Hoofdstuk 17

79 8 2
                                    

Heey guys i'm back!! Hebben jullie me gemist? ;)
Ik jullie alle sinds wel, dus daarom post ik maar eens een nieuw deel..
Geniet ervan
Love EM xxx
-------------------------------------------------------------
Wat er toen gebeurde had niemand kunnen voorspellen..

'Maar dat verandert niets aan het feit dat jij me hebt laten vallen. Ik heb nu een vriendje dat mij door dik en dun steunt en me nooit opzettelijk pijn zou willen doen. En dat kan ik van jou niet zeggen. Het spijt me maar we moeten allebei verder met ons leven. Het is beter voor ons beiden.' Ik raatelde aan een stuk door. Edward keek me verward en gepijnigd aan.

'Dat meen je niet! Na alles wat he zojuist hebt gezegd wil je nog steeds niet verder met mij?! Verkies je nog steeds die hond boven mij!?'

'Voor de zoveelste keer: Jake is geen hond!! Waarom blijf je dat toch steeds zeggen?! Ik.. ' Edward onderbrak me. ' Omdat hij misschien niet is wat jij denkt. Mijn familie en ik zijn niet de enige niet-menselijke wezens in jou leven!'

'Jij vuile bloedzuiger! Laat haar met rust.' Uit het niets kwam Jake tussen ons in staan. 'Het is niet aan jou om dat soort dingen te vertellen!'

'Alsof jij niet staat te trappelen om rottige verhalen rond te bazuinen over ons!'
De twee gingen zeer dicht tegen elkaar staan. 'Ik kan het zelfs aan je ruiken!'
Ik zag aan Jake dat zijn stoppen bijna aan het doorslaan waren. 'Jongens stop hiermee, dit heeft geen zin!'
Mijn woorden hadden geen effect. Ik nam Jake zijn hand vast.  Net als daarnet was die gloeiend heet. Edward zat woedend naar onze handen te staren. Ik sloeg mijn ogen neer en voelde een sterke windvlaag. Edward was weg.

Jakes hand werd koeler zodra Edward verdween.
Ik gaf er een kneepje in. 'Is alles oké?'
Jake keek me aan en bracht zijn andere hand naar mijn wang. 'Nu wel.' Er kroop een kleine glimlach op mijn gezicht.

'Meende je wat je zei? Over mij en jou?'

'Ik meende elk woord.' Ik ging op mijn tippen staat en drukte mijn lippen op de zijne. Er ontstond een tintelend gevoel in mijn buik. Jake verdiepte de zoen en drukte me dichter tegen zich aan. Mijn handen vonden een weg in zijn haar. Jake's handen kwamen om mijn wangen te liggen, nu maakte mij hart ook een sprongetje! Zo een geweldig gevoel! Het leek wel alsof Jake en ik de enige mensen op aarde waren, we verloren onszelf in elkaar. 

'Kuch kuch' Met een ruk vlogen Jake en ik uit elkaar en draaiden we ons om naar de voordeur waar Charlie naar ons stond te kijken.

'Paaap, hoe lang sta je daar al?' Ik voelde dat mijn wangen voor de zoveelste keer knalrood werden. 

'Lang genoeg om te zien dat je gelukkig bent.' Er verscheen een triomfantelijk lachje op zijn lippen. Ik het hem zo horen zeg "Zie je nou wel, ik wist wel dat je ooit verliefd zou worden op Jacob." 

'Ik moet maar eens gaan,' Zei Jake, 'Ik bel je nog, Bella.'

'Later schatje.' Ik knipoogde naar hem. Hij glimlachte terug en gaf me een kus op mijn kruin. Ik keek hem na tot hij uit het zich verdween en Charlie me een por gaf. 'Eindelijk!' 

'Wat bedoel je pap?' 'Ach komaan Bells, Ik ben echt niet enige die Jacob een veel beter partij vindt dan Edward. En, iedereen in het dorp wist dat dit ooit zou gebeuren.' Ik staarde hem stomverbaasd aan. Het kan toch niet zijn dat ik de enige was die niet doorhad dat ik misschien wel andere gevoelens dan vriendschap voor Jake zou kunnen koesteren?

'Hou je maar niet van de domme Bells, Ik weet heus wel dat dit al een tijdje aan de gang is, zoals jij op wolkjes loopt als je terug komt van een wandeling met hem! Nee nee, mij maak je niets wijs.' 

'Ik heb echt geen idee wat je bedoeld.'

'Tuurlijk niet! Als je maar weet ik volledig achter jullie sta.' Hij gaf me een knipoog , klopte me op de schouder en liep terug naar binnen. Plots draaide hij zich om en zei 'oohjaa, nu ben ik tenminste zeker dat er iemand je zal opvangen als je valt. Geef nu toe Edward is toch maar een slungel he tegenover Jacob.' 

'pap!' Als ik nu iets had om te gooien, ik had het gedaan. Hij moest eens weten wat Edward écht is. 

Charlie stak beide handen in de lucht. 'Ik zeg het alleen maar.' en weg was hij.

Ik bleef nog even buiten op de trap zitten en keek naar de sterren. Er viel een ster naar beneden, snel deed ik een wens. 

Ik hoopte met heel mijn hart dat hij uit zou komen.


Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Nov 16, 2015 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

Twilight like it should be (ON HOLD)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu