θα ημουν πολύ τυχερός που σε ειχα.."

Τ-"Και με έχεις.."

Άπλωσα τα χέρια μου αλλα τα μάζεψα αμεσως..δεν θέλω να τον φέρω παλι σε δύσκολη θέση...

Τ-"Πεινάς?..να μαγειρέψω κάτι?.."

Κ-"Δεν θέλω να σε κουράζω.."

Τ-"Μην το ξανα πεις αυτό..παω να φτιαξω κάτι..αν θες να κανες μπανιο,εχει μπουρνουζι στο μπανιο.."

Πήγα στην κουζίνα ξανά και ξεκίνησα να μαγειρεύω...ανακάτευα τι φαγητό οταν ενιωσα δύο χέρια να με αγκαλιάζουν...γύρισα απότομα και είδα τον Κριστιαν...ένωσε τα χειλη μας και αφέθηκα στην αγκαλια του...όμως το φιλί του είναι διαφορετικό...λείπει το παθος,ο έρωτας,η φλόγα του πραγματικού Κριστιαν....διακριτικά σταμάτησα το φιλί και απομακρύνθηκα...

Κ-"Συγγνώμη το έκανα μήπως μπορέσω να θυμηθώ..."

Τ-"Καταλαβαίνω..απλά φοβαμαι μην μπερδευτείς εσύ και εγώ..ας αφήσουμε τον χρόνο να δείξει.."

Silia Stefanou
******************