Ontmaskerd

Hoofdstuk 24

Ik denk terug aan wat er gisteren is gebeurd...

Ik hoor Kai diep zuchten. Hij geeft Nienke een shock, waardoor ik de controle verlies. Ik word kwaad. De ronde is nog niet gestopt, de jongen komt weer op ons afgerend. Kai schreeuwt dat ik moet vechten. Ik tackle de jongen. Hij staat weer op. Hij komt op me af, ik probeer zo dicht mogelijk bij Kai in de buurt te komen. Als ik zowat naast Kai sta, haal ik de jongen weer onderuit. Maar daar blijft het niet bij. Ik haal ook Kai onderuit, en zonder erbij na te denken sla ik hem in zijn gezicht. Helaas voor mij pakt hij snel mijn arm vast. Ik geef met mijn andere hand nog een klap. Dan voel ik een shock in mijn zij, wat mij afleidt. Kai staat snel op, hij staat tegenover mij. Ik word door twee gemaskerde mensen vastgepakt en meegesleurd. Ik hoor Nienke achter me gillen. We gaan de grote deur door. Ik word naar een vage kamer gebracht. Het is hier erg heet en het ruikt hier naar brand. Wat gaan ze doen?! In het midden van deze kamer, die een ronde vorm heeft, liggen kettingen op de grond. Ik word bij de kettingen op de grond geduwd en de kettingen worden om mijn polsen gedaan. Als ik vastzit worden er ook kettingen om mijn enkels gedaan. Ik zit als een hondje op de grond. Ik probeer om me heen te kijken, ik merk nu pas dat er veel mensen om me heen staan. Aan de maskers te zien zijn het leden. Er komt iemand voor me staan, de persoon hurkt voor me neer. Zoals ik verwacht had is het Kai.

"Sorry dat dit nodig is... Normaal gesproken zouden we dit onder verdoving doen, maar na die actie van net... Ik begrijp je wel, ik weet hoe gefrustreerd je bent. Als dit erop zit, zal die frustratie grotendeels verdwijnen." Hij zegt het op een rustige manier, alsof hij medelijden heeft ofso. Ik heb hier een slecht gevoel over. Er komen 2 mensen naast me staan, die mij vasthouden. Ik hoor een gek geluid op mijn rug, wat ik al snel herken als een schaar. Veel kan ik niet doen, ik zit helemaal vast. Ik voel de kou over mijn linkerschouder snijden, ze hebben dus alleen dat gedeelte weggeknipt. Ik ruik brand, dat steeds dichterbij lijkt te komen. Dan voel ik iets op mijn schouder. Ik begin heel hard te schreeuwen. Ik voel hoe mijn schouder steeds harder begint te branden. Ik ruik mijn verbrande huid. Het lijkt een eeuwigheid te duren. Ik zie wazig, en al gauw is alles zwart voor mijn ogen.

Als ik mijn ogen weer open kan doen, lig ik op een ziekenhuisbed. Ik ga van schrik rechtop zitten. Meteen voel ik de pijn in mijn schouder. Ik zie een spiegel, bij de wastafel. Ik wil opstaan, de pijn is ondraaglijk. Toch wil ik zien wat ze gedaan hebben. Ik haal mijn linkerarm uit mijn mouw. Er zit verband om mijn schouder, waardoor ik niet kan zien wat er op mijn schouder zit. Ik gooi water in mijn gezicht en ga terug in bed liggen.

Heeyyyy!! Weer een nieuw hoofdstuk online. Deze keer is het er maar 1, helaas :'( 

MAARR NIET GETREURD... Ik zet morgen of overmorgen nog een hoofdstuk online. 

xx AnFi