Ontmaskerd

Hoofdstuk 3

"Ughh... het is zo vroeg!" klaagt Debbie.

"Inderdaad," antwoord ik.

We staan bij het natuurkundelokaal te wachten. Het is maandagmorgen, het kon niet erger. Toch wel... toen bleek dat hij uitviel! Haha nog meer zeiken over hoe kut school is, maar ja wat doen we eraan? We besluiten naar de aula te gaan. Daar zitten we de tijd uit, tot de bel gaat. We moeten naar wiskunde. De tijd gaat snel bij wiskunde, al gauw gaat de bel.

"Jeejj tussenuur!" zeg ik blij.

"Ja, eerlijk gezegd vind ik dat niet zo erg," antwoordt Debbie.

Als Debbie en ik in de aula zitten, komt Lotte aanlopen.

"Gvd..." zegt Lotte geïrriteerd.

"Ook goedemorgen," zegt Debbie lachend.

"Oow haha sorry, ik zie net dat engels uitvalt."

"Neee! dan heb ik nu dus nog 4 tussenuren!" zeg ik.

"Ik nu 3" zegt Debbie.

"Ik denk dat ik aan mijn boekverslag ga werken, dan heb ik dat zover mogelijk klaar," zeg ik tegen Lotte en Debbie. Ik sta op en loop richting de gang. Dan bedenk ik me dat ik eerst mijn boek uit mijn kluisje moet halen. Als ik mijn leesboek heb gepakt loop ik naar de mediatheek. Ik ga achter een computer zitten.

Ik pak de opdracht en mijn leesboek uit mijn tas. Als ik mijn leesboek wil openen, valt er iets uit. Het is een envelop. In de envelop zit een foto van mij en Debbie in... DE AULA!!! De datum staat erbij, het is de datum van vandaag! Ik draai de foto om, op de achterkant staat: "We're watching you."

Oké... dit kan ik niet voor mezelf houden. Ik stop de foto terug in mijn tas en sta op. Ik loop zo snel als ik kan terug naar de aula.

"DEBBIE!" roep ik.

"Wat is er?" vraagt Debbie.

"Wil je alsjeblieft even meelopen?"

"Oow ja, is goed," zegt ze.

Ik loop samen met Debbie naar mijn kluisje. Daar vertel ik wat er gebeurde. Ik laat haar de foto zien.

"M... maar dat kan niet! Dat is dus echt onmogelijk! Dit moet een grap zijn!"

"Dat dacht ik eerst ook, maar ik moet je iets vertellen."

Ik vertel Debbie van de telefoontjes en de brief die ik eerder kreeg.

"We moeten het aan de politie vertellen!" roept Debbie. "Zullen we nu meteen bellen?"

"Doen we!" zeg ik en ik pak m'n mobieltje. Ik bel 112. Als er wordt opgenomen vertel ik over de hele situatie. De vrouw aan de andere kant van de lijn zegt me dat ze nu niet veel kunnen doen, omdat er geen bewijzen zijn. Net wat ik dacht. Ik vertel dit ook tegen Debbie. We spreken af dat we goed gaan opletten op elkaar en op de omgeving. We willen dit gezeik niet nog eens!

Heey mensjes! Sorry voor de late update, maar er kwam telkens iets tussen XD. Ik plaats toch 2 of 3 hoofdstukken per keer, dus hopelijk maakt dat het een beetje goed ;)