Ontmaskerd

Hoofdstuk 17

We hebben vandaag weer een test moeten doen. Dit keer moesten we individueel opschrijven wat deze plek met je doet.

"Dan nu de uitslag van de test. Voor deze test zijn veel mensen gezakt. We gaan nu de mensen weghalen die voor de test gezakt zijn." De leden die in de hal zijn vragen verschillende jongeren op te staan. Dan komt er iemand op mij aflopen...

"Zou je alsjeblieft mee willen lopen?" vraagt een gemaskerd iemand.

"MICHELLE NEEEE!!!" roepen Nienke en Lotte.

"Hé blijven zitten jullie!" schreeuwt de persoon naar ze.

"Lotte, Nienke het is oké," zeg ik tegen hen.

"OKÉ? OKÉ?!! BEN JE GESTOORD?!"

Ik knipoog naar hen en sein vervolgens dat ze moeten gaan zitten. Dan doen ze.

Ik laat me meenemen door de gemaskerde persoon. Ik word naar een kamer gebracht, waar een stoel staat. Ik word op de stoel geduwd. Kai komt binnenlopen.

"Waarom zakte je voor de test?"

"Ik wist het juiste antwoord blijkbaar niet," zeg ik zo serieus (maar toch sarcastisch) mogelijk.

"Ja, dat wist je wel. Dus nogmaals, waarom zakte je voor de test?"

"Nogmaals, ik wist het juiste antwoord niet. En zoiezo, daar denkt iedereen toch anders over?" zeg ik enigszins brutaal.

"Ik denk dat je expres zakte voor de test."

Sh*t... wat nu? Wat moet ik nu zeggen?
"Dus... klopt het wat ik zeg?"

"Ik was nieuwsgierig."

"Waarnaar?"

"Wat jullie doen met de verliezers."

"Dat is ook echt een actie voor jou om dat te doen. Ik zou je kunnen straffen, maar weet je?" ondertussen loopt Kai naar de deur. "Lotte zakte ook voor de test. Misschien kan ik die beter straffen."

"WAT?! NEE!!!!" schreeuw ik. Dit kunnen ze niet menen! Ik wil achter Kai aan rennen, maar hij trekt de deur achter zich dicht en draait hem op slot. SH*T!! Wat gaan ze met haar doen? Ik begin te schreeuwen, zo hard ik maar kan. Als mijn stem bijna weg is stop ik. Dan hoor ik voetstappen en iemand gillen. "LOTTE!!" roep ik. Er klinkt een zacht piepgeluid. Ik blijf bij de deur luisteren. Eerst hoor ik niets, maar dan klinkt er een hoop geschreeuw. "LOTTE? LOTTE!!!" blijf ik schreeuwen. Geen antwoord. Het geschreeuw blijft doorgaan, ik kan het niet meer aanhoren. Ik ga tegen de muur op de grond zitten met mijn handen over mijn oren. Waarom? Waarom probeer ik het nog? Een wolk van opgeven hangt me boven het hoofd. Maar dan bedenk ik me dat als ik opgeef, ik Nienke en Lotte ook niet kan bevrijden. Ik sta op, loop naar de deur en begin weer de schreeuwen en op de deur te slaan. Ondertussen is het gegil gestopt. Voetstappen naderen de deur. De deur wordt geopend en ik stap naar achteren. Lotte wordt naar binnen geduwd en ik vang haar op.

"Lotte? Lotte hoor je me?"

"J... ja," zegt ze en ze begint te trillen.

"Wat is er gebeurd? Wat hebben ze met je gedaan?"

"Ze... ik... het was verschrikkelijk!" roept ze en ze begint te huilen.

"Hé, ik ben hier," probeer ik haar te kalmeren. Het werkt, het huilen verdwijnt en Lotte begint te vertellen...