Highest Achievement: Rank #156 in Romance Category
(CROWN - Book 1)
Napasok sa isang magulong high school life ang tahimik na si Yuya Ichinose. Paano niya pakikibagayan ang lahat lalo na ang apat na lalaking dahilan ng magulo na niyang buhay?
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"AHHH!"
Nagising ako dahil sa impit na sigaw ni Runo. Unti-unti akong nagmulat ng aking mata. Nasinghot ko naman agad ang pabango ni... I looked up. Ah, ni Naoya.
Oh my! Si Naoya!
I looked up to confirm it. Nang makasigurado, agad ko siyang tinulak palayo. Nasapo ko naman agad ang dibdib ko at ramdam ko ang kabog ng dibdib ko.
"Itai! Itai! Sore wa nan desu ka?! (Ouch! Ouch! What is it?!)" nagpa-panic na tanong niya. His eyes widened in surprise.
"Do omihimasu ka?! (What do you think?!)" pagbabalik-tanong ko. Sapo ko pa rin ang dibdib ko.
"K-kore wa nanno imi desu ka? (W-what do you mean?)" kabadong tanong naman niya.
"Tsk. Kamahimasen (It doesn't matter)," sagot ko na lang sa kanya at nag-iwas ng tingin.
"Watashi o ikatte imasu ka? (Are you mad at me?)" tanong niya. Nang hindi ako sumagot ay nagpatuloy ito. "Anata wa doshite ikatte imasu ka? (Why are you angry at me?)" nag-alalang tanong niya sabay hawak sa mga kamay ko. "Aishita hito. (My love.)"
Nanlaki ang mga mata ko. My love daw oh?! Nakaramdam naman ako ng kaba na kakaiba mula sa kanina. Kabang gusto kong maramdaman. Kabang walang takot.
Biglang may tumikhim. Napalingon kaming dalawa kay Ronel. "Boku wa tashikani sono hanasho moushimashita. Nihonjin desu (I must have told you about this. I'm Japanese)," sabi nito then ngumiti ng nakakaloko.
Alam kong Japanese siya. Akazawa nga surname niya eh. Then that makes him-- Realization dawned on me. That means naiintindihan niya kami! Waaah!
"Wala akong maintindihan, dumugo pa ilong ko. Thank you," sarkatikong pagsingit naman ni Xio.
"Ako rin walang naintindihan," gatong pa ni Runo.
"Talaga?! Dalawa lubid ko dito! Tara, bigti, dre!" sabi naman ni Xio.
I chuckled. Tumawa ang iba. Baliw talaga ang mga ito. Pakutos nga isa, isa lang! Napatingin ako kay Naoya at nakita kong nakatingin siya rin siya sa'kin. Nag-iwas na lang ako ng tingin. Bakit kasi siya nakatingin?!
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
HAPON NA. Nandito kami sa garden nina Naoya. Xio was taking pictures. I forgot to tell you na kasali siya sa Photography Club at Dance Club. Runo, Memphis, Hebe, Eos and Eon were a member of Versatile Club, sing and dance. Ronel was a member of Drama Club. Ang mga Aces naman ay hindi na kailangan sumali sa mga 'yan.
Nakahiga lang ako sa kanang braso ni Naoya. Pareho kaming nakahiga sa damuhan habang nakatingin sa maaliwalas na langit. Naririnig din namin ang mga tawanan ng mga kasama namin na medyo may kalayuan.
"It's a nice day, isn't it?" tanong niya sa'kin.
"Yeah, it is," sagot ko naman.
Then a comfortable silence came. Oo, comfortable. Ewan ko pero hindi awkward ang atmosphere namin. Though ang bilis ng tibok ng puso ko (at wala akong alam kung normal pa ba ito o heart disease na talaga), masaya pa rin ako dahil nasa tabi ko siya. I mean, that's weird. Kaaway ko siya, 'di ba? Pero ngayon, mas sweet pa 'raw' kami kina Eon at Jigo, boyfriend niya.
Nang makausap ko sina Runo, Memphis at Xio, they said na in love daw kasi ako. Kaya ganito. Pero I don't know. I've never been in love in my whole sixteen years of existence. Kaya hindi ko alam kung ano ba itong nararamdaman ko. I also searched about this thing and found signs to know if you're in love. Ang mga signs din na iyon ang nagsasabing in love nga ako kay Naoya. But of course, I don't give in that easy. I want to find myself and my emotions. I felt like I'm really lost in my own world.
"AN..." panimula ko. "H-have you ever been in l-love?" kabadong tanong ko. Inilingon ko ang tingin mula sa langit papunta sa mukha nito.
"Yes," sagot niya. Ramdam ko ang enthusiasm sa boses niya.
"Ano'ng feeling?" tanong ko naman sa kanya. Ibinalik ako ang tingin sa langit.
"Masaya kahit sa mga simpleng ginagawa niyo dahil siya ang kasama mo. Lahat nagiging memorable," sagot naman niya. Sa mga sagot niyang 'yon, lahat ng 'yon ay tugma sa kung ano ang nararamdaman ko ngayon.
"Kanino naman?" tanong ko sa kanya. At the same time, hinihiling ko na sana ako 'yon.
"Kababata ko," formal na sagot niya. He is not unaware na nasaktan ako sa sagot niya. Ewan ko rin kung bakit ako nagkakaganito eh.
"A-ah.." sagot ko na lang.
"Bakit mo nga pala natanong?"
"W-wala. May gusto lang akong malaman," palusot ko.
Agad akong umupo mula sa pagkakahiga ko sa braso niya. Naluluha na kasi ako.
"May problema ba?" worried na tanong niya. Umupo rin siyang katulad ko.
Nag-iwas ako ng tingin. "O-ok lang. May gagawin pa pala ako." Tumayo na ako.
'Di ko kasi alam kung kaya ko pa mag-stay sa tabi niya. Ngayon pang alam ko na wala akong pag-asa kahit na hindi pa ako naamin sa kanya tungkol sa nararamdaman ko para sa kanya.
Wait! Did I just admit I'm in love to him? Well, siguro nga mahal ko na si kumag.
Hahakbang na sana ako nang hawakan niya ang wrist ko para pigilan ako.
"Kung may problema ka, sabihin mo lang sa'kin, ha?" sabi niya habang hawak ang wrist ko.
Tumango lang ako. Paano ko naman sasabihin sa kanya kung siya ang dahilan. So, I just nodded and walked away. My head is spinning and my sight is blurring.
"Yuya!"
Tumakbo na lang ako palayo nang tawagin nila ako. Saka naman tumulo ang mga luha ko na pinipigilan kong bumagsak sa harap ni Naoya.
