Hier is het hoofdstuk waar jullie zolang hebben moeten op wachten!
Ik ben echt blij dat jullie het boek zo goed vinden! Bedankt voor het vele lezen! Ik hou van jullie!!
Fijne feestdagen!
Love Em xxx
--------------------------------------------------------------------------------------
2 weken zijn voorbij gegaan zonder een teken van Edward. Ik kon gewoon niet geloven hoe erg ik hem mistte nadat hij me zo'n pijn had gedaan.
Gelukkig was er nog altijd die lieve Jacob. Er ging geen dag voorbij of we spraken elkaar. Soms kwam hij me halen om samen te wandelen in het bos achter het huis. Elke keer gingen er uren voorbij zonder dat we het wisten. Maar toch had ik het gevoel dat er een deel van mij weg was, een gat in mijn borstkas dat maar niet dicht ging. Het leek alsof Edward een stukje van mijn ziel met zich mee had genomen. Elke dag leek het gat te groeien.
Jake had het ook wel door dat er mis was, maar hij vroeg er me nooit naar, daar ben ik hem echt dankbaar voor. Ik zou het toch niet kunnen uitleggen, want ik begrijp het zelf bijna niet. Hoe zou hij het dan kunnen begrijpen?
Ik zat weer diep in mijn gedachten verzonken toen de deurbel ging. Charlie, die naast me zat, maakte aanstalten om zich recht te zetten en de deur open te doen.
'Blijf maar zitten pap, ik ga wel.'
'Nou, dankje wel. Dan ik rustig verder kijken naar de wedstrijd.'
De deurbel ging nog een keer. 'Ik kom!' Riep ik naar de deur. Ik was helemaal niet verbaasd om Jake voor de deur te zien staan.
'Hé Jake, wat kom je doen?' Vroeg ik nadat ik hem een zoen op zijn wang had gegeven.
'Eum, je hebt zelf gevraagd om langs te komen. Je wou mijn verjaardag vieren, weet je nog?' Hij knipoogde.
'Oh nee, dat ben ik volledig vergeten! Oh ik ben zo een slechte vriendin!' Ik kon mezelf wel voor de kop slaan. Hoe is het toch mogelijk dat ik zo iets belangrijk koon vergeten. Oké zijn verjaardag is al even geleden, maar toch...
'Maakt niet uit, we kunnen nog altijd iets improviseren hé.'
'Ja dat is waar, wacht even dan ga ik mijn jas halen.' Ik liet Jake binnen komen.
'Ga maar al, ik ken de weg.' Jake liet me zijn lieve en o zo aantrekkelijke glimlach.
'Tuurlijk! Charlie zit in de woonkamer naar één of andere stomme wedstrijd te kijken.' Charlie had blijkbaar zitten luistervinken, want hij riep: ' Hé Bells baseballwedstrijden zijn nooit stom! Ze zetten me juist aan om te bewegen!'
'Bewegen? Jij?! Laat me niet lachen. Het enigste wat jij doet is je rechtzetten om een flesje bier te halen.' Ik gaf hem een kus op zijn kruin.
'Hé dat is niet waar, ik ga elk weekend vissen. Dat is ook sporten.'
'Op een stoeltje zitten en wachten tot er een domme vis bijt? Dat noem jij sporten?'
'Je hebt er karakter en veel geduld voor nodig, dus ja dat is sporten.'
'Charlie heeft gelijk Bella, Vissen is een heel intensieve sport hoor! Hou het maar eens vol zo een volledig dag op je kont zitten.' verdedigde Jake mijn vader. Ik gaf hem een tik op zijn gespierde arm.
'Als je liever met hem naar baseball wilt kijken in plaats van samen met mij super leuke dingen te doen, moet je zelf maar weten.' Ik trok mijn jas aan en vertrok naar de deur.
'Wat voor super leuke dingen?' Vroeg Jake nieuwsgierig.
'Daar kom je vanzelf wel achter, maar dan zul je nu moeten meekomen.'
Daar moest hij niet over nadenken want hij vloog naar de deur.
'Jake,' riep Charlie nog. ' Handjes thuis he!'
'Dat kan ik je niet beloven Charlie, als Bella toevallig uitglijd en ik haar toevallig met opvangen moet ik haar toch kunne aanraken hé?' Jake had een brutaal lachje op zijn gezicht toen hij dit zei.
Charlie moest eens lachen en klopte Jacob op zijn schouder. 'Daar heb jij een punt. Ik begin jou leuker en leuker te vinden Jacob,' Hij richten zich tot mij. 'De perfecte schoonzoon Bells, onthoud dat goed!' Ik voelde mijn wangen rood worden toen Jake me vragend aankeek.
'Paaap, ik heb je al uitgelegd dat we gewoon vrienden zijn.'
Hij en Jake snoven. 'Gewoon vrienden? maak dat een andere wijs! Met alle Chinesen, maar niet met den deze he!' Toen richtte hij zijn aandacht weer op de wedstrijd.
Ik besloot deze opmerking te negeren en gewoon naar buiten te gaan. Jake volgde me op de voet.
'Gewoon vrienden hé?' Hij staarde verlegen naar zijn voeten.
'Wij zijn BESTE vrienden Jake, ik heb echt geen idee hoe ik het zonder jou zou redden!'
Hij bleef even stil. ' Je weet dat ik zou willen dat ik meer voor je betekende he?'
'Dat weet ik Jake, maar je weet wat ik Edward voel.' Het was vreemd om zijn naam te zeggen na zo een lange tijd.
'Dat weet ik Bella, maar wanneer ga jij eens beseffen dat hij niet hetzelfde voelt voor jou? Hij heeft al 2 weken niets van zich laten horen, naar school komen moet ook al niet meer! Maar ik ben hier Bella. Ik heb je opgevangen toen hij je liet vallen als een baksteen. Hij gebruikte je alsof je wegwerp ding was. Maar ik zou dat nooit doen, ik zou je nooit zo behandelen! Want ik ben hopenloos verliefd op jou! Hoor je me! Ik hou van jou! ' Om zijn woorden kracht bij te zetten nam hij me vast en drukte hij zijn lippen op de mijne.
Ik was zo geschokt dat ik niet wist ik moest doen en ik Jake gewoon liet doen. Wat kon het ook voor kwaad? Hij had gelijk, Edward had mij gebruikt. Toen ik dat eindelijk besefte sloeg ik mijn armen om Jake's nek en kuste hem terug.
Jake maakte zich, na wat een eeuwheid leek, los.
'Wow, dat was fantastisch!' Hij keek me aan, zette een stap naar voren en duwde een lok haar achter mijn oor. 'Wat gebeurd er nu?'
'Ik denk eindelijk besef dat ik Edward moet proberen te vergeten.' Fluisterde ik.
'En wat gaat er nu gebeuren tussen ons?' vroeg hij twijfelend.
'Ik denk dat ik je een eerlijk kans moet geven, maar doe het rustig aan. Ik ben nog niet over hem.'
'Maakt niet uit, ik ben blij dat je eindelijk beseft dat ik er altijd voor jou zal zijn en dat je alles voor me betekend. Ik en blij dat ik een kans krijg.' Hij boog zich voorover en overbrugde de korte afstand tussen onze lippen om me weer te zoenen.
Dit was pas een perfecte start van de avond.
