...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

... ΙΔΕΑ ΜΟΥ...

Κ-"Πρεπει να βρεις την ευτυχία σου..και μαζι μου δεν θα την εχες ποτέ..θα φύγω απο την ζωη σου για παντα.."

Σηκώνομαι απο το κρεβάτι και τοκ πλησιάζω...βαζω τα χέρια μου στο στηθος του και ακουμπάω το κεφαλι μου απαλά...

Τ-"Μόνο μαζί σου είμαι ευτυχισμενη..χωρις εσένα ζω σε ενα κοσμο θλίψης..θα το ξεπεράσουμε..μην μ'αφησεις τωρα που σε εχω αναγκη για να νιώσω καλά..μην το κάνεις.."

Με αγκαλιάζει σφικτά και αφήνω τα δακρυα μου να κυλήσουν...ξάπλωσαμε αγκαλια στο κρεβάτι και κλείσαμε τα ματια μας...νιωθω πολύ καλύτερα που μίλησα μαζί του και επρεπε να το κανω...
Το πρωι ανοιξα τα μάτια μου και κοίταξα το ρολόι...είναι αργά...ο Κρίστιαν εχει παει ηδη στην δουλειά...σηκώθηκα και πηγα στο μπανιο...έκανα ενα ζεστό ντουζάκι και και επέστρεψα στο δωματιο...ανοιξα την ντουλάπα μου και διάλεξα ενα στενό μαυρο παντελονι,απο πάνω φορεσα ενα μαυρο φανελάκι και με μια μπορντό μακρυα ζακέτα...στο τελος εβαλα τα αρβυλακια μου και πηγα στον καθρέφτη...χτένισα τα μαλλια μου και τα άφησα σπαστά...βάφτηκα απαλά και πηγα στην κουζίνα...εκεί βρηκα την καφετιέρα αναμμένη με ζεστό καφε και ενα μικρό χαρτακι στο τραπεζι...

••Καλημέρα μικρή μου..σ'αγαπαω..••

Το διάβασα και χαμογελάω σαν μικρό παιδί...έβαλα καφέ στην κούπα μου και τον ήπια στα γρηγορα...φορεσα το μαυρο τζάκετ μου και την μπορντο τσαντα μου...ανοιξα την πόρτα και βγήκα στον δρομο...δεν ηθελα να καθισω σπιτι...χάζεψα τις βιτρίνες των μαγαζιών και υστερα κάθισα σε μια ήσυχη καφετέρια...παράγγειλα μια ζεστή σοκολάτα και κάλεσα απο το κινητο μου τον Κριστιαν...

Κ-"Αγάπη μου..τι κάνεις?.."

Τ-"Εκανα μια βόλτα στα μαγαζιά και τωρα κάθισα σε μια καφετέρια να πιω μια σοκολάτα.."

Κ-"Καλά έκανες..εγώ στο γραφείο ειμαι και σε πεντε λεπτά εχω σύσκεψη.."

Τ-"Θα αργήσεις σήμερα?.."

Κ-"Λιγο μωρό μου αλλα απόψε το βραδυ θέλω να βγούμε εξω.."

Τ-"Βεβαια αγαπη μου..το θέλω και εγω.."

Κ-"Ενταξει σε αφήνω τωρα..θα σε δω αργότερα..σ'αγαπαω.."

Τ-"Και εγω καρδια μου.."

Εκλεισα το τηλεφωνο και αναστέναξα βαριά...ευτυχώς ο Κριστιαν είναι καλύτερα...και πιστεύω οτι οσο περναει ο καιρός θα ξεπεράσουμε αυτό το δυσάρεστο γεγονος...
Απόλαυσα την σοκολάτα μου με συχνά και αποφάσισα να γυρίσω σπιτι...περπατησα ξανα μεσα απο τον δρομο με τα μαγαζια και το μάτι μου επεσε σε μια βιτρίνα με παιδικά ρουχα...τα μάτια μου βουρκωσαν στην σκέψη πως τωρα θα ημουν εγκυος στο παιδι του Κριστιαν...αυτό το παιδι θα μας ολοκλήρωνε και θα ηταν οτι καλύτερο μας ειχε συμβεί...έσφιξα τα χέρια μου και συνέχισα να περπατάω...δεν ξερω αν ειναι ιδέα μου αλλα νιωθω μια παρουσία να βρίσκεται πίσω μου...σαν κάποιος να ακολουθεί τα βήματα μου...γύρισα απότομα πίσω αλλα δεν ειδα κανέναν...μαλλον ηταν ιδέα μου...αυτά που εχουν γινει με εχουν επηρεάσει πολύ...εφτασα εξω απο το σπιτι και ανεβηκα τα μικρά σκαλάκια...τοτε ενιωσα ενα χέρι να με σφίγγει και ενα βαμβάκι με υγρό να κλείνει την μύτη και το στομα μου...είμαι αδύναμη και χάνω τις αισθήσεις μου...

Silia Stefanou....