Ontmaskerd

Hoofdstuk 21

Het is de volgende morgen. Ik ben met Kai naar de zaal gelopen.

"Michelle? Wat is er aan de hand?" vraagt Lotte bezorgd.

"Ja, je ziet nogal wit!" vult Nienke aan.

"Ik ben gisteren gezakt voor een test. Als ik nu iets fout doe, is alles verloren."

Ik vertel hen het hele verhaal.

"Oow sh*t! Hij had het al verwacht?" vraagt Lotte.

"Ja, helaas wel. Maar... is er gisteren nog iets gebeurd?"

"Wat? Heb je het niet gehoord?" vraagt Nienke ernstig.

"Nee... wat is er gebeurd dan?"

"Gisteren hadden twee jongens ruzie. Opeens komt een van de leden met een jongen aanlopen. Hij zei tegen de jongen dat hij de ruzie moest beëindigen. Toen de jongens niet stopten met vechten, richtte de jongen een geweer op de jongens. Hij vroeg wie er begonnen was. Natuurlijk gaven de jongens elkaar de schuld. Toen vroeg de jongen het aan iemand anders, die wees de schuldige aan. Toen..."

"Toen wat?"

"Toen heeft de jongen de schuldige neergeschoten... Hij werd meteen weggebracht en de jongen die geschoten had werd terug naar zijn kamer gebracht."

"What the hell?!"

"Ja, dat dachten wij ook. Michelle luister... die jongen was eerst ook ongehoorzaam, maar nu volgt- ie bevelen op alsof hij nooit anders heeft gedaan!"

Nee... dit kan niet! Ik moet iedereen bevrijden, voordat we allemaal schietgrage gekken worden!

Die middag...

Ik zit weer te schrijven. Ik heb de morgen pratend doorgebracht samen met Nienke en Lotte. Ik mis mijn thuis, mijn ouders... ik mis zelfs school! Echt... school is leuk in vergelijking met deze hel. Ik ben nu al veel te lang hier, zonder dat er iets duidelijk wordt. Ik begrijp er werkelijk niets van... Ik slenter naar mijn bedstee. Net voordat mijn gedachtes terug zijn, komt iemand mijn kamer binnen. Ik hoef je niet te zeggen wie het is.

"Opstaan," beveelt Kai.

"Waarom?"

"Dat zie je nog wel." Ik aarzel, maar ik wil geen problemen dus loop ik mee. Ik moet een blinddoek om, zodat ik niet zie waar we heen gaan. Na even gelopen te hebben moet ik stoppen.

"Ik laat je nu alleen, je wordt zo naar binnen gebracht." Ik hoor Kai weglopen, maar ik hoor niet alleen dat. Het lijkt wel alsof ik ook een soort gejuich hoor... Hmm...

Ik sta nog even te wachten, totdat ik mijn naam ineens hoor. Voor mij opent een enorme deur, ik word naar voren geduwd. Het gejuich is een stuk luider geworden. Iemand doet mijn blinddoek af. Tot mijn grote schrik sta ik in een enorme kooi. Op de grond ligt zand. Ik kijk om me heen, ik zie tribunes met aan de ene kant leden en aan de andere kant jongeren. Aan de kant van de jongeren is het muisstil, terwijl de leden aan het juichen zijn. Voor mij staat een jongen, met een blik in zijn ogen die ik niet vertrouw. Ik heb zo'n vermoeden dat deze jongen is gehersenspoeld.

"Welkom allemaal!" wordt er omgeroepen. "Vandaag doen we weer een lichamelijke test, Michelle tegen Jonas."

WAT?! NOPE! IK WEIGER TE VECHTEN! Ik draai me om, en kijk dan recht in de ogen van Kai.

"Je hebt nu de kans om die woede van je af te reageren," zegt hij en hij sluit de kooi. Hij blijft wel in de kooi staan.

"Moet jij de kooi niet verlaten?" vraag ik.

"Nee, want dan zal jij niet vechten denk ik," antwoordt hij.

Ik draai me weer om.

"LAAT RONDE 1 VAN DEZE TEST BEGINNEN!" wordt er omgeroepen.

Ik zie hoe de jongen op me af komt rennen. Ik spring snel aan de kant. Zo probeer ik telkens zijn aanvallen te ontwijken, totdat hij me tackelt en ik op de grond val. De jongen gaat op me zitten en slaat me in mijn gezicht. Ik laat me slaan, ik vecht niet terug. Dan wordt de jongen van me af getrokken. Ik ga rechtop staan. Ik hoor Kai achter me praten

"Als jij niet gaat vechten, zal ik ervoor zorgen dat je gaat vechten," zegt hij dreigend.

"RONDE 1 WAS EEN SNELLE RONDE, RONDE 2 GAAT NU VAN START!"

Ik draai me weer om, opnieuw rent de jongen op me af. Ik probeer weer zijn aanvallen te ontwijken, wat goed lukt. Als de jongen me weer op de grond heeft gesmeten en me weer wil slaan, gooi ik zand in zijn gezicht. De jongen rolt van me af en ik sta op. De jongen blijft nog even op de grond liggen.

"RONDE 2 IS HIERBIJ GEWONNEN DOOR MICHELLE! HET IS TIJD VOOR DE LAATSTE RONDE!"

"Eens zien of je nu nog steeds blijft ontwijken," hoor ik achter mij. Ik kijk achter me, en zie dan Nienke staan. NEE! DIT KUNNEN ZE NIET DOEN! Kai sluit de kooi weer af en leunt tegen het hek.

Nienke komt naast me staan. Ik kijk haar angstig aan, en zij kijkt net zo angstig terug.

Er klinkt een bel. De jongen kijkt nu niet naar mij, maar naar Nienke. Hij rent in volle vaart op Nienke af, ik spring er op het laatste moment voor. Ik grijp zijn arm vast. Met mijn andere arm gooi ik weer zand in zijn gezicht. De jongen stapt snel naar achteren. Achter me hoor ik een diepe zucht.

Heeey!!! Ben ik weer na een lange tijd zonder updates. Sorry daarvoor. Ik was nogal bezig met school (helaas bestaat het...) en heb daarom niets meer gepost. Ik post nu nog 2 hoofdstukken.

xx AnFi