...ΕΞΑΡΤΗΣΗ...

" ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ? "

Τ-"Τωρα ειναι αργά.."

Κ-"Οχι για μας μωρο μου.."

Ηταν η τελευταία του κουβέντα πριν φυγει απο το σπιτι μου...τα δάκρυα μου αυξάνονται και αυτο που νιωθω με πνίγει...πηγαινω τρέχοντας στο δωματιο μου και ανοιγω το ημερολόγιο μου...πρεπει να βγάλω οτι εχω μεσα μου και ο μόνος τρόπος ειναι αυτος....

••
Σημερα τον ειδα μετα απο τοσο καιρο..το ίδιο γοητευτικος μου έκοψε την ανασα..τα ματια που ερωτεύτηκα και άφησα πίσω μου βρέθηκαν ξανα μπροστα μου να με κοιτάζουν..νόμιζα πως ποτε δεν θα ειχα την ευκαιρία να κλεψω λίγες ματιές του οπως τοτε..ενιωσα τα χειλη του στα δικά μου..το φιλι του με πονεσε σαν να ειχα κολλημένα καρφιά..εκει εβγαλα ολο τον πόνο που προσπαθω να κρυψώ τόσα χρονια στο φιλι μας...το άγγιγμα του μοναδικό κανεις δεν ειναι σαν εκείνος...το μυαλο μου ειναι τοσο μπερδεμένο..γιατι γύρισε τωρα που μπόρεσα να σταθώ ξανα στα ποδια μου..ο Αλεξαντερ ειναι τοσο καλός και εγω τον πρόδωσα..δεν επρεπε αλλα η καρδια μου δεν υπακούει το μυαλο μου..ηταν αδυνατο να τον αφήσει να φυγει..ο μόνος τροπο θα ηταν να τρέξω και να κρυφτω..ποσο αγαπη νιωθω για εκείνον..τον κοιταζω και η μονη λέξη που μπορω να πω ειναι "το μισό μου"..ετσι νιωθω πως ειναι το αλλο μισό μου..ο ενας και μοναδικός που με ολοκληρώνει..ομως και ο ενας που με πλήγωσε βαθια..οσο κιαν τον αγαπαω θελω να εξαφανιστεί..δεν αντέχει στην αγαπη μου..ποτε δεν θα καταφερει να καταλαβει πως η αγαπη θελει δυο ανθρώπους να προσπαθούν καθημερινά..••

Τα ματια μου κλείνουν και αφήνω το ημερολόγιο μου στο κομοδίνο...σκεπάζομαι με την φλιζ κουβέντα μου και βυθίζομαι στον ύπνο...
Το κουδούνι με ξυπνάει...κοιταζω το ρολόι μου και ειναι πολυ νωρίς...σηκώνομαι και πηγαινω στην πορτα..ανοιγω και βλεπω τον Αλεξαντερ να κραταει δυο καφεδες στο χερι...

Α-"Καλημερα αγαπη μου"

Τ-"Καλημερα..περασε"

Μπαινει μεσα και πηγαινει προς τον καναπε...εκει που το βραδυ έγινα ενα με τον Κριστιαν...

Τ-"Παμε στην κουζινα.."

Με ακολουθεί δίχως να ρωτήσει κατι και καθόμαστε στο τραπεζι...ανοιγω ενα συρτάρι και βγαζω ενα πακέτο τσιγάρα..το εχω αναγκη και το ανάβω αμεσως...

Α-"Το ξανα αρχισες;"

Τ-"Οχι..απλα σημερα ειπα να κανω ενα.."

Πινω λιγο καφε και νιωθω καλύτερα...

Τ-"Πως και ήρθες τοσο νωρίς;"

Α-"Ηθελα να ξυπνήσω το μωρο μου με καφεδάκι και μετα να σε παω στην δουλειά..."

Τ-"Καλα έκανες.."

Το προσωπο του φαινεται τοσο χαρούμενο...και τα ματια του ειναι τοσο αληθινά...ενω εγω...

Α-"Τι έκανες χθες;.."

Ξεροκαταπίνω νευρικά και τραβάω μια δυνατη τζουρα απο το τσιγαρο μου...

Τ-"Σπιτι..δούλεψα και υστερα κοιμηθηκα..εσυ;"

Α-"Δούλευα και δεν έβλεπα την ωρα να ξημερώσει για να σε δω.."

Μου δινει ενα απαλο φιλι και εγω στέκομαι ακίνητη...τα χθεσινά φιλια του Κριστιαν έρχονται στο μυαλο μου...ποσο διαφορετικά...το κουδούνι χτυπαει ξανα...

Α-"Περιμένεις καποιον;.."

Τ-"Οχι"

Πηγαινω στην πορτα και ανοιγω...ο Κριστιαν στέκεται κοιτάζοντας με...

Κ-"Καλημερα μικρη μου.."

Τ-"Φυγε οπως ήρθες.."

Ξαφνικά ακούγονται βήματα και ο Αλεξαντερ ερχεται στην πορτα...ο Κριστιαν τον κοιταζει νευρικά και ο Αλεξαντερ με κοιταζει...

Α-"Ποιος ειναι αγαπη μου;"

Silia Stefanou...