...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

...ΤΟ ΥΠΟΣΧΕΣΑΙ?...

Πέρασαν δύο μερες...δεν εχω φυγει ουτε λεπτο απο το πλευρό του Κριστιαν...μέσα μου αργό πεθαίνω να τον βλεπω σε αυτην την κατασταση...δεν μπορω να δεχτώ οτι δεν μπορει να γινει καλά,πρεπει και θελω να γινει...ο γιατρός δεν μας δινει ελπίδες ομως θελω να πιστευω πως θα γινει ενα θαύμα και ολα θα αλλάξουν...σημερα οπως και κάθε πρωι κατεβηκα στο κυλικείο και πήρα εναν καφέ...υστερα ανεβηκα ξανά στο δωματιο και κάθισα στην καρέκλα διπλα στον Κρίστιαν...τον ειδα να κουνιέται και να ανοιγει τα ματια του,ετσι σηκωθηκα και ανοιξα την κουρτίνα για να μπει το πρωινο φως μεσα στο δωματιο...

Τ-"Καλημέρα όμορφε.."

Κ-"Καλημέρα.."

Ειπε κοφτά...

Τ-"Πως νιώθεις.."

Κ-"Οχι καλά..εχω ενα βάρος σημερα.."

Ταράχτηκα αλλα προσπαθησα να μην το δειξω...χαμογέλασα και τον χάιδεψα σαν να μην συμβαίνει τιποτα...

Κ-"Δεν θελω να τα ταλαιπωρείς τον εαυτο σου..πήγαινε στο σπιτι να ξεκουραστείς λιγο.."

Τ-"Δεν πρόκειται να φυγω λεπτο απο διπλα σου..μονο μαζι σου μπορω να ειμαι.."

Προσπάθησε να απλώσει το χερι του και εγω αμεσως για να τον βοηθησω άπλωσα το δικο μου...

Κ-"Εισαι η πιο γλυκια παρουσία στην ζωη μου..αν παθω κατι.."

Τ-"Σσσσς..μην πεις τιποτα..εγω ειμαι εδω και δεν σε αφήνω να φυγεις.."

Εσφιξε το χερι μου οσο μπορούσε και με κοιταξε στα μάτια...

Κ-"Τζενι..η ζωη για αλλους ειναι μικρη και για αλλους ειναι μεγαλη..ευχομαι για σενα να ειναι μεγαλη γεμάτη χαρά.."

Προσπαθησα...προσπαθησα πολύ να μην γεμίσω τα ματια μου με δακρυα αλλα ηταν αδυνατο...

Τ-"Μην τη κανεις αυτο..σε παρακαλω.."

Κ-"Θέλω να συνεχίσεις..να ζήσεις και να παλέψεις..μην πέσεις παλι στο ποτό πρεπει να εισαι δυνατή απο μονη σου..και να προσέχεις κάθε λεπτό..μου το υπόσχεσαι?.."

Έγνεψα καταφατικά και σκούπισα τα δακρυα μου...

Κ-"Σου χρωστάω μια μεγαλη συγνωμη για οτι εχω κανει..σε πλήγωσα,φέρθηκα ανώριμα ομως ποτε δεν σταμάτησα να σε αγαπαω και να πονάω με την συμπεριφορά μου..."

Τ-"Σ'αγαπησα απο το πρωτο λεπτο που σε γνώρισα..τωρα σ'αγαπαω βαθιά..και θα σ'αγαπαω μια ζωή.."

Κ-"Και εγω σ'αγαπαω..θα ειμαι για παντα διπλα σου..εγώ θα ειμαι ο φύλακας άγγελος σου.."

Εβαλα απαλά το δαχτυλο μου στα χειλη του για να σταματήσει...τα λογια του μου καίνε την καρδια..με τρυπανε βαθια σαν καρφιά στο κορμι μου...

Κ-"Θυμασαι εκεινη την μερα στο ποταμι?.."

Τ-"Και βεβαια.."

Κ-"Εκεί συνηδητοποιησα το δέσιμο μας..την αναγκη που σε εχω..η πιο ευτυχισμενη μερα της ζωης μου.."

Τον αγκάλιασα και τον έσφιξα στην αγκαλια μου...Θεέ μου γιατι μας αδικεις...μην τον πάρεις απο κοντα μου ειναι ο άνθρωπος σου..σε παρακαλω...

Τ-"Σ'αγαπαω ψυχή μου.."

Με κοιταξε με το ομορφο βλέμμα του και χάιδεψε απαλά τα μαλλια μου...

Κ-"Σε λατρεύω..να προσεχ..."

Ειπε και ακουσα το μηχάνημα να κανει εναν δυνατο θόρυβο...το κοιταξα και ειδα πως δεν εχει σφυγμό...

Τ-"Οχι..οχι..μην μου το κανεις αυτο.."

Φώναξα και οι γιατροί μπήκαν μεσα στο δωματιο...με έβγαλαν εξω και έκλεισαν την πορτα...η καρδια μου χτυπαει τοσο δυνατα και παρακαλάω να τον φέρουν πισω...τοτε ο γιατρός ανοιξε την πορτα και γουρλωσα τα ματια μου...

-"Λυπάμαι.."

Έχασα την αίσθηση των ποδιών μου και έπεσα στο πατωμα...απο το στομα μου βγήκε μια κραυγή...

Τ-"Κριστιανννννννννν"

Silia Stefanou...
Για ολους τους δικούς μας ανθρώπους που εχουν φυγει απο την ζωη με άδικο τροπο να ειναι καλά εκεί ππυ βρίσκονται...
Καλο ταξιδι στο Παντελή Παντελιδη που λάτρεψαμε μεσα απο τα υπέροχα τραγούδια του...:(:( :(