A Wonderful moment

Chapter- 38

Remind ko lang na from this chapter..masyado ng intense ang storya kasi may kalaban na..

Chapter- 38

I was being shocked when i heard that name..

I didn't expected her presence right now.how could she found my place?i mean ang sabi kasi ng kapit bahay namin dati nung pumunta ulit ako.nagmigrate daw sila sa america at wala na raw siguro ito balak pang bumalik..

And since nun,hindi ko na hinangad na magkita pa kami ni papa.siguro hindi nya na talaga ako natanggap at hindi nya matatanggap ang nangyari sa nag-iisa nyang anak,kaya minabuti kong di na muna magpakita sa kanila kasi masasaktan lang ako panigurado sa sasabihin nila at mas lalo lang ako masasaktan pati ang anak ko ay itakwil nila.

Tinatanggap ko kung itakwil na nila ako pero hindi ko matatanggap at pati si Jolan ay makakatanggap ng mga masasakit na salita.kaya pinilit kong mabuhay mag-isa at malaya para sa anak ko.

Ilang beses din akong nagpunta dati sa bahay pero wala na talaga sila dun.iniisip ko nalang na sana maging masaya sya kasama ng bagong pamilya nya,hindi naman kasi sya iiwan ni tita Olga kasi mahal naman nya si papa.

yung subrang pagkamissed ko kay papa ay itinuon ko ng dalawang taon sa pag-aalaga sa anak ko.medyo ok na ako eh..

tapos ngayun,nasa harapan ko si monic,bumalik ito para saan?nagpakita ito para saan?para sirain ang buhay ko?o baka naman hinahanap na ako ni papa?pero bakit parang nanliliit ako sa sarili sa kung paano nya ako tingnan ngayun.

Marami syang pinagbago sa nakalipas na dalawang taon.mula ulo hanggang paa ay mayaman na mayaman na ang dating nito.mukha na syang eligante,para syang isang napakayamang tao sa pilipinas.mukhang hindi na sya yung monic na nakasama ko mahigit labing-limang taon.ang dami-dami na talaga nyang pinagbago..

"Well,how are you Jenny?"maarte nyang tanung sa akin.tiningnan nya ako mula ulo hanggang paa."i think you're appearance seems not nice and good."tinaas nya ang kilay nya at ngumiti ng mapang-inis.

"ok lang naman ako,nakaya ko namang buhayin ang sarili ko."

Sagot ko.Nilalait parin nya ako,ito siguro ang hindi nya binago..

Ang ugali nya..

"Yeah it's been two years since i saw you.You looked terrible haha.."bigla syang ngumiti then sumeryoso naman."im sorry,By the way,You were a pregnant right when you left us so did it alive?"puno ng sarcastic ang tuno nito

na parang Ang sama-sama kong babae.

Napakuyum ako ng mga palad,masyado masakit sa akin ang binibitawan nyang salita kahit hindi naman yun panlalait pero yung tono nya ay mas masahol pa sa pagpapasakit sa akin ni tita olga.

Tumingin ako bigla sa kanya."naluwal ko naman sya ng matiwasay,lalake sya at magdadalawang taon na.masaya ako at kahit paano may kasama ako sa buhay na nagpapasaya sa akin kahit wala si p-papa."

Napayuko ako.hindi ko mabanggit yung pangalan ni papa parang gusto nalang kasi kumawala yung luha sa mga mata ko.

"oh really?how pathetic!"ngumiti sya ng sarcastic."ibig ba nun sabihin hindi ka pala pinanagutan ng lalake mu?gosh!kakahiya ka naman!i am really sure naman kasing hindi mu na alam kong sino ang ama ng anak mo sa dami ba naman ng kinakasama mo.."

Napatiim-bagang ako sa sinabi nya.gusto ko syang sampalin at ipamukha na dahil lahat ito sa kagagawan ng nanay nya.sinira nya ang buhay ko,ibinenta nya ako!pero hindi ko ginawa,dahil kung mag-eeskandalo ako dito nagyon para ko narin sinabi na hindi ko mahal ang anak ko,na nagsisisi ako sa pagluwal sa kanya.

i already accepted everything that was happened to my life,linunok ko na lahat ng kahihiyang dinanas ko kaya hindi ko na dapat pa magpadala saisang walang kwentang taong nasa harap ko ngayon.